Dzień 96
W Nicei spróbowałem naleśnika socca. Jest to naleśnik z mąki z ciecierzycy wypiekany z dodatkiem wody i oliwy. Jest to absolutny klasyk i zdecydowanie smakołyk nr 1 w regionie. Można go kupić na niemalże każdym targowisku prowansalskim. Socca jest wypiekana na wielkiej okrągłej blasze, do której lekko przywiera. Zamówioną porcję sprzedawca lekko odrywa i niedbale kroi na przypadkowe kawałki szpachelką przypominającą narzędzie budowlańca. Następnie porcja jest posypywana świeżo zmielonym pieprzem i zawijana w papier. Najlepiej konsumować od razu. Podobno w Chez Thérésa są najlepsze w Nicei. Sprzedawane są od 1925 roku. W dodatku co kilkanaście minut dowożą tam świeże naleśniki specjalnie skonstruowanym rowerem (socca jest wypiekana w lokalu na Starym Mieście), a przyjazd dostawcy jest oznajmiany biciem dzwonu. W połowie dnia dojeżdżam do Monako a następnie kieruję się w stronę Włoch. Jestem za blisko tego kraju, by tam nie zajrzeć. Kolejny kraj wyprawy oraz pizza- po to tam jadę. Po zjedzeniu pizzy w Ventimiglia, pojechałem poleżeć na plaży. A gdy zbliżał się wieczór, pojechałem szukać miejsca na obóz. Na mapie znalazłem ciekawe miejsce porośnięte lasem. Prowadziła do niego wąska, stroma droga. Widząc na jej końcu stojący samochód, stwierdziłem że nie ma opcji by przecisnąć sięobok niego. Do tego zaczął szczekać pies. Zawróciłem na plażę. Na niej morze wyrzuciło wielką kłodę drewna. Siadając za nią nie widać mne z oddali. Nie rozbijałem namiotu. Wszedłem w śpiwór i polożyłem się na plandece. W nocy obudził mnie wędkarz. Starszy pan, który nie zareagował na mój widok. Obyło się bez przypału.
