Jaworzno -- Pałac Tiele-Wincklerów w Miechowicach

Pałac w Miechowicach, druga połowa XIX w
Budowa pałacu rozpoczęła się w 1812 roku i trwała do roku 1817. Inicjatorem budowy był kupiec Ignacy Domes, który w 1812 roku kupił wieś Miechowice. Pałac był prezentem dla córki Domesa – Marii i został wybudowany w stylu klasycystycznym.

Rok 1819 to początek kolejnej epoki w dziejach miechowickiego pałacu. Przybył wówczas na Śląsk 16-letni wówczas Franz Winckler i podjął pracę jako górnik. Dzięki pracowitości i zdolnościom został on po kilku latach pełnomocnikiem Franciszka Aresina. W 1831 roku Aresin zmarł, a w rok później epidemia zabrała żonę Franza Wincklera i jego starszą córkę Marię. Winckler ożenił się z o 14 lat od siebie starszą, ale za to posiadającą znaczny majątek właścicielką miechowickiego pałacu – Marią Aresin (maj 1833 roku lub 12 czerwca 1832 roku – według różnych źródeł).

Franz Winckler znacznie przebudował pałac po roku 1844, kiedy Miechowice nawiedziła trąba powietrzna, która zerwała między innymi dach pałacu. Przy okazji odbudowy rozbudowano pałac w stylu XVI-wiecznego angielskiego gotyku (Tudor).


Plan posiadłości z lat 70. XIX w
Kolejna przebudowa miała miejsce około 1860 roku. Dobudowano wówczas prawe i lewe skrzydło pałacu, który był już wówczas własnością córki Franza Wincklera z pierwszego małżeństwa – Waleski von Winckler i jej męża Huberta von Tiele.

Postacią silnie związaną z historią Miechowic i miechowickiego pałacu jest córka Waleski von Winckler i Huberta von Tiele – Ewa von Tiele Winckler znana jako Matka Ewa.

Pałac pozostawał własnością rodziny Tiele Winckler do roku 1925, kiedy hrabia Klaus Tiele Winckler odsprzedał go spółce akcyjnej Preussengrube AG (zarządzającej miejscową kopalnią węgla kamiennego).


Pozostałości pałacu

Ruiny oficyny pałacu
27 stycznia 1945 wojska radzieckie rozgrabiły i doszczętne spaliły pałac. Wypalone mury pałacu wysadzono w powietrze w roku 1954. Do dziś pozostały jedynie ruiny pałacowej oficyny i okazały, choć zaniedbany park otaczający budowlę. Niewielki pagórek przy ruinach oficyny kryje pozostałości samego pałacu.

Pomnik ofiar Tragedii Górnośląskiej
Częścią pomnika jest zwykły „krowiok”, wagon kolejowy którym wywożono , a potem mordowano ofiary. Jedzie po szynach unoszących się ku niebu i zakończonych krzyżem. Symbolika jest prosta i bardzo wymowna. Do tego jest jeszcze płaskorzeźba, przedstawiająca sylwetki ofiar. Kazimierz Szaliński poprosił o pomoc rzeźbiarza , Kazimierza Fudali. Był pomysł, aby pomnik stanął blisko kopalni, ostatecznie, z różnych względów, stanęło na Miechowicach.

Parafia Świętego Krzyża w Bytomiu-Miechowicach – parafia rzymskokatolicka w Bytomiu-Miechowicach w diecezji gliwickiej, dekanatu Bytom-Miechowice.

Jedna z najstarszych parafii w Polsce, powstała w 1336.

Opera Śląska w Bytomiu − opera istniejąca od 1945 roku stworzona przez Adama Didura.

Siedzibą Opery Śląskiej w Bytomiu prawie od początku pozostaje gmach byłego Teatru Miejskiego, zbudowany w latach 1899-1901 według projektu berlińskiego architekta Alberta Bohma[1], w stylu neoklasycystycznym, na 423 miejsca, który od swojej inauguracji tj. 1 października 1901 roku służy sztuce teatralnej.