Trasa rowerowa Kraków - Leńcze - Kraków

Opis
Mapa
Punkty

Kod trasy

291727

Pobierz trasę w aplikacji
Wpisz kod w wyszukiwarce

Informacje

Rodzaj aktywności: Rower turystyczny
Stopień trudności: Łatwy
Gwiazdki: 4.9
Dystans: 82,2 km
Czas trwania: 6 h 14 min
Średnia prędkość: 13,17 km/h
Przewyższenie: 194,62 m
Suma podejść: 2 397,05 m
Suma zejść: 2 446,66 m
Data: 24 marca 2023
Lokalizacja: Polska, małopolskie, Kraków

Kossakówka to neogotycki dworek z połowy XIX wieku, znajdujący się przy placu Kossaka 4. Od 1869 roku jest siedzibą rodu Kossaków. Tu tworzyli: Juliusz, Wojciech i Jerzy Kossakowie, dworek był niegdyś salonem artystycznym i towarzyskim Krakowa. W 2019 r. Rada Miasta podjęła decyzję o wykupieniu budynku. Zabytkową willę, przejmie Muzeum Sztuki Współczesnej - MOCAK. W "Kossakówce"ma zostać utworzone Muzeum Historii Sztuki, gdzie będzie prezentowana w skondensowanej formie historia sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem historii tego miejsca, genealogii rodziny Kossaków i dokumentacji ich twórczości.

Pałac Lasockich na Dębnikach w Krakowie -

Siedziba Lasockich powstała w wyniku przekształcenia w latach 80 i 90 XIX wieku dawnego folwarku Paulinów na Skałce – parterowej willi z piętrową częścią środkową oraz położonej ukośnie oficyny. Podczas przebudowy willę podwyższono o jedną kondygnację oraz połączono z oficyną parterowym pawilonem - galerią. Obok niej powstała trójkondygnacyjna wieża widokowa, zwieńczona krenelażem. Od frontu miejsce dawnego, drewnianego portyku zajął murowany portyk filarowy z tarasem na piętrze, a w elewacji ogrodowej dobudowano oszkloną werandę. Wszystkie elewacje otrzymały neorenesansowy wystrój.

Zalew Zakrzówek stworzony został w 1990 roku dzięki zalaniu wodą starego kamieniołomu wapienia. Tworzą go dwa jeziorka, połączone wąskim przesmykiem o długości ok. 25 m. Powierzchnia zalewu wynosi 12 ha natomiast maksymalna głębokość sięga 31 m. Jak na dawny kamieniołom przystało, lustro wody otaczają bardzo wysokie (kilkadziesiąt metrów), białe i strome skały, które nadają miejscu sporo dramatyzmu i nieco „chorwacki" wygląd.

Kompleks Szpitala Klinicznego im. Jozefa Babińskiego w Kobierzynie - kościół pw. MB Częstochowskiej

Koncepcja działania i projekt otwartego w 2017 r. szpitala została oparta na założeniach miast-ogrodów. W ogromnym parku postawiono 15 pawilonów i budynki administracyjno-mieszkalne. Szpital posiadał piekarnię, pralnię, palarnię, warsztaty terapii, gospodarstwo rolne i ogrodnicze, budynek teatralny, boisko, kaplicę i cmentarz. W okresie międzywojennym wybudowano także pawilon dla chorych pracujących. Pawilony warsztatowe pełniły rolę miejsc terapii chorych, pozwalając im poprzez pracę wrócić do aktywnego życia.

Kompleks Szpitala Klinicznego im. Jozefa Babińskiego w Kobierzynie – Teatr

W okresie II wojny światowej szpital uległ kompletnej zagładzie. W latach 1940–1942 hitlerowcy planowo przeprowadzali głodzenie i wyniszczanie pacjentów. 23 czerwca 1942 r. ponad 500 chorych wywieziono do obozu KL Auschwitz. Ciężko chorych, nie nadających się do transportu, stracono na miejscu.

Kompleks Szpitala Klinicznego im. Jozefa Babińskiego w Kobierzynie - Centrum Terapii

Po II wojnie szpital zaczął od razu działać i w miarę upływu lat zwiększano ilość oddziałów. Sytuacja zmieniła się w latach 90-tych kiedy to zaczęto zaczęto zmniejszać liczbę pacjentów, a rozwijać opiekę i wizyty środowiskowe w domach chorych. Rozpoczęto także remontowanie szpitala i modernizację techniczną. Pod kontrolą konserwatora zabytków odnowiono kaplicę i budynek teatru. Odnowiono także Willę Dyrektorów, w której mieści się obecnie galeria prac pacjentów, pracownia komputerowa.

Dwór z początku XIX wieku jest typowym budynkiem klasycystycznym, parterowym, krytym charakterystycznym łamanym dachem. Od frontu posiada ganek wsparty na czterech kolumnach, a od ogrodu niewielki wgłębny portyk. Od strony wschodniej przylega do niego mała przybudówka, służąca niegdyś za mieszkanie dla służby. Dwór wraz z otaczającym go parkiem stanowi obecnie własność prywatną.

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Skawinie

Wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku był początkowo kościołem szpitalnym pod wezwaniem św. Walentego. Jest to kościół barokowy, murowany, orientowany, jednonawowy z półkolistą absydą. W barokowym ołtarzu znajduje się, malowany na desce, obraz Ukrzyżowanie, z 1640 roku.

Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie

Kościół ufundowany został prawdopodobnie w czasie lokacji miasta przez Kazimierza Wielkiego w 1364 roku. Później był wielokrotnie przebudowywany. Obiekt zniszczony przez pożar w 1704 i 1815 roku. Kościół jest murowany, orientowany, trójnawowy z wielobocznie zamkniętym prezbiterium. W latach 1937–1939 dobudowano boczne nawy. W końcu XIX w. nadbudowano według projektu Władysława Ekielskiego wieżę.

Budynek ratusza miejskiego znajduje się w północno-zachodniej części Rynku w Skawinie. Został wybudowany w 1904 r. według projektu architekta Władysława Ekielskiego w stylu secesyjnym. Obecnie mieści się w nim Urząd Miasta i Gminy.

Znajdujący się w Centrum Parku Miejskiego pałacyk wybudowany został w latach 1904 – 1906 z inicjatywy Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Pałacyk „Sokół” powstał na miejscu zamku warownego, wzniesionego prawdopodobnie jeszcze przez Kazimierza Wielkiego lub zaraz po jego śmierci.

kościół wybudowany w XV w na fundamentach poprzedniego. Po pożarze w 1844 r. kościół został odnowiony i wyposażony w 1847 r. Kościół jednonawowy, orientowany, z niską wieżą, prezbiterium zamknięte wielobocznie, dach dwuspadowy kryty blachą miedzianą. Po stronie północnej zakrystia, po południowej kruchta z kamiennym portalem i drzwiami obitymi blachą.

Późno-klasycystyczny, piętrowy, nakryty czterospadowym dachem budynek wzniesiony został na początku XIX w. Przed I wojną światową dwór został przejęty przez gminę i zamieniony na szkołę. Dwór na potrzeby szkolne, z przerwami podczas I i II wojny, wykorzystywany był do 1997 r. Po przeprowadzeniu kompleksowego remontu w latach 2006 – 2013 dwór przystosowano do pełnienia nowych funkcji kulturalnych, społecznych i turystycznych.

Na mapach oraz na zdjęciach satelitarnych ścieżka jest przejezdna. Niestety w poprzek ścieżki postawione jest ogrodzenie.

Kościół pomocniczy pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Woli Radziszowskiej

Kościół powstał w końcu XV w. Wieżę dobudowano prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII stulecia. Pokryta jest hełmem ostrosłupowym z czterema narożnymi wieżyczkami. Jest to kościół późnogotycki. Na ścianach i stropach widnieje polichromia o motywach figuralnych z roku 1893. W jednym z ołtarzy znajduje się odkryty ostatnio obraz św. Anny Samotrzeciej.

Izba znajduje się w sąsiedztwie zabytkowego kościoła. Mieści się w starym przykościelnym spichlerzu, udostępnionym na ten cel przez parafię. W Izbie znajduje się już ponad 200 eksponatów. Są to m.in. starodawne meble, naczynia, narzędzia gospodarskie, przedmioty codziennego użytku, obrazy oraz ozdoby. Wiele spośród eksponatów trafiło do izby od okolicznych mieszkańców. Można w niej poczuć klimat wiejskiej chaty z przełomu XIX i XX stulecia. Zwiedzanie obiektu jest bezpłatne.

Dwór, wybudowany pierwszej połowie XIX wieku jest budynkiem murowanym, piętrowym, częściowo podpiwniczonym. Założony został na planie prostokąta ze zwieńczonymi trójkątnie ryzalitami na osi środkowej elewacji wzdłużnych. Ostatnim właścicielem do 1945 r. był baron Jan Przychocki, po wojnie majątek został przejęty przez Skarb Państwa i rozparcelowany. Od roku 1957 tzw. resztówka dworska należała do Nadleśnictwa w Andrychowie. W 1981 roku zdewastowany w 80 % dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem zakupiła osoba prywatna. Nowi właściciele przeprowadzili generalny remont obiektu i przeznaczyli go na cele mieszkalne.

Z dawnego zespołu dworskiego zachował się ponadto okazały, dwukondygnacyjny spichlerz z oryginalnymi, zewnętrznymi, lustrzanymi schodami prowadzącymi na piętro.

ten niepozorny budynek to sosnowicki dwór — przysadzista, bezstylowa budowla, złożona z dwóch skrzydeł, tworzących rzut w kształcie litery L. Skrzydło główne, usytuowane wzdłuż osi północ-południe, o masywnych, wzmocnionych dodatkowo szkarpami murach, stanowi najstarszą część budowli. Drugie skrzydło, z niewielką, niższą przybudówką w części wschodniej wykorzystywane jest obecnie jako pomieszczenia gospodarcze. Dwór jest własnością prywatną.

kościół pw. Imienia Najświętszej Marii Panny w Sosnowicach

Kościół pomocniczy w Sosnowicach został ufundowany w pierwszej połowie XVI w. przez ród Strzałów herbu Kotwicz. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1598 r. Świątynia położona jest na wzniesieniu, którego zbocza porośnięte są lasem z zachowanym starym drzewostanem. Kościółek ma konstrukcję zrębową, wykonaną z drewna

Zespół dworski w Ochodzy powstał na bazie dawnego, prawdopodobnie XVIII-wiecznego założenia folwarcznego. Z chwilą zakupu terenu przez Feliksa Męciszewskiego zmieniono funkcję gospodarczą zespołu na mieszkalno-rezydencjonalną. Wiązało się to z założeniem ogrodu od strony południowej, przekształceniem dawnej drogi dojazdowej w aleję kasztanową oraz założeniem parku w dawnej części gospodarczej. Dwór wybudowany został w 1831 r.

Ścieżka rowerowa wzdłuż kanału łączącego Łączany ze Skawiną

Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła jest najstarszym z istniejących klasztorów w Polsce. Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r.

Po trudach wycieczki wypadało coś zjeść i tym razem padło na KFC

W 1885 roku Schoenowie wybudowali swoją rezydencję, nazwaną wtedy "dolnym pałacykiem" (dla odróżnienia od pałacu "górnego", który znajdował się na miejscu obecnego mydlnickiego kościoła). Obecnie dawny dworek Schoenów jak i budynki gospodarcze stanowią własność Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.

ten wzniesiony w 1895 r. i pierwotnie kryty strzechą dworek znany jest z tego, że w 1900 roku miało w nim miejsce wesele Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczkówną. W dworku tym Stanisław Wyspiański umieścił akcję swojego dramatu "Wesele". Od 1969 r. funkcjonuje w nim muzeum.

umieść na stronie pobierz drukuj ulubione moja mapa

Mimo niezbyt pewnej pogody zdecydowałem się na wycieczkę tym bardziej, że prognozy na następne dni wyglądały zdecydowanie gorzej. Tym razem wybrałem się na południowy zachód a głównym moim celem były miejscowości Wola Radziszowska i Leńcze, w których raz już byłem ale dość dawno. Podczas wycieczki odwiedziłem także teren szpitala psychiatrycznego, który wbrew obiegowej opinii, naprawdę wart jest zobaczenia z uwagi historię, bardzo dużą ilość zieleni oraz budynki o ciekawej architekturze. Kierując się na południe od Krakowa muszę się niestety godzić z tym, że duża część trasy znajduje się na terenie Krakowa. Na szczęście problem dużego ruchu samochodów w mieście rozwiązywały ścieżki rowerowe które, w znacznym stopniu pozwalały stosunkowo komfortowo i bezpiecznie poruszać się rowerem a tam gdzie nie było ścieżek rowerowych, starałem się wybierać drogi jak najbardziej lokalne co dotyczyło także dróg poza Krakowem. Drogi którymi się poruszałem w zdecydowanej większości miały asfaltowe nawierzchnie, jedyne dwa kilkusetmetrowe fragmenty gruntowej drogi znajdowały się w Woli Radziszowskiej i w Tyńcu na wysokości Grodziska. Profil pokonanej trasy generalnie był płaski, na dobrą sprawę największy podjazd był w Leńczach, następne dwa, jednak łatwiejsze, znajdowały się między stopniem wodnym na Wiśle a Bronowicami w Krakowie. Na trasie wycieczki znajdowało się wiele zabytkowych obiektów świeckich i sakralnych, z których oprócz opactwa w Tyńcu, największe wrażenie na mnie zrobił kościół w Woli Radziszowskiej i niedawno odrestaurowany dwór w Radziszowie. Niestety nie obyło się bez zgrzytów. Pierwszy miał miejsce przy kościele w Radziszowie, gdzie jak to sam się określił „czujny członek parafii” w dość agresywny sposób dopytywał mnie o cel robienia zdjęć kościołowi a zdjęcia te robiłem zewnętrznej części budynku bez wchodzenia do środka. W drugim przypadku, gdy z drogi publicznej robiłem zdjęcie zewnętrznej elewacji budynku stojącemu przy tej drodze, powołując się na RODO usiłowano mnie przekonać, że chcąc zrobić zdjęcie budynkowi powinienem uzyskać zgodę właściciela. Wydawało mi się, że świadomość ludzi poszła do przodu i minęły czasy gdy przedstawiciele ludów pierwotnych byli przeciwni robieniu zdjęciom obawiając się uwięzienia duszy w kliszy. Jak widać nawet niewinne robienie zdjęć może wywoływać protesty.

brak wystarczającej ilości ocen