Kościół w Podolu powstał w 1. poł. XVI w. Został poświęcony ok. 1540 r. Jest to kościół późnogotycki. Od zachodu do świątyni przylega barokowa wieża słupowo-ramowa o pochyłych ścianach, z pozorną izbicą. Wnętrze świątyni nakryte jest kasetonowymi stropami płaskimi. Renesansowa polichromia figuralna z 1542 r. odkryta została w 1959 r. Na belce tęczowej umieszczona została późnogotycka rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego z 2. ćw. XVI w.
Dawna drewniana cerkiew św. Paraskewy, wybudowana w 1805 r we wsi Kamianna koło Krynicy jako cerkiew greckokatolicka. W 1949 r została przeniesiona do Bukowca i znacznie przebudowana z przeznaczeniem na kościół rzymskokatolicki (parafię erygowano w 1950). Dobudowano nowe prezbiterium, zlikwidowano symboliczne kopuły nad starym prezbiterium, nawą i izbicą wieży. Obecnie wieża zwieńczona jest ostrosłupowym hełmem, a nad nawą znajduje się wieżyczka z sygnaturką. Wyposażenie cerkiewne również zostało zlikwidowane.
Rezerwat zajmuje ponad 16 ha, a w jego obrębie pod ochroną znajdują się bloki skalne ścianowo – płytowe w postaci ambon, murów i progów skalnych. Ich wysokość dochodzi nawet do 15 m. Poszczególnym skałom nadano nazwy własne np. Kapa, Diabeł, Samotna Skała. Istnieje też wiele legend i podań ludowych wyjaśniających pojawienie się ogromnych głazów na tym terenie. W rezerwacie nietuzinkową osobliwością przyrodniczą jest jaskinia „Diabla Dziura”. Na terenie rezerwatu utworzono ścieżkę dydaktyczną o długości ok. 2,5 km.
dwór w Kąśnej Dolnej to polski dom Paderewskiego w latach 1897 - 1903. W skład zespołu dworsko-parkowego wchodzą dwa budynki o dużej wartości historycznej (dwór z kończ XVIII lub początku XIX wieku i dawna oficyna dworska) oraz park dworski.
Przez Skamieniałe Miasto prowadzi niebieski szlak turystyczny. Można rozpocząć jego zwiedzanie od parkingu znajdującego się w odległości około 1 km od centrum Ciężkowic, po lewej stronie drogi Tarnów – Ciężkowice – Gorlice. Dwie z wychodni skalnych: „Czarownica” i „Ratusz” znajdują się po prawej stronie tej drogi, nad rzeką Białą. Tuż obok parkingu znajduje się wychodnia „Grunwald”, za nią polanka Wąwóz Harcerzy z ławkami i stołami, dalej wszystkie pozostałe skały. Prowadzi obok nich znakowany szlak turystyczny. Wstęp jest płatny i zwiedzanie zdecydowanie pieszo
Pierwsza wzmianka o parafii w Zborowicach pochodzi z 1375 r. wiadomo także, że w XV w istniał niewielkich rozmiarów drewniany kościół. Obecny został zbudowany w latach 1530-41. Od tego czasu był kilkakrotnie odnawiany, min. w połowie XVIII w. i na początku XIX w. kiedy nadbudowano wyższa kondygnację wieży.
Dworek w Biesnej z początku XX w. jest prostym, skromnym budynkiem parterowym, z niewielkim, nowo wybudowanym gankiem w elewacji frontowej, który prawdopodobnie zastąpił starszy, z początku XX wieku. Od południa posiada płytki, trójosiowy ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem. Poprzedza go półokrągły taras z wachlarzowo rozłożonymi schodami prowadzącymi do ogrodu. W dworku mieści się obecnie szkoła podstawowa. Z dawnych zabudowań gospodarczych pozostał jedynie stary spichlerz, obecnie siedziba straży pożarnej.
Powstały w latach 20. XX wieku dwór w Siedliskach jest budowlą murowaną z cegły, podpiwniczoną, posadowioną na wysokim, niwelującym spadek terenu przyziemiu, które w części południowej tworzy dodatkową kondygnację. Założony został na planie prostokąta, z pięcioosiowym ryzalitem od strony południowej i niewielką, parterową przybudówką od wschodu, kryjącą wejście do piwnic.
Usytuowane od południa wejście poprzedzone zostało obszernym portykiem wspartym na czterech kolumnach korynckich, nad którym w górnej kondygnacji umieszczono otwarty taras. Zespół dworski użytkowany jest obecnie przez osobę prywatną.
Parafia w Siedliskach powstała prawdopodobnie jeszcze w XIII w. W 1529 r. parafię w Siedliskach zniesiono i przyłączono jej obszar do parafii w Bobowej. W 1561 r. za sprawą właścicieli wsi z rodu Jordanów, kościół został zamieniony na zbór ariański i pełnił tę rolę do 1595 r. Dopiero w 1790 r. przywrócono kościołowi w Siedliskach status świątyni parafialnej. Obecny kościół został zbudowany w XIV lub XV w. Był wielokrotnie odnawiany m.in. około 1650 r., w 2. połowie XVIII w. i w 1. połowie XIX w. Ostatnia gruntowna renowacja kościoła została przeprowadzona w latach 2008-2020. Odnowiono elewację i położono nowe miedziane pokrycie dachu, wewnątrz odnowiono całe wyposażenie.
Synagoga została zbudowana w 1756 r. W 1889 r. synagoga spłonęła podczas pożaru, jaki nawiedził miasto. Natychmiast po nim podjęto decyzję o renowacji, która nadała budynkowi dzisiejszy kształt. Podczas II wojny światowej hitlerowcy doszczętnie zdewastowali wnętrze synagogi i przeznaczyli ją na stajnie dla koni. Po zakończeniu wojny synagoga przez kilka lat stała opuszczona i niszczała. W 1955 r. została wyremontowana, a jej wnętrze przebudowane z przeznaczeniem na warsztaty tkackie dla miejscowej szkoły zawodowej. Od 2003 r. po remoncie synagoga jest ponownie czynnym miejscem kultu, w którym nabożeństwa odbywają się sporadycznie podczas pielgrzymek chasydów do grobów cadyków bobowskich.
Może inne lokale dają smaczniejsze dania, dla mnie jednak było istotne, że obiad podany był szybko i mogłem go zjeść w ogródku przy rowerze
Kościół św. Zofii został zbudowany w 2. połowie XV w. a pierwsza wzmianka o jego istnieniu pochodzi z 1475 r. Później przejściowo zajęty był przez arian i został odzyskany przez katolików w 1646 r. Kościół był kilka razy niszczony pożarami. W 1808 r. został gruntownie odnowiony. Ostatnie prace konserwatorskie przeprowadzono w 2015 r.
Parafia w Bobowej powstała prawdopodobnie wraz z lokowaniem miasta przed 1339 r., a pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1344 r. Obecny kościół został zbudowany zapewne jeszcze w XIV w., jednak był wzmiankowany dopiero w 1412 r. W 1529r. został podniesiony do godności kolegiaty. W latach 1561-92 kościół był w posiadaniu luteranów, w 1592 r. odzyskany został przez katolików. W XVII w. został przebudowany i powiększony o kaplicę. W 1889 r. zniszczony przez pożar, następnie odbudowany.
dwór Długoszewskich z XVII w. zwany „zamkiem”, w którym zamieszkiwała m.in. rodzina Długoszowskich, będąca jednym z właścicieli Bobowej. Tu wychował się Bolesław Wieniawa-Długoszowski, późniejszy osobisty adiutant marszałka Piłsudskiego. W dworze obecnie ma swoją siedzibę szkoła muzyczna.
kasztel to gotycko-renesansowy obronny dwór z pierwszej połowy XVI w., zwieńczony stromym, gontowym dachem i ozdobiony okrągłą narożną basztą. W środku znajdują się dobrze zachowane historyczne wnętrza, z m.in. renesansowymi freskami i drewnianymi rzeźbieniami. Gospodarzem jeżowskiego kasztelu jest tarnowskie Liceum Sztuk Plastycznych, które we dworze urządziło dom pracy twórczej dla swoich uczniów.
Kościół w Wilczyskach zbudowano w XVII w. (jako dokładną datę budowy przytacza się 1605 r.). Gruntowny remont świątyni miał miejsce w XVIII w., z tego okresu pochodzi także dobudowana kaplica. Wnętrze nakryto stropami płaskimi z fasetami. Otwór tęczowy zwieńczony jest łukiem o wykroju w tzw. ośli grzbiet, na belce tęczowej znajduje się barokowy krucyfiks. Najstarszym zabytkiem wyposażenia jest gotycka chrzcielnica kamienna z 1486 r.
Budowę dworku rozpoczęto w 1913 r. i do 1945 t. był w posiadaniu rodziny Długoszowskich. W 1945 r. majątek rozparcelowano w dworze mieściły się początkowo mieszkania pracowników PGR, potem spółdzielnia rolnicza, ośrodek zdrowia, zakład terapii zajęciowej Po gruntownym remoncie wykonanym w latach 2017-2018, obecnie obiekt pełni rolę ośrodka kultury galicyjskiej. Budynek jest założony na rzucie prostokąta, jednokondygnacyjny, z piętrową częścią środkową. Oś elewacji frontowej zaakcentowana została czterokolumnowym portykiem, do którego prowadzą wachlarzowe schody, ujęte w masywne pełne balustrady.
Parafia w Lipnicy wielkiej powstała zapewne w 1. połowie XIV w. W 1378 r. wzmiankowany jest proboszcz Gregorius. Kościół według tradycji fundowany był przez króla Kazimierza Wielkiego a jego budowa rozpoczęła się 1359 r. W XVI w. świątynia została przejęta przez arian ale około połowy stulecia została im odebrana przez Stanisława Trzecieskiego. W 1. poł. XVII w. kościół został przebudowany m.in. przesklepiono wtedy prezbiterium. Kolejne prace w kościele przypadły na lata 1755-59. Odnowiono wtedy wnętrze świątyni i jej wystrój. Wreszcie w latach 1927-30 nawę nakryto sklepieniem kolebkowym i dobudowano dwie kaplice boczne.
budowla wzniesiona została w XIX w. z kamienia łupanego oraz cegły. Składa się z dwóch części: ośmiobocznej trzykondygnacyjnej wieży o ostrołucznych otworach okiennych oraz parterowego budynku mieszkalnego założonego na planie prostokąta. W wieży znajdują się malowidła klasycystyczne z końca XIX w.
Dwór powstał w XIX w. prawdopodobnie za czasów właścicieli z rodu Koczanowiczów, następnie znalazł się w rękach Kajetana Cudka, później rodziny Dźwigniewskich. Po 1945 r. budynkami dysponowała Gminna Spółdzielnia, wówczas zabudowania pełniły funkcję użytkowe. W latach 1975-1994 zespół dworski był siedzibą wytwórni wód gazowanych. Dziś Dwór z przyległym parkiem z powodzeniem pełni rolę rekreacyjno-kulturalną.
Kościół w Przydonicy zbudowano w 1527 r. Jest to późnogotycka budowla wzniesiona w konstrukcji zrębowej, o ścianach oszalowanych pionowo z listwowaniem. W świątyni zachowały się elementy bogatego, późnogotyckiego detalu architektonicznego z 1527 r. Obramienia okienne i portale zwieńczone są łukami o wykrojach w tzw. ośli grzbiet. Późnorenesansowa polichromia figuralna w prezbiterium pochodzi z końca XVI w. Składają się na nią cykle przedstawiające Mękę Pańską, legendę o św. Stanisławie Biskupie oraz postaci świętych. Dekoracja malarska w nawie wykonana została w 1904 r.
Skomentuj