Kościół wzniesiony został w 2 poł. XV w., konsekrowany w 1504 r. Kościół należy do starszego typu drewnianych świątyń gotyckich – ma prezbiterium zamknięte ścianą prostą, a od zewnątrz umieszczono na niej kapliczkę. Wewnątrz świątyni podziwiać można ornamentalną polichromię stropów z 1935 r., natomiast na parapecie chóru muzycznego widać pozostałości polichromii z 1500 r. Najcenniejsze wyposażenie kościoła stanowi: gotycki tryptyk z XV w. ze sceną Koronacji Marii, umieszczony w ołtarzu głównym, oraz dwa barokowe ołtarze.
Zespół dworski w Łopusznej, w skład którego wchodzi dwór i zabudowania gospodarcze, powstał w latach 1787–90. Wielokrotnie zmieniał właścicieli, pod koniec XVIII w. gospodarzyli w nim Tetmajerowie. Główny budynek jest typowym wiejskim dworem szlacheckim – nakrytym czterospadowym, gontowym dachem, z kolumnowym gankiem i barokową facjatką. Obecnie mieści się w nim Muzeum Kultury Szlacheckiej (oddział Muzeum Tatrzańskiego), prezentujące dawną siedzibę średniozamożnej szlachty. Obejrzeć można m.in. wnętrze kuchni dworskiej oraz ekspozycję etnograficzną wnętrz podhalańskich z XIX w.
Kościół został zbudowany ok. 1500 r., na miejscu poprzedniej świątyni. Budowla”,” wzniesiona w konstrukcji zrębowej”,” otoczona sobotami”,” zachowała bryłę gotyckiego kościoła. We wnętrzu zachowały się autentyczne elementy zdobnicze z czasu budowy. Są to przede wszystkim dwa gotyckie portale o wykroju ostrołukowym”,” przechodzącym w nieznacznie zaakcentowany łuk”,” tzw. ośli grzbiet; pozostałości polichromii patronowej z 1500 r. oraz późnobarokowe ołtarze – w głównym umieszczono obrazy z pierwotnego”,” gotyckiego tryptyku z pocz. XVI w.
dawna brama za sklepioną kolebkowo sienią przejazdową prowadząca do dworu (lamusa) znajdującego się w głębi posesji.
Kościół zbudowany został w 1490 r., wieżę wzniesiono w 1601 r. Jego powstanie wiąże się z działalnością cystersów w Ludźmierzu, ale wiarygodna wzmianka pochodzi dopiero z 1335 r. Ściany kościoła od wewnątrz zdobią unikatowe malowidła - polichromia z XV-XVI w., zawierająca motywy geometryczne i roślinne w układzie pasmowym. Wewnątrz kościoła zobaczyć można m.in. późnogotycki tryptyk w ołtarzu głównym z pocz. XVI w., zabytkowy krzyż z 1380 r., unikatowe cymbałki z XV w. oraz tabernakulum z pocz. XIV w. Obiekt w 2003 r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.
widok od strony ujścia Dunajca do jeziora
Kaplicę w Maniowach przeniesiono w latach 1987–88 wraz z cmentarzem do Nowych Maniów. Kaplica w Starych Maniowach znajdowała się na wiejskim cmentarzu, położonym nad Dunajcem. Zbudowali ją w 1722 r. mieszkańcy Maniów i okolicy, w podziękowaniu za ocalenie od zarazy. Kaplicę wzniesiono z drewna modrzewiowego w konstrukcji zrębowej. Ściany pokryte są gontem, a pod sobotami nie mają szalunku. Po zachodniej stronie dachu mieści się wieżyczka sygnaturkowa, zwieńczona małą banią z iglicą.
widok w kierunku Uroczyska Zielone Skałki
Willa „Bank” („Dwór Drohojowskich”) to budynek dawnego dworskiego zajazdu Marcela Drohojowskiego, właściciela dóbr czorsztyńskich. Został wybudowany w 1880 roku jako willa letniskowa. Po II wojnie światowej willa służyła jako siedziba banku spółdzielczego, a w części budynku mieścił się sklep przemysłowo-rolniczy.
Osada Czorsztyn w Kluszkowcach położona jest na wzniesieniu Stylchyn, nad brzegiem Jeziora Czorsztyńskiego. Zorganizowano ją w latach 90 - tych XX w., w związku z budową jeziora zaporowego. Obiekty przeniesiono na nowe miejsce, zachowując ich pierwotną formę i funkcję. Część z nich została przystosowana do celów turystycznych.
willa Józefa Galoty, po II wojnie światowej pełniła rolę ośrodka zdrowia w centrum dawnego Czorsztyna.
willa Leopolda Szperlinga to dawna „Restauracja Pieniny” znajdująca się przed 1994 rokiem w centrum zalanego Czorsztyna.
willa Teofila Sanoka, pszczelarza i muzyka, wieloletniego nauczyciela z Kluszkowiec.
widok w kierunki zamku w Czorsztynie (po lewej) i zamku w Niedzicy (po prawej)
Datowany na 2. poł. XV w. kościół reprezentuje starszy typ kościołów drewnianych w Małopolsce. Głównym akcentem budowli jest wieża, szeroko posadowiona, o ścianach silnie zwężających się ku górze, z wydatnie nadwieszoną izbicą. Malowniczość kościoła podkreślają oszalowane soboty. W prezbiterium i w nawie zachowała się polichromia z 1618 r. Do wyposażenia należą trzy ołtarze, w głównym umieszczono interesujący tryptyk późnogotycki z pocz. XVI w.
Kaplica wotywna na Ptaszkowej pod wezwaniem Świętego Rocha patrona chorych i cierpiących zbudowana w latach 1710–1723 dla odwrócenia zarazy dżumy. Wnętrze kaplicy: obraz w stylu chłopskiego baroku wstawiony w 1865 r. W środku obraz św. Rocha datowany na 1865 r. Po lewej św. Sebastian, po prawej św. Wawrzyniec.
budynek ratusza – mimo że oszpecony przybudówkami – charakteryzuje się pienińskim stylem, nawiązuje do szwajcarskich akcentów architektury pensjonatów szczawnickich. Został wybudowany w latach 40-tych XIX w. Obecnie mieści się w nim m.in. Urząd Gminy, USC, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej i inne
Najstarsza świątynia Krościenka powstała w połowie XIV w, początkowo jako budowla bezwieżowa, z obecnym prezbiterium jako dawną nawą główną. Po katastrofie wywołanej zawaleniem się wschodniego fragmentu kościoła podmytego przez rzekę, w XVI w. wzniesiono obecna nawę oraz w XVII w. wieżę.
Wewnątrz bardzo cenne, choć tylko częściowo zachowane freski z XIV w. oraz unikalna późnogotycka kamienna chrzcielnica z najbogatszym w Polsce wątkiem heraldyki rycerskiej.
Drewniany kościół Św. Mikołaja jest najstarszym zabytkiem Tylmanowej . Pierwsza świątynia powstała tu już w XVI wieku, ale ten drewniany kościółek z gontowym dachem i dzwonnicą spłonął w 1756 roku. Jeszcze tego samego roku wybudowany nowy drewniany kościół, istniejący do dziś.
Kościół w Tylmanowej to budowla jednonawowa, orientowana, z dachem krytym blachą. Wewnątrz uwagę przykuwa barokowy ołtarz z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej oraz dwa barokowe ołtarze boczne.
Dwór z gankiem wspartym na czterech kolumnach wybudował w 1840 r. ówczesny właściciel Tylmanowej Wiktor Berski. Majątek pozostał w rękach rodziny Berskich do końca drugiej wojny światowej.
Po wojnie dwór pełnił różne funkcje. Znajdowały się w nim m.in. biura, szkoła, dom kultury. Następnie do lat 90. stanowił ośrodek kolonijny. Potem budynkiem zarządzał dom wczasowy Krokus, użytkując go na kawiarnię i dyskotekę. Obecnie dwór jest opuszczony i stopniowo zamienia się w ruinę.
Drewniany kościół wybudowany w roku 1816 po pożarze wcześniejszej świątyni to jednonawowa budowla orientowana o konstrukcji zrębowej, oszalowana.
Wieża o konstrukcji słupowej i siodłowy dach nawy zwieńczone są baniastym hełmem oraz barokową w charakterze sygnaturką z latarniami. Wyposażenie wnętrza świątyni jest znacznie starsze, pochodzi bowiem z kościoła pofranciszkańskiego ze Starego Sącza. To między innymi cztery barokowe ołtarze, ambona oraz rzeźby i obrazy. Otoczenie kościoła zamknięte jest kamiennym murem powstałym w końcu XIX wieku.
Łukowy most kamienny na Drodze Knurowskiej jest jednym z najbardziej niezwykłych zabytków Inżynierii drogowej w Małopolsce. Powstał ok. 1911 r., na górskiej drodze strategicznej Harklowa-Knurów-Ochotnica, wybudowanej przez służby inżynieryjne armii austrowęgierskiej.
Jest to łukowy, jednoprzęsłowy most kamienny, na którym droga nie tylko zakręca ale i wznosi się.
Droga Knurowska, zwana także „gościńcem barabów", jest jednym z najciekawszych zabytków wojskowej inżynierii drogowej z przełomu XIX i XX wieku. Jest równocześnie jedną z najpiękniejszych dróg widokowych w Polsce. Z jej trasy podziwiać można 6 wielkich pasm górskich w Polsce i na Słowacji: Gorce, Beskid Sądecki, Pieniny, Magurę Spiską, Góry Lewockie, lecz przede wszystkim pełną panoramę Tatr.
Dystans około 6 km i około 300 metrów wysokości pomiędzy doliną Dunajca w Harklowej a Przełęczą Knurowską pokonuje w 34 zakrętach. Dystans dalszych 4 km od przełęczy do przysiółka Ustrzyk w Ochotnicy Górnej (różnica wysokości ok. 117 m) droga pokonuje trzema zakrętami. Droga Knurowska jest perfekcyjnie wytyczona, gdyż w bardzo trudnym terenie zachowuje niewielkie spadki (7%), dostosowane do możliwości zaprzęgów konnych.
widok w kierunku Ochotnicy Górnej
widok w kierunku Jeziora Czorsztyńskiego
W Izbie Pamięci można zobaczyć pamiątki i przedmioty, rękopisy, fotografie oraz książki ks. Tischnera. W części multimedialnej można obejrzeć filmy o ks. Tischnerze, wysłuchać jego wypowiedzi i kazań. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem, a w programie przewidziane jest wyświetlenie filmu, w którym o sobie samym opowiada ks. prof. Józef Tischner. Obiekt dostępny jest: wtorek-piątek od 10:00 do 16:30, sobota od 10:00 do 15:30.
Skomentuj