Wybudowany w latach 1601-1604. Kościół jest murowany, oszkarpowany, orientowany z prezbiterium zamkniętym półkolista absydą. Do prezbiterium dobudowano kaplicę ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Po stronie południowej znajduje się kruchta dobudowana w połowie XIX w. W fasadzie od strony południowej znajduje się manierystyczny portal z tablicą erekcyjną z napisem informującym o konsekracji świątyni w 1604 roku.
Przebiegająca przez Kwietniowe Doły ścieżka, z uwagi na panującą ciągle wilgoć oraz leżące na niej liście stwarza niebezpieczeństwo wpadnięcia w poślizg. Zjazd z utwardzonej ścieżki sytuacji nie poprawia bo teren miejscami jest grząski a ziemia przykryta liśćmi jeszcze bardziej śliska.
Góra Koronna znajduje się 436 m n.p.m. i jest masywem skalnym którego wierzchołek znajduje się ok. 110 m nad dnem Doliny Prądnika. Wyróżniającym się elementem masywu jest skała Rękawica, za którą kryje się wejście do Jaskini Ciemnej. Rękawica znajduje ok. 85 metrów powyżej dna doliny i jest ostańcem o bardzo charakterystycznym kształcie przypominającą dłoń lub właśnie rękawicę.
Brama Krakowska jest charakterystycznym dla Wyżyny Krakowskiej tworem skalnym tworzącym się u ujścia mniejszych bocznych dolinek do głównej doliny.
Kolumny Krakowskiej Bramy zbudowane są z wielkich brył wapienia o wysokości ok. 15 m (lewy bastion jest wyższy i większy).
Brama zwana jest Krakowską, gdyż według tradycji wiódł tędy średniowieczny szlak handlowy ze Śląska do Krakowa, ale nie ma na to żadnych dowodów.
Powstanie zamku jest związane z działalnością fortyfikacyjną króla Kazimierza Wielkiego w 2 pol. XIV wieku, choć prawdopodobnie już wcześniej istniał tu gród - być może o charakterze konstrukcji drewniano-ziemnej. Król Kazimierz Wielki przypuszczalnie dokonał gruntownej przebudowy istniejącego tu już wcześniej obiektu. Król nazwał zamek Ociec u Skały, upamiętniając w ten sposób tułaczkę swego ojca, Władysława Łokietka. Nazwa ta podawana przez kroniki w różnej formie (Oczecz, Ocziec, Oszyec) przetrwała do dziś jako Ojców.
Nazwa Skał pochodzi od imienia Wernyhory – legendarnego kozackiego wieszcza i lirnika
Zbudowana z twardych wapieni, stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 m, wysokość samej maczugi wynosi około 25 m. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie. Później zdobyta została jeszcze w 1935 i 1936.
Zamek Pieskowa Skała powstał w czasach Kazimierza Wielkiego jako gotycka strażnica i był usytuowany nieco wyżej na skale zwanej Dorotką. W 1377 roku nadano zamek rodzinie Szafrańców, której był siedzibą do roku 1608. W tym czasie został rozbudowany i stał się typową renesansową siedzibą magnacką. Nowa budowla powstała w miejscu dawnego podzamcza. W roku 1640 zamek stał się własnością Michała Zebrzydowskiego, który go ufortyfikował. W 1718 roku pożar zniszczył budowlę, która jednak została odbudowana 60 lat później przez Hieronima Wielopolskiego. W II połowie XIX wieku był własnością Mieroszewskich i to oni odremontowali go po kolejnym pożarze w roku 1850. Po 1905 roku zamek wykupiono w celu zorganizowania pensjonatu. Dopiero po II wojnie światowej w latach 1948-64 przeprowadzono dokładne prace badawcze, a następnie budowlane. W ten sposób przywrócono mu wygląd z czasów największej jego świetności.
Kościół wzniesiony w latach 1933–1939. Poprzednio na tym miejscu stał kościół z lat 1873-1884, a wcześniej gotycki z początku XIV w. Kościół wybudowany w stylu eklektycznym jest z cegły i bloków wapienia, które użyto w narożach budowli oraz w obramowaniach otworów wejściowych i okiennych.
Budynek jednonawowy, zbudowany z cegły w latach 1822–1824 nakładem ks. Jana Pawła Woronicza. W środku 5 ołtarzy (w tym główny z 1893 roku). W jednym z bocznych ołtarzy obraz gotycki św. Rodzina (XVI w.). Dwa inne ołtarze boczne mają obrazy, których autorem jest Michał Stachowicz. W kościele znajduje się także krucyfiks gotycki z drugiej połowy XIV wieku.
Dwór w Tarnawie wzniesiony został w 1784 roku i był wielokrotnie przebudowywany przez następujące po sobie pokolenia użytkowników. Od 1888 r, dwór wraz z otaczającym go parkiem był dzierżawiony przez rodzinę Nováków a od 1914 r. przeszedł na ich własność. Dwór stanowi własność tej samej rodziny od czterech pokoleń i jest jednym z nielicznych w Polsce dworów bez przerwy użytkowanych, co pozwala na zachowanie jego autentycznego charakteru. Dwór jest dwutraktowy, siedmioosiowy, murowany jedynie w części centralnej zawierającej komin: pozostała część jest drewniana, otynkowana. Od północy centralnie położony ganek stanowi główne wejście. Dach jest kryty gontem.
Pałac, jeden z najpiękniejszych zabytków regionu, w swojej obecnej postaci wzniesiony został w 1859 roku według projektu Filipa Pokutyńskiego. Budynek jest parterowy z mezzaninem, z gankiem arkadowym i płytkim ryzalitem bocznym od frontu, z ryzalitem środkowym od ogrodu i skrzydłem bocznym z wieżą od północy.
Na terenie Zespołu Pałacowo-Parkowego znajdują się liczne okazy starodrzewia a także pozostałości dawnej zabudowy tj; resztki murów dworu z XVII w., bramy wjazdowe z XVII w., spichlerz i dawny czworak.
Barokowy kościół pw. Narodzenia NMP w Minodze - zbudowany na miejscu drewnianego, wyróżnia się oryginalną, wklęsłą fasadą poszerzoną o dwie wieże. Niestety dawne wyposażenie świątyni spłonęło w 1918 r. zaś obecne częściowo pochodzi z innych kościołów, jak np. manierystyczny ołtarz boczny z pocz. XVII w. przeniesiony z Zadroża.
Dwór w Rzeplinie jest budowlą neoklasycystyczną z elementami baroku. Powstał na początku XIX wieku na miejscu poprzedniego i przy wykorzystaniu dawnych piwnic. Po II wojnie światowej dobra dworskie zostały rozparcelowane. Budynek mocno na tym ucierpiał - usunięto z fasady niemal wszystkie ozdobniki, łącznie z pięknym, kolumnowym gankiem.
W 2004 roku obiekt trafił w prywatne ręce odpowiedzialnego inwestora, który przywrócił pierwotny wygląd dworu.
Dwór nie jest udostępniany do zwiedzania, słabo widoczny z drogi.
Skomentuj