Trasa rowerowa Sosnowiec-zabytki Sosnowca

Opis
Mapa
Punkty

Kod trasy

84666

Pobierz trasę w aplikacji
Wpisz kod w wyszukiwarce

Informacje

Rodzaj aktywności: Rower górski
Stopień trudności: Średni
Gwiazdki: 6.0
Dystans: 35,2 km
Czas trwania: 3 h 27 min
Średnia prędkość: 10,17 km/h
Przewyższenie: 56 m
Suma podejść: 1 186 m
Suma zejść: 1 178 m
Data: 20 sierpnia 2016

Piękna willa, usytuowana obok liceum im. Emilii Plater, zbudowana w latach 20 XX wieku przez Józefa Gallota.
Po 1945 roku mieścił się tu garnizon Armii Czerwonej.
Obecnie jest siedzibą banku.

Do 1938 roku willa posiadała bardzo okazałego sąsiada - Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy.

Płyta upamiętniająca miejsce powieszenia Stanisława Makarskiego, członka dywersyjnej grupy kolejowej Zagłębiowskiej Organizacji Orła Białego

Zamek Sielecki (1620), spalony 1824, odbudowany 1832, restaurowany 1978-1979.

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

karczma znajduje się w okolicy dawnego browaru.W 1976 r. browar zlikwidowano, mimo iż w latach 1972-1974 prowadzona była modernizacja zakładu. W całym okresie powojennym browar produkował trzy gatunki piwa, jasne o ekstraktywności 9° i 12° oraz ciemne 11°. Od 1960 r. browar produkował jedynie piwo jasne 12°. Produkcja piwa w okresie powojennym miała tendencję wzrostową, podobnie jak produkcja słodu i zatrudnienie. Rynek zbytu browaru obejmował obszar miast: Sosnowiec, Czeladź, Piekary Śląskie, Tarnowskie Góry oraz dzisiejsze powiaty: będziński, zawierciański, myszkowski i olkuski, a piwo cieszyło się dobrą marką. Przyczyną likwidacji browaru zlokalizowanego nieco na uboczu, była planowana rozbudowa Huty "Buczka", do której jednak nie doszło, w związku z czym po browarze został tylko pusty plac, do dzisiaj niezagospodarowany

Obiekt jest pozostałością po historycznej Hucie Katarzyna

zbiorowa mogiła 30 powstańców z 1863 roku, poległych w czasie walk oddziału Langiewicza (wycofującego się w kierunku granicy prusko-austriackiej) z Rosjanami. Kapliczkę oraz ogrodzenie mogiły ufundowała Zofia von Thomas-Rudzka, matka jednego z poległych powstańców.

ulica nosząca niegdyś nazwę Gampera, a obecnie Fabryczna, przy której nie stoi, ani też nigdy nie stał żaden dom mieszkalny. Wciśnięta pomiędzy mury dwóch olbrzymich zakładów, dawnej Huty Katarzyna i Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych "W.Fitzner i K.Gamper"

Pałac z 1885 należący niegdyś do fabrykanckiej rodziny Schönów, wzniesiony przez Ernsta Schöna

Pałac Schoena wybudowany przez Ernsta Schoena, przedstawiciela rodziny fabrykantów z Werdau w Saksonii. Rodzina ta przybyła do Sosnowca w 1875 roku. Osada ta, jeszcze wówczas nie miasto, leżąca na zachodniej rubieży Imperium Rosyjskiego, była wówczas atrakcyjnym terenem dla zagranicznych inwestorów, ze względu na prowadzoną wówczas pomiędzy Niemcami a Rosją tzw. wojnę celną.

Tablica upamiętniająca członków GL PPS straconych 1 lutego 1944 roku

Jan Kiepura przyszedł na świat w Sosnowcu, w rodzinie piekarza. Urodził się przy ul. Majowej 6 na Pogoni, dzielnicy sosnowieckiej biedoty. Obecnie dom został odrestaurowany przez wielbicieli talentu słynnego tenora, a na jego frontonie widnieje płyta pamiątkowa.

Tablica upamiętniająca miejsce, na którym w dniu 11 marca 1944 roku zginęli żołnierze Zagłębiowskiej Brygady GL-PPS partyzanci: Tadeusz Bolek, Stefan Wahanka, Jerzy Gorzula, Bogusław Zychla

Budowę kościoła pw. św. Tomasza w Sosnowcu w dzielnicy Pogoń rozpoczęto w 1904

Willa w czasie II Wojny Światowej mieściła Centralę Tajnej Policji Politycznej Gestapo.

XIX wieczna kapliczka pośród blokowiska z lat 70' XX wieku - miejsce kultu religijnego i pamięci Powstania Styczniowego.

Prawdopodobnie cmentarz powstał krótko przed wybuchem II wojny światowej i pełnił funkcje grzebalne do czasu likwidacji getta w Sosnowcu. Przetrwało tu około dwudziestu nagrobków lub ich fragmentów, z czego tylko kilka zachowało się w stanie umożliwiającym odczytanie epitafiów.

Popadająca w ruinę, opuszczona, stara kaplica z 1913 roku, w której odbywały się niegdyś nabożeństwa parafii milowickiej

Cmentarz należy do najciekawszych nekropolii Sosnowca. Wchodzi w skład cmentarza wielowyznaniowego i został założony w 1894 r. W jego centralnej części stoi, chyba najokazalszy w całym kompleksie grobowiec, mauzoleum rodziny Dietlów. Budowla z 1912 r. zaprojektowana przez Józefa Pomianowskiego, wzorowana jest na antycznych rzymskich grobowcach. W podziemiach mauzoleum pochowane są cztery osoby: Henryk Dietel (niemiecki przemysłowiec) oraz jego żona Klara i dwie nieznane osoby z ich rodziny. Grobowiec Dietlów pełni dziś funkcję kaplicy cmentarnej, a jego krypta udostępniana jest zwiedzającym.

W 1910 r. na pograniczu Starego Sosnowca i Pogoni Małgorzata Woźniak z synami założyła małą odlewnię staliwa. Po dwóch latach był to już duży zakład z halą produkcyjną, suwnicą i obrabiarkami, zatrudniający 90 osób. Rozwój odlewni przerwała śmierć Małgorzaty Woźniak i wybuch I wojny światowej, podczas której Niemcy wyczyścili zakład z urządzeń. Po wojnie Woźniakowie odbudowali odlewnię, w 1919 r. zatrudniali 300 osób. Podczas powstań śląskich wspomagali powstańców, m.in. w ich zakładzie opancerzono dwa samochody "Korfanty" i "Walerus - Woźniak", które użyto m. in. w bitwach pod Kępną i Górą św. Anny.
W latach 1926-1930 Woźniakowie wybudowali przy odlewni okazałą willę. Podczas okupacji Niemcy urządzili w niej kasyno policyjno - wojskowe.

Wzniesiona w latach 1887-1888 cerkiew jest obecnie jedyną świątynią prawosławną na terenie Zagłębia.O powstaniu świątyni zadecydował wypadek kolejowy, w którym zginęły dzieci Włodzimierza Diebila, dyrektora Komory Celnej. Po tej tragedii zainicjował on budowę pierwszej w mieście cerkwi dla osiedlających się tu rodzin rosyjskich urzędników i pracowników kolei.

Neogotycki kościółek tzw. Kolejowy pw. NSPJ. Ta niewielka budowla to bardzo ciekawe miejsce. Została wzniesiona przez kolejarzy i mieszkańców ówczesnej wsi Sosnowice w roku 1862. Na froncie przy wejściu znajduje się wykuta z kamienia postać Chrystusa (rzeźbiarz - Pruszyński), ufundowana z okazji 50-lecia kościółka. Przed figurą znajduje się zegar słoneczny.

Neorenesansowy budynek Dworca Głównego (1859), dla Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, rozbudowany po 1918.

Na początku 1919 roku swoją "przygodę" z Sosnowcem rozpoczęła Apolonia Chałupiec znana bardziej jako Pola Negri, późniejsza gwiazda Hollywoodu. Została zatrzymana podczas podróży z Warszawy do Berlina, wioząc niezgłoszoną do odprawy celnej kopię swojego pierwszego filmu Niewolnica zmysłów. W wyniku tego zajścia poznała komendanta sosnowieckiej policji Eugeniusza hr. Dąbskiego. Znajomość ta, choć krótka, zakończyła się małżeństwem w dniu 5 listopada 1919 roku, w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Wraz z małżonkiem oraz jego matką zamieszkała przy ul. Kołłątaja 6. Pobyt Poli Negri w Sosnowcu trwał zaledwie kilka miesięcy. W 1920 roku opuściła Sosnowiec.

Teatr powstał w roku 1897, według projektu architekta Karola Steczkowskiego. Zakładał on budowę "Teatru Zimowego" wraz z pokojami gościnnymi, w tzw. Hotelu Saskim oraz drewnianego "Teatru Letniego", który funkcjonował do roku 1918 r. Wszystkie te obiekty wybudowane zostały przez hrabiego Mortimera Renarda, właściciela wielu kopalń i hut, jednego z najbogatszych ludzi tego regionu.

Neoromańska katedra Wniebowzięcia NMP (1893-1899), z polichromią Włodzimierza Tetmajera i Henryka Uziembły. Nawy boczne są o połowę węższe i niższe od nawy głównej, Cała budowla zbudowana jest na planie krzyża łacińskiego.

Dawny pałac Schoenów, eklektyczny o cechach budowli romantycznej (XIX/XX w.), przebudowany w 1923 r., zachowane wnętrza m.in. sali balowej i biblioteki. Jest to trzeci z pałaców wybudowanych przez Schoenów w Sosnowcu. Powstał po wschodniej stronie Czarnej Przemszy w dzielnicy zwanej Kuźnicą i zamieszkiwał go Franz z żoną Emmą.

Przy bramie ustawiono kilka pomników nawiązujących kształtem do pnia złamanego drzewa symbolizującego przedwcześnie przerwane życie. Płaskorzeźby zdobiące tutejsze macewy, są charakterystyczne dla sztuki i symboliki żydowskiej. Obok tradycyjnych symboli sepulkralnych - lwów, dzbanów czy owiec, na cmentarzu w Modrzejowie znajdziemy także płaskorzeźby oryginalne, unikalne w skali całego kraju. Do takich należy wizerunek konia, wykuty na macewie Szymona syna Zeewa Wengera, zmarłego w roku 5600 (1839-1840 r. według kalendarza gregoriańskiego). Innym ciekawym symbolem jest orzeł w formie zbliżonej do godła państwowego.

Trójkąt Trzech Cesarzy określenie miejsca, gdzie w latach 1846-1915 zbiegały się granice trzech europejskich mocarstw: Prus (później Niemiec), Austrii (później Austro-Węgier) i Rosji.

Neogotycka świątynia wybudowana została w latach 1896-1907

ruiny starej porosyjskiej prochowni z przełomu XIX i XX wieku (zaopatrującej garnizony: Sosnowiec, Maczki i Modrzejów). Składowisko prochu strzelniczego i amunicji . Służyć miało żołnierzom carskim, stacjonującym w pobliskich koszarach

Są takie miejsca w Sosnowcu, gdzie można poczuć się jeszcze jak na początku XX w. Jednym z nich jest ulica Floriańska, wciśnięta w swej południowej części pomiędzy wielkie budynki fabryczne. Drewniana zabudowa i skromne kamieniczki rozsypujące się ze starości pamiętają czasy, gdy po bruku ulicy ciągnęły konno kozackie patrole.

“TU SPOCZYWA 6 POWSTAŃCÓW LISTOPADOWYCH Z 1831 ROKU ORAZ NIEZNANI POWSTAŃCY STYCZNIOWI Z 1863 ROKU POLEGLI W WALCE O WOLNOŚĆ I NIEPODLEGŁOŚĆ OJCZYZNY. CZEŚĆ ICH PAMIĘCI”

Największy rozwój w zakresie produkcji cegieł przypada na 2 połowę XIX wieku. Związany jest z trzema zasadniczymi odkryciami technicznymi: z konstrukcją pieca kręgowego Hoffmanna w 1857 roku, z wprowadzeniem mechanicznej prasy ceglarskiej przez Schlickeysena w latach 1860-1870, a także z wprowadzeniem sztucznych suszarni Kellera pod koniec XIX wieku. Wszystkie te ówczesne nowinki techniczne zostały zastosowane w sosnowieckiej cegielni. Był to bardzo nowoczesny zakład dostarczający cegieł dla szybko rozwijającego się pod koniec XIX i na początku XX wieku miasta.

Mimo ubywającej liczby zabudowań, miejsce to nadal stanowi ślad historii miasta

umieść na stronie pobierz drukuj ulubione moja mapa

SOSNOWIEC historycznie należał do Małopolski. Nazwa miasta pochodzi od borów sosnowych porastających te tereny przed 1830. Pierwotna nazwa miasta brzmiała Sosnowice. W chwili uzyskania praw miejskich w 1902 nadsołectwo Sosnowiec liczyło jednak 61 tys. mieszkańców, miała własną prasę, teatr zawodowy, rozwinięte lecznictwo ze szpitalem,Jednak wzmianki o osadnictwie na tych terenach są znacznie starsze i sięgają czasów piastowskich. Najstarsza znana wzmianka o osadzie z terenu obecnego Sosnowca pochodzi być może z 1123, a o Milowicach, jak również o Klimontowie, Zagórzu i innych można mówić na podstawie dokumentu z 1228 i innych począwszy od XIII wieku.

brak wystarczającej ilości ocen