Krakowskie Kopce

W latach poprzednich starałem się odwiedzić choć raz kopce znajdujące się na terenie Krakowa, w tym roku jakoś te kopce zaniedbałem. A ponieważ zbliża się koniec roku postanowiłem to zaniedbanie nadrobić tym bardziej, że pogoda była bardzo sprzyjająca. Wybierając się na wycieczkę, pod uwagę wziąłem 4 kopce a mianowicie Kościuszki, Piłsudskiego, Krakusa i Wandy, pominąłem natomiast Kopiec Jana Pawła II. Pominąłem go celowo albowiem znajduje się na ogrodzonym terenie , jest niewielki a poza tym widok na niego i z niego skutecznie zasłaniają posadzone obok tuje. Osią wycieczki była Wisła wzdłuż której, w mniejszej lub większej odległości znajdowały się wspomniane kopce. Na pierwszy ogień poszedł Kopiec Kościuszki i Kopiec Piłsudskiego. Były to największe wzniesienia na trasie co było wynikiem nie tyle wysokości kopców co wzgórz na których się znajdują. Po zaliczeniu tych kopców trasa wycieczki przebiegała już wzdłuż wałów Wisły a więc już głównie po płaskim terenie. Wały Wisły opuściłem na jakiś czas na wysokości Kładki Ojca Bernatki żeby podjechać do Kopca Krakusa i powróciłem na nie przy Moście Nowohuckim. Na wysokości Lasku Mogilskiego już na dobre pożegnałem się z Wisłą i po zaliczeniu Kopca Wandy rozpocząłem drogę powrotną. A skoro jestem przy Kopcu Wandy trudno nie dojść do wniosku, że dotarcie do niego jest najgorsze w porównaniu z innymi kopcami. Najmniej problemów sprawia dotarcie tramwajem, natomiast dotarcie rowerem czy samochodem to już jest zdecydowanie większy problem, zwłaszcza dla osób będących tam pierwszy raz. Kiepskie oznakowanie i równie kiepski dojazd powoduje, że Kopiec Wandy ma chyba najmniejszą ilość odwiedzających.