Włóczykije Pojezierza Bierzwnik "Trasa Klasztorna"

Klasztor pocysterski XIII/XIV w., fundacji margrabiów brandenburskich. Powstawał po 1294 r. Pracowici cystersi pomnażali majątek klasztorny. W 1326 r. Nową Marchię najechał Władysław Łokietek. Zniszczono osady, zapanował głód i zarazy. Klasztor obrabowano i spalono. Cystersi długo odrabiali straty. W 1539 roku margrabia Jan z Kostrzyna zamknął opactwo i wprowadził luteranizm. Klasztor upaństwowiono. Kościół uległ powolnej dewastacji. Po II wojnie św. pozostawała ruina. W 1957 roku remontowano naprędce, a zespół stał się siedzibą parafii rzymskokatolickiej. Prowadzi się próbę odtworzenia, opartą na rysunkach z XVIII wieku. Zdecydowano się na rekonstrukcję samego krużganku. Nie odrestaurowano klasztoru do stanu sprzed zniszczeń, ale zadbano o odtworzenie kompozycji.

Niewielka wieś, założona na pniu w 1754 roku przez dzierżawcę części majątku domeny. Wtedy wieś miała 10 łanów (około 200 hektarów) i zamieszkiwało ją 20 rodzin (ponad 100 mieszkańców). Założyciel nie wywiązał się z obietnicy i osadnicy sami musieli karczować las. W zamian otrzymali osiem lat zwolnienia od podatku. W 1925 r. wieś liczyła już tylko 55 osób, a w 2007 roku 83.

Wieża przekaźnikowa i obserwacyjna w dzielnicy Górzno jest znakomitym punktem orientacyjnym. Kiedy podczas marszu przez las zauważymy choćby jej wierzchołek, to znak, że praktycznie jesteśmy w Bierzwniku.