Kraków - Czulice - Kraków

Przełom grudnia i stycznie przyjęło się traktować jako sezon do uprawiania sportów zimowych tymczasem pogoda sprawiła psikusa i na początku stycznia zrobiła się pogoda typowo wiosenna. Grzechem by było zmarnowanie takiej pogody w związku z czym odkurzyłem rower i ruszyłem w trasę. Trasę wytyczyłem po znanych mi z poprzednich wycieczek miejscowościach a głównym motywem były głównie dworki i sprawdzenie czy coś się w ich losach zmieniło. Niestety, poza nielicznymi przypadkami czas działa na niekorzyść większości z dworków, które mijałem, najważniejsza jednak zmiana dotyczyła zespołu dworskiego w Branicach. Do tej pory w dworze i lamusie wchodzącym w skład tego zespołu funkcjonował oddział Muzeum Archeologicznego. Jak się jednak dowiedziałem, w najbliższym czasie majątek mają przejąć spadkobiercy poprzednich właścicieli. Możliwe że są to ostatnie chwile na zapoznanie się ze zbiorami znajdującymi się w Branicach. Nie wiadomo jakie będą dalsze losy zespołu dworskiego w Branicach, z doświadczenia wiem jednak, że zwrot dworów czy pałaców właścicielom lub ich spadkobiercom nie musi oznaczać poprawy. Przykładem tego może być pałac Wodzickich w Kościelnikach, który mimo prowadzonego od wielu lat remontu wyglądem dalej nie zachwyca. Od pałacu w Kościelnikach o wiele gorsze perspektywy mają natomiast dwory w Baranówce, Biórkowie Wielkim, Pietrzejowicach, Karniowie i Czulicach. Dwory te niszczeją od wielu, wielu lat a los dworu w Biórkowie w zasadzie jest już przesądzony, w Karniowie natomiast jakieś prace remontowe ruszyły lecz tak jakby utknęły w miejscu. Na trasie wycieczki znajdował się jeszcze pałac Kirchmajerów w Pleszowie ciężko coś na jego temat powiedzieć, gdyż tam nie tylko jest zabronione robienie zdjęć, a nawet wstęp. Nie było natomiast problemów z dostępem do zabytkowych obiektów sakralnych i prezentowały się one całkiem dobrze. Podczas wycieczki pogoda dopisywała, niestety pora roku sprawiła, że zdarzały się błotne pułapki. Największa i to tradycyjnie miała miejsce na fragmencie drogi gruntowej między Zastowem a Baranówką. Pokonanie tego odcinka sprawiło, że rower przybrał na wadze chyba parę kilo a i buty też, bo nie da się ukryć, że fragmenty trzeba było pokonywać pieszo. Na pozostałych odcinkach trasy było zdecydowanie lepiej jednak pomimo słonecznej pogody, nawierzchnia przeważnie była mokra. Podczas wycieczki tradycyjnie miałem problem ze śledzeniem trasy a głównie wysokości w związku z powyższym wykres wysokości znajduje się na ostatnim waypointcie