Zakamarki Wyspy Sobieszewskiej

Do powstania Wyspy Sobieszewskiej, która liczy sobie tylko 119 lat przyczyniła się katastrofa w 1840 roku (przerwanie wału w wyniku zatoru lodowego w okolicach Górek Wschodnich) a 55 lat później przekop Wisły od wschodu wyspy (w celu ochrony Żuław przed powodzią). Powierzchnia wyspy to 35 km2 i jest trzecią największą wyspą w Polsce (po Wolin i Uznam) ale jest jedyną wyspą w Polsce, która powstała w wyniku działania sił natury i działalności człowieka. Most pontonowy łączący ją ze stałym lądem ma 180m i 80 cm i jest najdłuższym mostem pływającym w Polsce.
W Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej znajduje się figurka drewniana Matki Bożej Płaczącej z 1926 roku (najstarsza w Polsce).
Na Wyspie Sobieszewskiej są dwa rezerwaty Ptasi Raj i Mewia Łacha co teoretycznie mogłoby świadczyć o ''czystości'' wyspy ale sąsiedztwo hałdy fosfogipsów w Wiślince oraz mlekiem i miodem pachnącej rafinerii w Gdańsku trochę psuje to odczucie. Tak czy inaczej ilość atrakcji ukryta na całym obszarze zachęca do odwiedzenia ich. Ciekawostką są ślady osadnictwa z III tys. p.n.e. z okresu kultury ceramiki sznurowej ukryte pod grubą warstwą piachu.
Muszę przyznać, że dość łatwo odszukaliśmy większość zaplanowanych miejsc dzięki zaangażowaniu całej grupy. Osobiście brakowało mi śladów stacji wąskotorówki, która już dawno została rozebrana a mogłaby stanowić dziś atrakcję wschodniej strony wyspy.