pierwotnie w tym miejscu stał drewniany dom wybudowany przez wiejskich nauczycieli Kazimierza Rogozińskiego i jego żonę Agnieszkę Biczównę. Ich potomkowie wybudowali w stylu eklektycznym istniejącą do dzisiaj willę oraz ok. 1890 r. założyli przed nią park
Budowla pochodzi z połowy XV stulecia i choć od tego czasu niejednokrotnie ją przebudowywano, do dziś jest wspaniałym przykładem średniowiecznej architektury drewnianej
świątynia została konsekrowana w 1266 roku' lecz samo przybycie cystersów do Mogiły nastąpiło nieco ponad czterdzieści lat wcześniej. W czasie kilkuset lat od powstania kościół kilka razy padał ofiarą płomieni, a po następujących po sobie odbudowach zmieniał się jego wygląd.
Kaplica została wybudowana w czynie społecznym w 1986 na miejscu poprzedniej. Nową, większa kaplica, zachowała proporcjonalnie kształty poprzedniej.
Świątynia została wzniesiona w latach 40. XVIII w. (od 1742 do 1747 r.). Kościółek kilkakrotnie był remontowany i nieznacznie przerabiany, m.in. po zniszczeniach z 1914 r.
Kościółek jest drewniany, salowy z chórem muzycznym ponad głównym wejściem, bez wieży, jedynie z sygnaturką na dachu. Obok kościoła znajduje się wolno stojąca drewniana dzwonnica.
Kopiec Grunwaldzki powstawał w latach 1910 -1915. Znajduje się on na skarpie Wężowej Góry (211,8 m n.p.m.) skąd według legendy miał wyruszyć do Krakowa król Jagiełło z uroczystą procesją po zwycięstwie pod Grunwaldem. Kopiec ma 14 metrów wysokości a średnica podstawy ma 30 metrów.
Niepołomicki ratusz jest budowlą neogotycką wybudowaną w 1903 jako siedziba władz miejskich. Zaprojektował go Jan Sas Zubrzycki.
Kościół jest pierwszą znaną budowlą z okresu początku Niepołomic. Ufundował go w latach 1350-1358 król Kazimierz Wielki. Przyczyną ufundowania kościoła był zamiar króla założenia osady przy budowanym równocześnie lub powstałym już wcześniej zamku obronno-myśliwskim.
XIV-wieczny Zamek Królewski był rezydencją obronną. Z zamku obronnego na królewską rezydencję wypoczynkową przebudowywali niepołomicki zamek Zygmunt Stary i Zygmunt August. To za sprawą tego ostatniego budowla uzyskała charakter renesansowy. Od połowy zamek stracił swoją królewską rangę i zaczął podupadać. dopiero na początku lat 90 XX wieku, kiedy zamek stał się własnością gminy, przystąpiono do kompleksowych prac renowacyjnych.
dwór z połowy XIX w. przy ul. Spółdzielczej 7 zwany także domem "Na Kazimierzu"
W Kościelnikach znajduje się XVIII-wieczny pałac otoczony rozległym parkiem oraz budynki (obecnie zrujnowane), które byty pierwotnie częściami obronnego założenia o średniowiecznym rodowodzie: zameczek - później zaadaptowany na oficynę zachodnią, oficyna wschodnia oraz budynek bramny i kaplica.
Zdewastowany pałac wraz z otoczeniem został odzyskany przez spadkobierców pod koniec lat 90. Obecnie należy do rodziny Nowina Konopków i jest odrestaurowywany.
Świątynia została wybudowana w latach 1416-1420.
Kościół jest murowany z cegły z zachowanymi częściowo wzorami z zendrówek, gotycki, orientowany o charakterze obronnym. Prezbiterium dwuprzęsłowe, zamknięte prostą ścianą, nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Od północy posiada gotycką zakrystię, od wschodu na miejscu dawnego Ogrojca i kaplicy grobowej rodu Badenich znajduje się nowa zakrystia wykonana w kształcie rotundy według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza w 1925. Przy nawie głównej od zachodu wznosi się kwadratowa wieża, w której dolną część zostały wmurowane wapienne kostki.
Dwór w Ruszczy został wybudowany przez Pawła Popiela w 1863 roku w stylu neorenesansowej willi. Założony został na planie złożonym z prostokątnego, parterowego korpusu głównego i usytuowanego poprzecznie, połączonego z nim dwukondygnacyjnego skrzydła bocznego.
W latach świetności otoczony był parkiem w stylu angielskim, ze starymi drzewami: lipami, dębami i bukami. Do dnia dzisiejszego pozostało ich wiele, a niektóre są starsze niż dwór.
Dwór wzniesiony został w 1874 roku w formie neorenesansowej willi włoskiej. Założony na rzucie asymetrycznym, rozczłonkowanym, złożonym z dwóch prostokątów nierównej wielkości, zestawionych pod kątem prostym – parterowego korpusu głównego i umieszczonego po stronie wschodniej piętrowego skrzydła bocznego.
W 1902 r. Władysław hr. Mycielski wybudował murowany dwór wg projektu Tadeusza Stryjeńskiego.
Budynek dworu jest modernistyczny. Piętrowy budynek powstał z cegły i piaskowca na planie prostokąta ze skrzydłem południowym wybudowanym pod kątem do głównej części dworu. Boczne, mniejsze, północne skrzydło jest cofnięte względem korpusu. Od strony dawnego parku bryłę urozmaica rozczłonkowany ryzalit mieszczący częściowo zamurowane taras i balkon.
cmentarz założony został przed 1626 przez kalwińską rodzinę Żeleńskich, właścicieli Łuczanowic. W 1593 roku Stanisław Żeleński wybudował tam murowany grobowiec, który stał się zaczątkiem późniejszego cmentarza. W 1787 r. roku ówczesny właściciel wsi, Marcjan Żeleński, usypał na cmentarzu, wysoki na ok. 4 m kopiec grobowy, tzw. Kopiec Arian, kryjący nową komorę grobową Żeleńskich. Przeniósł znajdujące się w kaplicy trumny do grobów w kopcu. Na kopcu stoi pięciometrowej wysokości obelisk, wykonany z piaskowca, na którego szczycie umieszczona jest kamienna urna.
Kościół zbudowany został w latach 1633-1648 w Jaworniku, miejscowości położonej około 30 km na południe od Krakowa. Uszkodzony znacznie w 1982 r. w czasie wichury kościół postanowiono rozebrać, ale ostatecznie zabytek został przeniesiony do Krakowa-Krzesławic i tu w latach 1984-1997 odbudowany. Zrekonstruowano m.in. drewnianą wieżę-dzwonnicę, więźbę dachową, zakrystię i przedsionek, oszalowano ściany zewnętrzne, a dachy pokryto gontami.
W 1876 roku Krzesławice zakupił, z przeznaczeniem na swoją letnią siedzibę, Jan Matejko. Po nabyciu wsi Matejko przebudował istniejący dwór nadając mu styl gotyku nadwiślańskiego. Zaprojektował istniejący do dziś ganek oraz dobudował do niskiego parterowego budynku pokrytego dachem dwuspadowym, gontowym, obszerną pracownię.
plebania kościół pw. św. Jana Chrzciciela na terenie byłego zespołu dworskiego w Prądniku Czerwonym
Kaplica została wybudowana w 1642 r. na miejscu poprzedniej. Kaplica jest budowlą barokową, orientowaną, murowaną, centralną, na podstawie kwadratu, nakryta kopułą. Ściany wysokie, tynkowane zakończone gzymsem koronującym o dość znacznym występie. Kopuła wyrasta bez pośrednictwa bębna. Portal wejściowy ma gzymsy ciosane z piaskowca.
Skomentuj