Garda - Cima Oro

Mezzolago (Lago di Ledro) – Bocca Dromae – Cima Oro - Bocca Dromae – Bocca Giumella – Molinda di Ledro (451) – Mezzolago

Trasa trudna. Z Mezzolago pod przełęcz Bocca Dromae prowadzi dosyć stroma droga, na początku asfaltowa, która przechodzi w szutrową. Podczas dosyć mozolnego podjazdu można zrobić sobie przerwę i w dość charakterystycznym miejscu widokowym odbić na szlak prowadzący do okopów (coś w rodzaju małego skansenu wojennego). Około 400 m od przełęczy droga szutrowa kończy się i mamy dwa warianty, którymi możemy wbić się na przełęcz. Pierwszy to szlak turystyczny z dużą ilością luźnych kamieni i kolein lub trawers owczą percią. My wybraliśmy tą drugą opcję i na końcu drogi odbiliśmy zakosami w lewo przez rozległą halę.

Z przełęczy ruszyliśmy dalej na Cima Oro niezbyt trudnym szlakiem (wypych, trochę podjazdu). Zjazd ze szczytu z powrotem na przełęcz tą samą drogą, czyli graniową ścieżką z łatwymi kamiennymi sekcjami. Z przełęczy Bocca Dromae na przełęcz Bocca Giumella (szlak 413) prowadzi dosyć łatwy singiel, który pod koniec łączy się z drogą szutrową. Z Bocca Giumella do Molina di Ledro (szlak 451) to już w większości gardziańskie klimaty, czyli dużo luźnego i sypkiego podłoża. W niższych położeniach ścieżka pokryta jest dużą ilością humusu i liści bukowych skrywających pojedyncze luźne skały. Końcówka zjazdu to coś w rodzaju brukowanej stromej ścieżki ostro wijącej się, zwłaszcza w rejonie kościółka Santuario della Madonna Addolorata.