2020-11-25 Krakowskie Kopce

Prognozy zapowiadające ładną pogodę na następny dzień zachęciły do kolejnej wycieczki jednakże gdy rano spojrzałem na termometr straciłem ochotę na wycieczkę poza Kraków. Postanowiłem więc pojeździć po Krakowie. Zastanawiając się nad trasą wycieczki doszedłem do wniosku, że himalaiści mają swoją koronę ziemi więc i ja mogę zdobyć swoją koronę Krakowa czyli pięć kopców. Zacząłem od chyba najbardziej znanego kopca czyli Kopca Kościuszki znajdującego się na Wzgórzu św. Bronisławy skąd przez Sikornik udałem się w stronę drugiego na trasie kopca czyli Kopca Piłsudskiego. Kopiec Piłsudskiego jest najwyższym z krakowskich kopców i jak się łatwo domyślić, zdobycie go wiąże się z pokonaniem dość długiego i stromego podjazdu. Z Kopca Piłsudskiego a w zasadzie z Sowińca przez Bielany zjechałem do Doliny Wisły skąd ścieżką rowerową poprowadzoną grzbietem wałów przeciwpowodziowych udałem się do trzeciego na mojej trasie kopca czyli Kopca Jana Pawła II na Dębnikach. Jest to najmłodszy z krakowskich kopców bo usypany został w 1997 r. i najmniejszy. Podejrzewam, że wielu krakowian nawet nie wie, że taki kopiec istnieje a wpływ na to ma w dużej części fakt że znajduje się on na ogrodzonym terenie Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców i jest słabo widoczny. Poza tym, nie ma co ukrywać, w przeciwieństwie do innych kopców, widok z Kopca JP II jest żaden. Po rzuceniu okiem przez ogrodzenie na ten kopiec, ruszyłem w kierunku następnego kopca na mojej trasie czyli Kopca Krakusa. Kopiec Krakusa jest chyba równie popularny jak Kopiec Kościuszki co prawdopodobnie związane jest z bliskością centrum miasta jak również dobrym dojazdem. Roztacza się ponadto z niego bardzo dobry widok na Kraków, niestety ograniczony przez smog. Z Kopca Krakusa udałem się w stronę ostatniego już na trasie wycieczki Kopca Wandy. Kopiec Wandy i Kopiec Kraka są najstarszymi w Krakowie kopcami na temat czasu ich powstanie oraz przeznaczenia są różne teorie. Po zaliczeniu Kopca Wandy pozostał już tylko powrót do domu, tym bardziej, że powoli zaczynał zapadać zmrok. Oczywiście poza wymienionymi na mojej trasie kopcami znajdowały się także inne obiekty. Z przyczyn oczywistych musiałem ograniczyć ich liczbę i na jedna się zdecydowałem bo ich jeszcze nie widziałem, na inne zdecydowałem się bo ich dawno nie widziałem a na inne padł wybór choćby po to żeby wypełnić pustkę pomiędzy dwoma odległymi obiektami. Szczególnie zależało mi na zobaczeniu willi Kirchmayerów przy ul. Powroźniczej i na Pałacu Jerzmanowskich. Do Willi Kirchamayerów mam chyba pecha bo drugi raz się do niej przymierzałem i drugi raz była zamknięta z powodu pandemii. A co do Pałacu Jerzmanowskich, to kiedy byłem tam ostatni raz, to również był niedostępny z powodu remontu otaczającego go parku. Teraz pałac był w pełnej krasie tym bardziej, że pozbawione liście drzewa zapewniały dobry widok. Nie ma wątpliwości, że pałac jak i inne obiekty na tle zieleni wyglądają dużo ładniej i weselej. Obecna pora roku ma jednak tą zaletę, że można zobaczyć miejsca, które w innych okresach z powodu liści są niewidoczne.