Z Lubnia na pasmo Lubomira i Łysiny.

Wypad odcinkiem Głównego Szlaku Beskidu Wyspowego. Cel to Patryja i pasmo Lubomira i Łysiny. Wędrówkę zacząłem w Lubniu. To dobrze skomunikowana miejscowość na trasie Kraków-Zakopane i Szczawnica. Start z parkingu pod kościołem. Początkowo szlak żółty biegnie wzdłuż drogi asfaltowej aż po ostatnie przysiółki Kasinki Małej. Tam asfalt się kończy wraz z zabudowaniami przechodząc w polną drogę wzdłóż łąk z ktorych można podziwiać Lubogoszcz i Śnieżnicę. Dalej idziemy leśną ścieżką przecinając strumyk i podchodzimy pod pierwszy na trasie szczyt Kamionka, według mapy 623 mnpm a według tabliczki na szczycie 620. Około 100m przed szczytem odbija w prawo leśna droga bez oznaczeń, która docelowo prowadzi na szczyt o nazwie Kiczora 725 mnpm, zostawiłem ją na deser w powrotnej drodze. Zalicza się do odznaki za zdobycie 102 Wysp Beskidu Wyspowego. W dalszej wędrówce szlak przeplata się na przemian lasem i łąkami, z których widoki cieszą oko. Na krótko wchodzimy na asfalt i idziemy między zabudowaniami ostatniego przysiółka Kasinki Małej. Asfalt się po chwili kończy i zaczynamy dość ostro podchodzić w górę, żeby znowu pokonać wypłaszczenie terenu. Tutaj odejście drogi leśnej w prawo oznaczone tabliczką z kierunkiem na szczyt Bydłoniowa, dzisiaj odpuszczę. Zaczyna się podejście na szczyt Patryja. Po drodze mijamy kapliczkę z postacią Św. Bernarda patrona alpinistów, wędrowców, narciarzy i ratowników górskich. Przed kapliczką zachęca ławeczka. Ostatnie podejście na szczyt. Będąc już u szczytu Patryji można złapać oddech . Obok słupka z nazwą szczytu charakterystycznego dla Beskidu Wyspowego mamy stolik z ławeczkami i miejsce na ognisko. Poniżej niewielka polanka, na skraju znajduje się drewniany stół (forma ołtarza) oraz kilka ławek naprzeciwko. W głębi lasu duży drewniany krzyż wzniesiony w 2018 roku przez okolicznych mieszkańców na 100-lecie odzyskania niepodległości. Po krótkim rekonesansie i odpoczynku postanowiłem odwiedzić pasmo Lubomira i Łysiny wspinając się dalej żółtym szlakiem. Około 700 metrów przed skrzyżowaniem z czerwonym szlakiem skręciłem w prawo skracając trochę drogę na Lubomir nieoznakowaną drogą leśną widniejącą na mapie. Na czerwony szlak trafiłem tuż przed punktem widokowym za Trzema Kopcami, stąd około 500m do Lubomira (904mnpm). Na szczycie znajduje się Obserwatorium Astronomiczne, Kiedyś udało mi się go zwiedzić. Polecam zapoznać się z możliwością zwiedzania na stronie Obserwatorium. Bywa czynne w sezonie letnim. Sam szczyt zalicza się do Korony Gór Polski jako najwyższy w Beskidzie Makowskim, ale co ciekawe również do Korony Beskidu Wyspowego. Trudno zrozumieć, pozostawiam do przemyśleń. Ta część Beskidów była sporna co do granic. Na słupku znajduje się skrzynka z pieczątkami a obok tablica z historią tego miejsca. Pędzę dalej czerwonym szlakiem w kierunku Schroniska PTTK na Kudłaczach. Po drodze mijam kolejny szczyt schowany między drzewami po prawej. Trzy Kopce (893mnpm w mapach metr wyższy). Kilka fotek i do kolejnego jakieś 700m. To Łysina (891mnpm) schowana po lewej stronie szlaku. Trzeba być czujnym na wysokości odejścia żółtego szlaku w kierunku Suchej Polany, znajdziemy go po przeciwnej stronie. Dalej podążamy za czerwonym, od Łysiny nieco ponad 2 km do schroniska. Na miejscu o dziwo jestem sam...to rzadkość w słoneczne piątkowe popołudnie, Zwykle w weekendy jest tu tłoczno ze względu na dostępność schroniska. Można prawie pod samo schronisko dojechać asfaltem od Pcimia. Uwielbiam tu dwie potrawy: kwaśnicę i zupę z czosnkiem niedźwiedzim, polecaną przez samego Roberta Makłowicza. W menu nie znajdziemy żadnych fast foodów. Chwała dla gospodarzy. Po krótkim odpoczynku i pysznym jedzeniu czas wracać. Droga powrotna to ponad 13 km a czasowo według mapy około 4 godzin do Lubnia. Planuję jeszcze odbić po drodze na Kiczorę. W drodze powrotnej w trakcie podejścia na Łysinę trafimy na odbicie w lewo do mogił żołnierzy AK poległych tutaj we wrześniu 1944 roku. Ilekroć tędy szedłem nigdy nie mogłem trafić w to miejsce. Teraz ktoś pomyślał o oznaczeniu na trasie szlaku. To tylko 2 minuty odejścia od szlaku. W powrotnej drodze przyspieszyłem tempo. Za Łysiną odbiłem w prawo za żółtymi znakami w kierunku Lubnia. Teraz z górki... Za Kamionką odbiłem w lewo leśną drogą bez oznaczeń. Po chwili ostre podejście pod szczyt Kiczory które dość sprawnie pokonałem. Sam szczyt zalesiony, tabliczka z daszkiem jak przystało na B.Wyspowy i dwie stare na drzewach. Na betonowym podeście coś w rodzaju kapliczki, kawałek pnia z wydrążonymi wnękami w koło, ale jeszcze pustymi. Być może w trakcie prac. Kilka fotek i powrót. Przy zejściu zrezygnowałem z dojścia do szlaku tą samą drogą i postanowiłem na dziko skrócić trochę drogę schodząc do strumyka i wzdłuż niego do szlaku. Nie polecam. Stromo i ślisko. Lepiej trochę nadłożyć. Dotarłem do szlaku i już tą samą trasą wróciłem do Lubnia.
Podsumowując, cały odcinek w moim odczuciu wymagający, zdobytych 6 szczytów w nieco ponad 10 godzin z postojami, bez spiny i pośpiechu, ponad 30 km w nogach. Polecam i powodzenia na szlaku.