Wejherowo Puszcza - Piaśnica

Głaz ten po raz pierwszy został wymieniony w 1281 roku w dokumencie księcia Mściwoja II. Obwód kamienia wynosi 2,6 metry, wysokość głazu to 0,6 metra i otoczony jest trzema kopcami granicznymi[3].

Głaz narzutowy, eratyk, narzutniak (z łac. errare – błądzić) – fragment skały litej, przyniesiony przez lądolód.

służy do wyrobu kostki i krawężników drogowych,
wykorzystuje się je jako materiał budowlany – na fundamenty i na całe budowle np. na Pomorzu,
mniejsze głazy są wykorzystywane do brukowania ulic i budowy dróg.
Niektóre głazy narzutowe przyniesione przez lodowiec do Polski ze Skandynawii mają status pomników przyrody nieożywionej.

Diabelski Kamień – głaz narzutowy, pomnik przyrody. Głaz ma wysokość 1,8 m i obwód 12,5 m[2]. Znajduje się na szlaku grot mechowskich, w pobliżu kamienia zwanego Bożą Stopką. Oba głazy służyły jako kamienie graniczne, oddzielające posiadłości bogatych gburów z Połchówka i Czechów.

Zgodnie z legendą, kamień został przyniesiony w to miejsce przez diabła. Biesowi, który mieszkał w Mechowej, przeszkadzały nabożeństwa odprawiane w tamtejszym kościele, postanowił więc zniszczyć świątynię. Do tego celu, wybrał jeden z ogromnych głazów, który kiedyś zobaczył w Szwecji. Ale że droga była długa, a kamień bardzo ciężki, zmęczył się, więc położył głaz na ziemi, chcąc też jednocześnie naprawić zniszczony but. Na naprawie zastał go świt. Słysząc kura, zezłościł się i zaczął drapać głaz, bo nie mógł go już podnieść z ziemi. Te rysy i szczeliny pozostawione przez jego pazury do dziś można oglądać na głazie[3].