Kościół parafialny w Krzeczowie, posiadający cechy późnogotyckie, pochodzi z przełomu XVII i XVIII w. W 1760 r. przeniesiono go na obecne miejsce z Łętowni, dostawiając wówczas wieżę. Kościół zbudowany jest w konstrukcji zrębowej, posiada ściany oszalowane pionowo z listwowaniem oraz dachy pokryte gontem. Wnętrze świątyni zdobi polichromia figuralno-ornamentalna z XVIII w. Na ołtarzu głównym z XVII w. znajduje się późnogotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zwanej Krzeczowską, pochodzący z XVI w. W świątyni warto obejrzeć barokową ambonę, chrzcielnicę z XVIII w. oraz dwa skrzydła tryptyku późnogotyckiego z XVI w.
Kościół wzniesiono w latach 1760–65, z fundacji ówczesnej właścicielki Łętowni i Łopusznej - Barbary z Janickich Lisickiej, jako trzecią świątynię w tym miejscu. Barokowy kościół wykonano w konstrukcji zrębowej, ściany oszalowano pionowo z listwowaniem. Polichromia głównie o motywach kwiatowych pochodzi z końca XVIII w. Cenne wyposażenie świątyni stanowią m.in.: ołtarze rokokowe z 2. poł. XVIII w.; rokokowa ambona z ok. 1779 r.; stacje Drogi Krzyżowej malowane na płótnie, w rokokowych ramkach oraz organy w obudowie z 3. ćw. XVII w.
Jest to budowla parterowa, drewniana, w części potynkowana, o konstrukcji zrębowej, z charakterystycznym dachem łamanym tzw. polskim. Pochodzi zapewne z drugiej połowy XVIII wieku, frontowy ganek i schody dobudowano w okresie późniejszym (1870).
ratusz miejski zlokalizowany na środku jordanowskiego rynku, wybudowany z cegły według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego, oddany do użytku w 1911 r.; w budynku tym mają siedzibę władze samorządowe miasta oraz Urząd Miasta.
Neogotyski kościół został wzniesiony w latach 1908-1912wg projektu Jana Sas Zubrzyckiego, jednego z czołowych polskich architektów początku XX w. Kościół wystawiono na miejscu rozebranego drewnianego z 1576 r. Z wyposażenia dawnego kościoła oprócz cudownego wizerunku Matki Bożej umieszczonego w rokokowym ołtarzu bocznym z poł. XVIII w. zachowało się kilka innych obrazów z XVI – XVII w.
wybudowany w latach 1892-1896 dla Aleksandra Rittera z Paczkowskich zwraca uwagę modernistyczną, klasycyzującą elewacją (siedziba Biblioteki i Izby Regionalnej).
Obecna późnoklasycystyczna świątynia to czwarty budynek w tym miejscu, konsekrowany w 1833 roku. Jest to kościół trzynawowy, halowy, nawy boczne od głównej oddzielają arkady, sklepienie przypomina żagiel. W wieży zegarowej krytej hełmem z 1891 roku, wiszą dwa dzwony z XVI i XVII wieku. Frontową fasadę zdobi szeroki ryzalit z trójkątnym przyczółkiem. W ołtarzu głównym znajduje się wizerunek Matki Bożej z XVI wieku, którego cudowność władze kościelne potwierdziły w XVIII wieku. Zwiedzając świątynie warto również zwrócić uwagę na drewniany barokowy krucyfiks z XVII wieku, który znajduje się w bocznym ołtarzu Bractwa Cierniowej Korony, a także klasycystyczną ambonę. Ciekawy jest też chór muzyczny, wsparty na trzech arkadach, a zwłaszcza jego drewniany, klasycystyczny parapet, datowany na 1830 rok.
Zachowany, chociaż mocno przekształcony dwór, jest budynkiem drewnianym konstrukcji zrębowej, parterowym, posadowionym na kamiennej podmurówce, tynkowanym, z pseudoboniowaniem na narożnikach i szerokimi opaskami okiennymi.
Dwór nakryty dachem dwuspadowym, naczółkowym, z niewielkimi daszkami dwuspadowymi nad gankiem i wiatrołapem od strony północnej, krytym dachówką ceramiczną.
W dawnym dworze ma swoją siedzibę Ośrodek Rekolekcyjny Świętego Ojca Pio.
Pod koniec XVIII wieku władająca wsią rodzina Łodzińskich ufundowała małą drewnianą kaplicę. W drugiej połowie XIX wieku została ona rozbudowana. Wtedy to wydłużona została nawa, oraz dobudowano wieżę. Od 1927 roku pełniła funkcję kościoła filialnego.
Kaplica jest z drewna, jednonawowa, o konstrukcji szkieletowej, oszalowana deskami od zewnątrz i w środku. Prezbiterium wieloboczne. Nad nawą, która została dobudowana w drugiej połowie XIX wieku wznosi się wieża zakończona hełmem. Obok mniejsza wieżyczka z sygnaturką.
Kaplicę wzniesiono z kamienia ciosanego w w 1885 r. Rozbudowana zostaław latach 1903–06. Budowniczymi byli podobno Andrzej i Józef Bylicowie z Dolnej Polany. We wnętrzu znajduje się neobarokowy ołtarz z wizerunkiem patronki.
blisko 2 kilometry biegnącej w dół stromej, kamienistej drogi to było spore wyzwanie dla roweru.
Istniejący obecnie dwór w Tokarni pochodzi z początku XIX wieku. Potem był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany. Największe zmiany w wyglądzie dworu nastąpiły na początku XX wieku, podczas przebudowy dokonanej w latach 1907-1908. Wzbogacił się wówczas o nowe dwukondygnacyjne skrzydło dobudowane od strony wschodniej.
Skomentuj