Trasa rowerowa Włodowice - Olsztyn - Włodowice

Opis
Mapa
Punkty

Kod trasy

350320

Pobierz trasę w aplikacji
Wpisz kod w wyszukiwarce

Informacje

Rodzaj aktywności: Rower turystyczny
Stopień trudności: Łatwy
Gwiazdki: 6.0
Dystans: 87,4 km
Czas trwania: 8 h 33 min
Średnia prędkość: 10,21 km/h
Przewyższenie: 183,54 m
Suma podejść: 2 761,66 m
Suma zejść: 2 754,05 m
Data: 16 maja 2024
Lokalizacja: Polska, śląskie, Włodowice

Pałacu wybudowany został w latach 1669–1681 przez kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego. W XVIII w. pałac należał do rodziny Męcińskich, którzy zmienili wystrój wnętrz, nadając im wygląd klasycystyczny. W XIX w. pałac przeszedł w ręce rodziny Poleskich. Hrabia Michał Poraj Poleski utworzył tu wyższą szkołę agronomiczną z laboratorium chemicznym, fizycznym i obszerną biblioteką. Najprawdopodobniej na przełomie XIX i XX wieku dokonano przebudowy, która nadała pałacowi cechy neogotyckie. Na skutek XX-wiecznych pożarów oraz wieloletnich zaniedbań pałac znajduje się w stanie ruiny.

Z daleka Rzędkowickie Skały wyglądają jak skalna ściana tymczasem tworzą je pojedyncze skałki lub grupki skał. Skały te są ulubionym miejscem do wspinaczki, większość ma też nadane przez wspinaczy nazwy. Wzdłuż skałek przebiega szlak turystyczny. Skałki te nie były w planie mojej wycieczki jednak przejeżdżając w ich pobliżu nie mogłem sobie odmówić rzucenia okiem przynajmniej na kilka z nich.

Początki zamku sięgają ok. 1350 r. i związane są z Kazimierzem Wielkim. Przez stulecia zamek zmieniał wielokrotnie właścicieli, wielokrotnie był niszczony i odbudowywany. Wojny szwedzkie w XVII i XVIII w przypieczętowały upadek zamku. W XIX w. dzieła zniszczenia dopełnili poszukiwacze skarbów zamieniając zamek w ruinę. Pod koniec XX w. rodzina Laseckich – obecnych właścicieli zamku – dokonała rekonstrukcji zamku. Rekonstrukcja wzbudzała kontrowersje i krytykę różnych środowisk jednak według mnie zrekonstruowany zamek robi imponujące wrażenie, wspaniale wkomponował się w krajobraz i przyciąga tłumy zwiedzających.

Kościół należy do najstarszych w okolicy, został zbudowany zapewne na początku XIV wieku, natomiast konsekrowany został po kolejnej przebudowie w drugiej połowie XVII wieku. Jest to świątynia murowana, wzniesiona z kamienia, posiadająca jedną nawę, nosząca w swej bryle cechy stylów: romańskiego i gotyckiego. Posiada barokowe i rokokowe wyposażenie.

jaskinia znajduje się w skale Ostrężnik w obrębie Rezerwatu Przyrody Ostreżnik. Ma 6 otworów łączących ją z powierzchnią i łączną długość 98 m. Główny otwór znajduje się u północno-wschodniej podstawy skały. Ma postać regularnie wymytego portalu o wysokości 5 m i szerokości 3 m. Od głównego otworu biegnie trzymetrowej długości korytarz rozgałęziający się na dwa duże korytarze. Każdy z nich ma wysokość około 3 m i szerokość 2 m. Lewy korytarz ma 11 m długości natomiast prawy 12 Jaskinia jest obiektem wycieczek speleologów. Legenda głosi, że zostali w niej zasypani rabusie wraz ze swoimi łupami.

Zbudowana jest ze skalistego wapienia, powstałego na dnie ciepłego morza w okresie jury. Nazwę, nawiązującą do legendy o czarnoksiężniku Twardowskim, nadał skale sam wieszcz Zygmunt Krasiński. Już za jego czasów stała się atrakcją turystyczną, udostępnioną przez wybudowanie drewnianych schodów. Legenda wiąże ostaniec z postacią Twardowskiego, który miał uciekać tędy przed diabłem. Sprytny szlachcic dosiadł wówczas koguta, a odbijając się od stojącej tu skały i wybijając w niej dziurę, poszybował na Księżyc.

Zbiornik jest ostoją dla ptactwa wodnego, jak i płazów. Rosną w nim także specyficzne zielone glony, które barwią go na zielono - stąd też nazwa "Zielony Staw". Jest on częścią łotej Krainy Pstrąga. Tutaj właśnie hrabia Edward Raczyński założył pierwszą hodowlę pstrąga. Staw posiada też inną, romantycznie brzmiącą nazwę - "Sen Nocy Letniej". Nazwę wymyślił Ignacy Krasicki.

Jaskinia Grota Niedźwiedzia w Złotym Potoku

Jaskinia ma ok. 70 m długości i jest grotą o rozwinięciu poziomym, nienastręczającą trudności podczas zwiedzania. Miejsce to znane było od tysięcy lat, a chronili się tu m.in. myśliwi z epoki kamienia łupanego. W czasach nowożytnych jaskinia została ponownie odkryta i opisana w 1857 r. przez jednego z naszych wieszczów, Zygmunta Krasińskiego, który i opisał ją w 1857 r. Poeta dokonał tu też zresztą niewielkich znalezisk kości zwierząt prehistorycznych. W czasie II Wojny Światowej w jaskini przed nalotami chronili się mieszkańcy Złotego Potoku.

szeroko rozlana Wiercica i wystające z niej pnie drzew wyglądają dość egzotycznie

Staw pierwotnie nosił nazwę, którą nadał mu Zygmunt Krasiński w 1857 roku - Staw Gorzkich Łez. Tu poeta opłakiwał śmierć swojej 4-letniej córeczki Elżbietki. W 1881 roku Raczyńscy uznali, że minął okres żałoby po śmierci Elżbietki i zmienili nazwę stawu na Amerykan, na cześć senatora amerykańskiego, który przywiózł zalęgową partię ikry pstrąga tęczowego z Ameryki do Złotego Potoku.

kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Złotym Potoku

Kościół został zbudowany prawdopodobnie już pod koniec XIII wieku. W późniejszych stuleciach był wielokrotnie przebudowywany – np. charakterystyczną wieżę dostawiono dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Wewnątrz kościoła odnajdziemy przede wszystkim zabytki manierystyczne i barokowe, ale warto też zwrócić uwagę na XIX-wieczną kaplicę grobową Krasińskich.

Pierwszy dwór obronny (zwany później zamkiem) w Potoku Złotym wzniesiono pod koniec XVI wieku. W 1851 roku majątek zakupił gen. Wincenty Krasiński, który na miejscu zamku wzniósł rezydencję pałacową w stylu neoklasycystycznym. Niegdyś z prawego skrzydła pałacu wyrastała neogotycka wieża, ale została rozebrana w przededniu II wojny światowej. Pałac nie jest udostępniany do zwiedzania i jest opuszczony m.in. z powodu sporu spadkobierców Raczyńskich ze Skarbem Państwa.

Parterowy budynek dworu wzniesiony został w 1829 r. na planie prostokąta i prezentuje sobą styl klasycystyczny. Dziewięcioosiowa elewacja frontowa posiada ganek wsparty na dwóch kolumnach toskańskich. Dach kryty jest gontem. Wnętrze zostało przebudowane - po pożarze - w 1952 r. W dworku mieści się obecnie Muzeum Regionalne im. Zygmunta Krasińskiego.

Staw Irydion powstał ze spiętrzenia rzeki Wiercicy. Położony jest w centralnej części założenia pałacowo-parkowego w Złotym Potoku. Nazwa stawu pochodzi od tytułu dramatu historyczno-filozoficznego Zygmunta Krasińskiego. Po stronie wschodniej, na stoku wyniesienia nad stawem, góruje bryła neoklasycystycznego pałacu z podjazdem i otwartą, w kierunku stawu, polaną widokową. W dalszej części wschodniego brzegu stawu, niemal do samego lustra wody, schodzi zieleń parkowa.

niedaleko pałacu w Złotym Potoku, w dawnym majątku hrabiego Karola Raczyńskiego, w 2002 roku odsłonięty został pomnik Jana Kiepury. Upamiętnia on fakt uczęszczania przez Jana Kiepurę do ochronki, odpowiednika dzisiejszego przedszkola, nad którym pieczę trzymała hrabina Raczyńska.

Obiekt pochodzi z 1789 i został zbudowany na miejscu poprzedniej świątyni lub z wykorzystaniem jej części. Świątynia jest jednonawowa, konstrukcji zrębowej, kryta dachem gontowym, oszalowana deskami. Ma wydłużone prostokątne prezbiterium, które jest zamknięte trójbocznie. Zarówno nawa, jak i prezbiterium kryte są dachami dwuspadowymi, przy czym na dachu nawy znajduje się sześcioboczna sygnaturka z latarnią.

skałki w Olsztynie z ruinami zamku w tle

W 2007 r. u podnóża ruin zamkowych stanęła jedna z najcenniejszych budowli architektury drewnianej Jury – modrzewiowy Spichlerz z 1783 r. przeniesiony z Borowna. Budowlę wzniesiono na planie prostokąta, w konstrukcji zrębowej, z solidnych belek; ma ona dwie kondygnacje i przykryta jest dwuspadowym dachem. Główną fasadę zdobią piętrowe arkady o siedmiu przęsłach. Obecnie spichlerz jest elegancką restauracją

Kościół św. Jana Chrzciciela w Olsztynie

Świątynia powstała w latach 1722-29 w miejscu wcześniejszego drewnianego kościoła, który uległ spaleniu. a zbudowana w jest częściowo z kamieni pochodzących z rozpadającego się olsztyńskiego zamku. Jest to jednonawowa świątynia zbudowana na planie krzyża, którego ramiona tworzą dwie kaplice. W jej ołtarzu głównym widnieje barokowy obraz pt. „Chrzest Chrystusa”. W krypcie kościoła spoczywa zmumifikowane ciało żołnierza konfederacji barskiej.

Ruiny zamku Olsztyn koło Częstochowy należą do najlepiej rozpoznawalnych warowni jurajskich. Cylindryczna, wysoka na 35 metrów wieża przyciąga wzrok już z daleka. Zamek, którego początki sięgają XIII wieku od połowy XVII wieku zaczął popadać w ruinę. Wreszcie stał się atrakcją turystyczną, leżącą na popularnym Szlaku Orlich Gniazd. Do dziś z zamku zachowały się mury części mieszkalnej, wieże: cylindryczna (stołp) i kwadratowa (Starościańska), fragmenty murów budynków gospodarczych, częściowo także piwnice oraz odkryte w czasie badań archeologicznych fundamenty kuźnicy i ślady dymarek.

Kościół zbudowano w 1657 r. w miejscu wcześniejszej, murowanej kaplicy i od tamtego czasu był wielokrotnie rozbudowywany i remontowany. To niewielka świątynia z wieloboczną wieżą główną i małą sygnaturką. Kościół zbudowano na planie prostokąta, z węższym od nawy, prostokątnie zamkniętym prezbiterium. Ponad nawą wznosi się nieduża, wieloboczna wieża z ostrosłupowym hełmem, zaś u zbiegu dachów nawy i prezbiterium wznosi się maleńka sygnaturka. Efektowne są dwa portale renesansowe.

Kapliczka została zbudowana najprawdopodobniej w XVII w., od utworzenia parafii Choroniu jest kaplicą mszalną a wewnątrz znajdują się rzeźby św. Floriana i św. Mikołaja. W czasie powstania styczniowego w kaplicy ukrywano 3 powstańców. Kapliczka nie byłą w planie wycieczki ale zdecydowałem się ją zobaczyć po zobaczeniu informacji na przydrożnej mapie. Czy było warto nadkładać drogi? Kwestia gustu.

Obecnie barokowy, pierwotnie renesansowy kościół został wzniesiony w II poł. XVI w. w miejscu pierwotnej drewnianej świątyni pw. śś. Apostołów Piotra i Pawła. swój obecny kształt zawdzięcza kilku przebudowom przeprowadzanym kolejno: w 1770, 1863 oraz w latach 1911–1912. Niezwykle cennym zabytkiem świątyni jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, który podobno tutejszemu kościołowi ofiarował sam król Jan III Sobieski.

Ten niewielki kościółek stoi w zachodniej części miasta. Początki tej świątyni sięgają drewnianej kaplicy z XVI wieku, wzmiankowanej w 1595 roku. Obecna, murowana świątynia z lokalnego łamanego kamienia wapiennego pochodzi z XVII wieku. Niegdyś był to kościół szpitalny, ale dzisiaj już nie pełni tej roli. . Msza święta w kościele odprawiana jest tylko raz w roku – w dniu 4 grudnia.

Kirkut na Kierkowie, bo tak jest nazywany ten cmentarz żydowski w Żarkach, powstał w 1821 roku jako trzeci żarecki kirkut. Dziś zachował się jako jeden z największych i najciekawszych cmentarzy żydowskich na Jurze. Do chwili obecnej zachowało się tutaj około 1100 nagrobków - w całości lub we fragmentach. Macewy porozrzucane są malowniczo na wzgórzu, wśród zieleni oraz przy ogrodzeniu. Zachowała się na nich bogata symbolika i zdobnictwo. Można też zobaczyć 3 unikatowe, okaleczone macewy żeliwne z końca XIX wieku, odnalezione na terenie Sanktuarium w Leśniowie. W całej Europie jest tylko kilka miejsc, gdzie zachowały się macewy żeliwne!

Zachowana do dzisiaj synagoga w Żarkach to tzw. synagoga reformowana - trzecia z kolei bożnica w tym mieście. Powstała około 1870 roku i była najbardziej okazała. Reprezentowała unikatowy styl neoromańsko-mauretański. Niestety zatarła go dość mocno przebudowa z lat 1954-57, po zniszczeniach hitlerowskich. Obecnie jest ona rozbudowana o 1/3 długości. We wnętrzu zachował się dawny układ sal. Modernizacja i remont przeprowadzony w 2009 r. uratował budowlę przed degradacją, przywrócono dawny wygląd fasady i stworzono salę pamięci żareckich Żydów. Dawna synagoga stanowi siedzibę Domu Kultury i Informacji Turystycznej.

Kościół Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Żarkach

stojący przy Rynku kościół zbudowano w latach 1518-22, a przebudowano w połowie XIX wieku. Po wojnie przeprowadzono renowację kościoła, łącznie z wieżą. Kościół jest orientowany. Od strony zachodniej, nad portalem wejściowym, wznosi się wieża na planie kwadratu, przykryta dwukondygnacyjnym, barokowym hełmem. Do szerokiej nawy dobudowano od południa i od północy kaplice (św. Wojciecha i Świętego Krzyża); węższe prezbiterium zamknięto półkoliście. Na dachu nawy umieszczono sygnaturkę.

W pobliżu placu targowego znajduje się żarecki ewenement, czyli zespół kamiennych stodół z przełomu XIX i XX wieku, które należały do mieszczan zajmujących się działalnością rolniczą i przechowywano w nich plony i sprzęt rolniczy. W mieście bowiem często wybuchały pożary, które trawiły domostwa i stodoły z płodami rolnymi. Murowane stodoły oddalone od siedzib ludzkich miały zapewnić ochronę chociaż plonów w razie, gdy straciło się już domostwo. Stodoły są obecnie prywatną własnością, tylko jedna należy do gminy.

Zamek w Mirowie został zbudowany w czasach Kazimierza Wielkiego ok. połowy XIV w. Przez stulecia zamek zmieniał właścicieli jak i wygląd. Podczas "potopu szwedzkiego" zamek mocno ucierpiał. Mimo podjętych prac remontowych powoli popadał w ruinę i ostatecznie został opuszczony w 1787 r. Warownia stała się źródłem kamiennego budulca, co przyspieszyło jej spustoszenie. W 2006 r. rodzina Laseckich - obecnych właścicieli zamku - rozpoczęła prace zabezpieczające mające na celu uratowanie zabytku.

Cmentarz jest trzecim, co do liczby pochowanych wojennym cmentarzem Jurajskim. Powstał bezpośrednio po walkach toczonych tu w listopadzie 1914 r. i pierwotnie spoczywało tu ok. 550 poległych żołnierzy. Obecnie spoczywa tutaj 1469 r. poległych żołnierzy różnych narodowości i stron konfliktu, po tym jak w 1936 r. przeprowadzono akcję komasacyjną i przeniesiono to zwłoki poległych żołnierzy z likwidowanych okolicznych cmentarzy.

kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła we Włodowicach

Murowany kościół wzniesiony został w latach 1701 - 1703. Zbudowana w stylu polskiego baroku świątynia konsekrowana została w 1708. Pod koniec XVIII w. kościół, który ucierpiał od uderzenia pioruna, wyremontowano. W latach 1898-1911 miała z kolei miejsce jego rozbudowa - do jednonawowej bryły dobudowano kaplicę, zakrystię z przedsionkiem, składzik oraz wieżę z kruchtą w przyziemiu. Wyposażenie kościoła zachowało w dużej części XVIII-wieczny charakter. Z tego czasu pochodzą m.in. trzy znajdujące się w nim ołtarze.

umieść na stronie pobierz drukuj ulubione moja mapa

To była jedna z moich najdłużej trwających wycieczek ale spowodowane to było nie tyle długością trasy co ilością napotkanych na niej ciekawych obiektów i miejsc. Na dobrą sprawę z tej jednaj wycieczki można by stworzyć kilka podczas których, na spokojnie i bez pośpiechu można zwiedzić miejsca, przez które przemknąłem zatrzymując się na chwilę w celu zrobienia zdjęć. Mogłem sobie na to pozwolić bo byłem tam już wielokrotnie ale cały dzień można spokojnie przeznaczyć na spacer po Złotym Potoku i okolicach, na zamki w Bobolicach i Mirowie z przejściem szlakiem poprowadzonym wzdłuż Mirowskiej Grzędy, na ruiny zamku w Olsztynie z okolicznymi skałkami, warte odwiedzenia są również Żarki. Ponieważ jednak większość tych miejsc widziałem stosunkowo niedawno, skupiłem się na Olsztynie w którym dość dawno nie byłem, włącznie ze spacerem po ruinach oraz na zabytkowych kościoła w Zrębicach, Choroniu i Przybynowie, których jeszcze nie widziałem. Podczas wycieczki zrealizowałem w całości mój plan a nawet więcej, gdyż nie trzymam się sztywno założonego planu i gdy nadarz się okazja do zobaczenia ciekawego miejsca, chętnie z tego korzystam. Podczas tej wycieczki poza planem zahaczyłem więc o fragment Rzędkowickich Skał, zboczyłem też troszkę w Choroniu gdyż zaciekawiła mnie informacja o istniejącej w niej XVII wiecznej kaplicy. Podczas wycieczki przez większość trasy poruszałem się drogami publicznymi jednak sporą część trasy pokonałem także ścieżkami rowerowymi wyłączonych z ruchu pojazdów jak również drogami leśnymi z najczęściej utwardzoną nawierzchnią. Ponieważ poruszałem się po Jurze, nie mogło zabraknąć podjazdów a tych było całkiem sporo. Bardziej chyba od tych górek uciążliwy był wiatr, osiągający według prognoz ok. 30 km/h a w porywach był pewnie jeszcze silniejszy. Niestety wiał mi w twarz podczas prawie całej drogi powrotnej z Olsztyna. Niezależnie jednak od wiatru wycieczka była super z niezapomnianymi, czasami jak z bajki krajobrazami.

brak wystarczającej ilości ocen