Późnogotycki kościół wybudowany w latach 1531–1542. W 2. poł. XVI w. kościół pełnił funkcję zboru kalwińskiego.Kościół jest orientowany, murowany z cegły w stylu późnogotyckim, składa się z nawy dwuprzęsłowej i węższego prostokątnego prezbiterium dwuprzęsłowego. Po bokach nawy dwie kaplice. Do kościoła dobudowana jest od północy zakrystia, a od strony zachodniej wysoka kruchta.
zaniedbany i opuszczony dwór z połowy XIX w. w otoczeniu również zaniedbanego parku z XIX w
dwór o cechach klasycystycznych, zbudowany około 1855 r., parterowy, z gankiem wspartym na kolumnach. Obecnie dwór został gruntownie odremontowany, znajduje się w rękach prywatnych i jest niedostępny.
Dwór z II poł. XIX w w otoczeniu parku z tego samego okresu. Widoczne liczne ślady przeróbek
Kościół wybudowany w II. poł. XVI w., późnogotycki, mieścił się w nim zbór ariański
Kościół z I poł. XIII wieku, murowany, przebudowywany w XV i XVII wieku, obecnie w stylu romańskim z elementami gotyckimi i barokowymi. Główny ołtarz barokowy z 1 połowy XVIII wieku. W środku epitafia z XVI-XIX w.
Dwór jest zrekonstruowany, znajduje się w zabytkowym parku z II połowy XIX w. W budynku funkcjonuje przedszkole.
W Motkowicach na miejscu spalonego dworu wybudowana została szkołą. Z zespołu dworskiego z 4 ćw. XVIII w., pozostały budynki gospodarcze będące z złym stanie i dwie bramy na dziedziniec gospodarczy,
kościół zbudowany został w II połowie XII w., przebudowywany był w I połowie XVII w. i w XVIII w. Obok kościoła znajduje się dzwonnica-brama z 1786 r.,
Kaplica znajduje się na szczycie wzgórza św. Anny, górującego nad Pińczowem. Wzniesiona w stylu manierystycznym w 1600 r. według projektu Santi Gucciego. Była to pierwsza w Polsce wolno stojąca kaplica kopułowa o wyłącznie kultowym przeznaczeniu. W przeszłości kaplica otoczona była umocnieniami i stanowiła część systemu fortyfikacyjnego pińczowskiego zamku. W XVIII w. zaniedbana kaplica uległa zniszczeniu. Straciła wówczas większość wyposażenia oraz cztery wieżyczki narożne, które odpadły. W 1783 r. przeznaczono ją do rozbiórki, doczekała jednak renowacji w 1851 r.
Budowla wzniesiona jest na planie kwadratu. Jej wysokość wynosi 13 m. Przykryta jest kopułą z latarnią. Kruchta kaplicy przykryta jest podobną, choć znacznie mniejszą kopułą.
Wzniesiony w 1789 r. prawdopodobnie według projektu Franciszka Naxa. Jest to budynek piętrowy. Jego fasadę przyozdabiają wykonane w stiuku płaskorzeźby przedstawiające sceny z mitologii. Na fasadzie znajduje się także herb Franciszka Wielopolskiego.
Pawilon ogrodowy w kształcie baszty z XVI w. wybudowany przez Santi Gucciego. Znajduje się w parku nieopodal pałacu Wielopolskich. Wzniesiono go na planie pięcioboku. Na nadprożu górnego portalu umieszczony jest herb Jastrzębiec rodu Myszkowskich.
wzniesiona w latach 1594–1609, późnorenesansowa jest jedną z najstarszych synagog zachowanych w Polsce. Wybudowana na rzucie prostokąta. Na parterze duża sala dla mężczyzn oraz przedsionek i salka kahalna, nad którą na piętrze, wydłużona empora dla kobiet.. Wystrój malarski (uważany za najstarszy w Polsce), detale architektoniczne z wapienia pińczowskiego: Aron Ha-Kodesz, portale i skarbonka zostały odnowione. W murze ogrodzeniowym synagogi umieszczono fragmenty macew z nieistniejących już dzisiaj w mieście cmentarzy żydowskich
Dom Ariański (zwany również bezpodstawnie Drukarnią Ariańską) na Mirowie z przełomu XVI i XVII w. Mieści się w nim oddział Archiwum Państwowego w Kielcach. Do wnętrza prowadzi ozdobiony łacińską sentencją portal. Obecnie w remoncie.
Pierwotny kościół ufundowano w 1587 a ukończono w 1619 r. W latach 1910–1928 mieścił się tam szpital miejski. W 1928 klasztor reaktywowano. Klasztorny kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny jest budowlą jednonawową. Wzniesiono go w stylu późnorenesansowym. Do nawy z obydwu stron dobudowane są kwadratowe kaplice przykryte kopułami z latarnią. Północna kaplica nosi wezwanie św. Jana Nepomucena, południowa Pana Jezusa. Na fasadzie zachodniej umieszczony jest herb fundatorów Jastrzębiec.
lokal zwany może na wyrost restauracją ale ma tą dobrą stronę, że można zjeść w przystępnej cenie a podczas jedzenia można podziwiać pińczowski rynek i znajdujący się przy nim kościół św. Jana
dawny zespół klasztorny paulinów z kościołem św. Jana Ewangelisty. Ta pierwotnie gotycka budowla została zupełnie przebudowana po 1642 r. w stylu wczesnego baroku. Obecnie kościół złożony jest z korpusu trójnawowego o czterech przęsłach i wydłużonego prezbiterium, zamkniętego półkoliście. Od południa do korpusu dostawiona jest barokowa kaplica Aniołów o od zachodu kruchta. Fasada zachodnia zwieńczona została wczesnobarokowym szczytem, ujętym w wolutowe spływy, latarenki i obeliski z rzeźbą św. Jana Ewangelisty.
Kościół wzniesiony w latach 1852–1853 jest murowany, jednonawowy, z krótkim zamkniętym wielobocznie prezbiterium.
Murowany dwór z ok. 1894. Do lat 90. XX wieku w budynku funkcjonowała szkoła podstawowa. Obecnie jest opuszczony, popada w ruinę. Częsta kolej losu polskich dworów: zabrać właścicielowi, wyeksploatować do końca, porzucić bo nie moje.
Murowana kaplica z 1927 r. pw. Serca Jezusowego przylega do dworu i w przeciwieństwie do niego zadbana i użytkowana.
Wzniesiony w 1559 r. przez rodzinę Górskich. W późniejszym okresie wykorzystywany był jako dworski lamus. W 1860 został przebudowany. Jest zbudowany na planie prostokąta. Wewnątrz znajdują się trzy pomieszczenia. Obecnie w stanie ruiny
Zespół parkowo-pałacowy Wielowieyskich w skład którego wchodzi pałac z III ćw. XIX w. i park z XIX w. W czasie reformacji znajdował się w nim zbór kalwiński. W 2013 obiekt został sprzedany i przeprowadzany jest w nim remont. Na ile skuteczny nie dane mi było sprawdzić, gdyż obiekt jest niedostępny a ponadto uwagę od pałacu skutecznie odwracały biegające luzem agresywne psy z okolicznych posesji
dwór z I połowy XIX w. w otoczeniu parku z tego samego okresu. Dwór opuszczony i zaniedbany, również park jest bardzo zaniedbany.
Kościół parafialny z lat 1748–1753
kościół parafialny z 1682 r.
Dawna rezydencja Zadorów Lanckorońskich prawdopodobnie wybudowana na miejscu dawnego zamku w 1561 r. przez Jana Lanckorońskiego, łowczego sandomierskiego. Wielokrotnie przebudowywany. Obecnie bezstylowy, murowany, piętrowy, na planie kwadratu – nazywany potocznie „kałamarzem”. Wbrew obawom nie było problemu z dostępem do pałacu, problem był z obejrzeniem i zrobieniem jakiegokolwiek zdjęcia. Przyczyną były samosiejki i wszelkiego rodzaju zielsko, które szczelnie rośnie wokół budynku i bardzo skutecznie zasłania widok.
Synagoga została zbudowana w pierwszej połowie XVII wieku a w latach 40. XVIII wieku została przebudowana. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę, a następnie urządzili w niej magazyn. Po zakończeniu wojny budynek synagogi przebudowano na spichlerz, W 1987 roku podczas wichury zerwał się dach bożnicy i od tego czasu popadała ona w ruinę. Obecnie budynek pozostaje w stanie ruiny.
Kościół wzniesiony w latach 1621–1624 w stylu renesansowym; pod koniec XVIII w. przebudowany w stylu barokowym. Obok kościoła dzwonnica z 1815 r.
Skomentuj