Choć Trójmiasto od Wzgórz Szymbarskich dzieli raptem kilkadziesiąt kilometrów, klimat obu obszarów zdecydowanie różni się. Gdy Trójmiejski Park Krajobrazowy tonie w szaro burych barwach nie oznacza wcale, że równie ponuro będzie w okolicach Góry Wieżycy. Pomimo niewielkiej wysokości wzgórza, mamy tu do czynienia z mikroklimatem przypominającym górski. Tak też było podczas ostatniej naszej wędrówki przez najwyższe wzniesienia Niżu Polskiego. To niesamowite jak pogoda zmienia się wraz z wysokością terenu.
Góra Wieżyca to najwyższe wzniesienie morenowego pasma Wzgórz Szymbarskich. Jej szczyt mierzy 328,7 m n.p.m. Na wierzchołku góry usadowiono 35 metrową platformę widokową, z której rozpościerają się malownicze widoki na zalesione wzgórza, które wznoszą się nad jeziorami raduńskimi. Wg informacji turystycznej wieża czynna jest w okresie od maja do października. Jednak w dniu naszej wędrówki, z uwagi na przepiękną zimową scenerię też można było wejść na górę.
Z najwyższym ze wzniesień sąsiadują także inne góry, których wierzchołki mierzą nawet 315 m n.p.m.m, jak np.: Góra Szwedzka. Lasy są tu gęste i miejscami sprawiają wrażenie tajemniczych. Z pewnością wędrując lokalnymi leśnymi duktami można odetchnąć od zgiełku miasta. Pokonana przez nas trasa zataczała pętlę z dworca kolejowego w Wieżycy. Choć dystans był niewielki niektóre odcinki były dość wymagające, w szczególności na oznakowanym kolorem czarnym, pieszym Szlaku Wzgórz Szymbarskich.
Trasę poleca
GR3miasto
Skomentuj