Wzniesiony w latach 1807-1810 dwór jest klasycystyczny, szerokofrontowy, murowany z cegły, tynkowany. Wzniesiony został na rzucie wydłużonego prostokąta, symetryczny, z sienią na przestrzał, dwutraktowy. Oś środkowa elewacji frontowej zaznaczona płytkim ryzalitem zwieńczonym trójkątnym frontonem, który poprzedza portyk kolumnowy. Dach czterospadowy, pokryty dachówką, nad portykiem dach siodłowy. Dwór zachowany jest w stanie prawie niezmienionym w stosunku do pierwotnego budynku.
W dworze mieszczą się zakłady terapii zajęciowej Caritas.
Dzwonnica istniała w tym miejscu już w XIX w. W latach osiemdziesiątych XX w. rozebrano starą dzwonnicę i ustawiono nową, identyczną. Ze starego obiektu pozostał oryginalny dzwon, niestety już nieużywany.
skansen odzwierciedlający układ urbanistyczny i zabudowę dawnej wsi beskidzkiej. Obecnie, na obszarze ponda 6 ha znajduje się 17 zabytkowych obiektów architektury, planowana jest jednak dalsza rozbudowa.
Kościół św. Wojciecha w Jeleśni nie jest pierwszą budowlą w miejscowości. Pierwotnie stał tutaj obiekt drewniany, który wzniesiono w roku 1584. Kościół spłonął w latach 20-tych XVII w., po czym wkrótce, w roku 1626, zbudowano nowy, którego patronem został św. Wojciech. Obecny, murowany kościół wzniesiono w latach 1693-1702. Był to wówczas obiekt jednonawowy. Świątynia powiększona została w latach 1778-85, kiedy to wybudowano nawy boczne oraz wieżę.
Karczma pochodzi najprawdopodobniej z pierwszej połowy XVII wieku i od początku cieszyła się dużą popularnością, także wśród beskidzkich zbójnikow. Uwagę zwraca tradycyjna drewniana architektura oraz czterospadowy, łamany dach polski kryty gontem. Współcześnie restauracja jest własnością Spółdzielni Turystyczno-Handlowej „Pilsko” i specjalizuje się w kuchni regionalnej.
Może i lokal nie zasługuje na gwiazdki Michelina ale przynajmniej można zjeść w przystępnej cenie, szybko i całkiem nieźle. No i z widokiem na starą Karczmę i rower:)
Murowany budynek nadleśnictwa dawnych dóbr żywieckich w Przyborowie z 1852 r. aktualnie budynek przedszkola.
Kościół w Koszarawie jest budowlą późnoklasycystyczną, murowaną, wzniesioną z kamienia. Jest to trzynawowa budowla na rzucie prostokąta, z krótkim prezbiterium zamkniętym ścianą prostą. Budowla nakryta jest dachami dwuspadowymi, a jej bryłę wieńczy wieżyczka na sygnaturkę z blaszanym, baniastym hełmem i latarnią.
Kościół nie zachował niestety do czasów współczesnych swego oryginalnego wyposażenia, ponieważ podczas II wojny światowej doznał ogromnych zniszczeń.
Kościół powstał w latach 1789-1791 z fundacji Teresy Wielopolskiej, na miejscu kaplicy cmentarnej z 1707 r. Jest to jeden z piękniejszych kościołów drewnianych w Małopolsce, wytypowany w 2003 r. do wpisania na Listę UNESCO. Świątynia otoczona jest wydatnymi, częściowo oszalowanymi sobotami, w których umieszczono stacje Drogi Krzyżowej z 1846 r., wykonane przez Antoniego Krząstkiewicza. Wyposażenie wnętrza, w przeważającej części barokowe, datowane jest na pocz. XIX w. W ołtarzu głównym znajdują się obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem (z XVII w.) oraz św. św. Piotra i Pawła. Wnętrze ścian zdobi XIX-wieczna polichromia figuralno-iluzjonistyczna
W centrum wsi, w pobliżu kościoła znajduje się odrestaurowany budynek dawnego Zarządu Dóbr Leśnych w Suchej z 1870 r. – tradycyjnie zwany dworem lub leśniczówką. To budowla murowana z drewnianą werandą od frontu, otoczona drzewami, które pozostały po dawnym parku. Obecnie mieści się tu Gminny Ośrodek Kultury oraz punkt informacji turystycznej, a od 2011 r. także niewielkie Muzeum Zabawek.
Kościół Nawiedzenia NMP w Suchej Beskidzkiej to kompleks starego i nowego kościoła, które wraz z budynkiem klasztornym oraz trzema kaplicami tworzą zespół klasztorno - kościelny. Nowy kościół został zaprojektowany przez Teodora Talowskiego i wzniesiony w latach 1897-1908. Bryła kościoła łączy w sobie elementy malowniczego eklektyzmu, zwłaszcza gotyku i stylu romańskiego.
Stary kościół o typowo gotyckiej bryle i renesansowych elementach dekoracyjnych wraz z budynkiem klasztornym (obecnie plebania), wzniesione zostały z fundacji byłego właściciela Suchej - Piotra Komorowskiego w latach 1613-14. W 1624 r. rozpoczęto budowę piętrowego klasztoru, połączonego z kościołem arkadowym przejściem (dzisiaj mieści się w nim plebania) W klasztorze fundator osadził księży Kanoników Regularnych Lateraneńskich z kościoła Bożego Ciała w Krakowie.
Karczma Rzym została wzniesiona w połowie XVIII wieku, za przyzwoleniem byłych właścicieli miejscowości Wielopolskich, kiedy Sucha zyskując przywileje oraz prawa m. in. do odbywania jarmarków, stała się osadą targową. Jest to budowla parterowa o konstrukcji zrębowej, pokryta czterospadowym dachem, z charakterystyczną kalenicą oraz arkadowymi podcieniami od strony frontowej. Nazwa Karczma Rzym nawiązuje do legendy o panu Twardowskim i ballady napisanej przez Adama Mickiewicza. Obecnie w karczmie znajduje się restauracja serwująca potrawy kuchni staropolskiej i regionalnej.
Zamek w Suchej Beskidzkiej dzięki architekturze nawiązującej do krakowskiej królewskiej rezydencji nazywany jest Małym Wawelem. Został wzniesiony w XVI w. przez Kaspra Suskiego, a na początku kolejnego stulecia rozbudowany przez Piotra Komorowskiego i przekształcony w renesansową posiadłość. Rezydencja ma trójskrzydłową konstrukcję, otwarty dziedziniec i cztery wieże. Skrzysła od strony dziedzińca ozdobione są arkadowymi krużgankami. Warto zobaczyć bogato zdobiony kominek w Sali Rycerskiej oraz późnogotycką polichromię w kaplicy.
Obecnie zamek jest własnością Gminy Sucha Beskidzka i pełni rolę centrum kulturalnego miasta i regionu. W jego wnętrzach funkcjonują: Muzeum Miejskie Suchej Beskidzkiej, Miejski Ośrodek Kultury, Punkt Informacji Turystycznej, Wyższa Szkoła Turystyki i Ekologii oraz restauracja i hotel „Kasper Suski”. W zachodniej części parku zamkowego w tzw. „Domku Ogrodnika” mieści się Dział Etnograficzny Muzeum Miejskiego, obrazujący życie mieszkańców regionu: Górali Babiogórskich i Górali Żywieckich
Zbudowana została w 1773 r. na pamiątkę potyczki, jaką w czasie konfederacji barskiej w 1771 r. stoczyły tu oddziały konfederatów z wojskami rosyjskimi generała Suworowa.
Niewielka kaplica jest jednonawową budowlą murowaną, łączącą cechy architektury renesansowej z elementami gotyckimi i klasycystycznymi. Wzniesiona z miejscowego łamanego kamienia piaskowcowego na planie prostokąta. Fasadę zdobi kamienna wieża z drewnianą, sześcioboczną sygnaturką z baniastym hełmem, o wysokości 12 m.
Skomentuj