Włóczykije Pojezierza Krzęcin "Trasa 2, wschodnia"

Kościół ewangelicki w Objezierzu w gminie Krzęcin, obecnie katolicki pod wezwaniem świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny pochodzi z lat 1852-1853 i był przebudowywany w 1864 r. Jest kościołem filialnym parafii chłopowskiej.

Niewielki późnorenesansowy kościół w Nowym Klukomiu wzniesiono w drugiej połowie XVI wieku (1573) z fundacji rodziny von Blankensee, jako świątynię protestancka, bezpośrednio po przejęciu okolicznych kościołów przez protestantów oraz przyjęciu nowej wiary przez miejscową szlachtę. Stanowi on interesujący przykład wiejskiego warsztatu budowlanego. Zachowane wyposażenie pochodzi głównie z XVII w. Na początku XVIII w. kościół został częściowo przebudowany. Wtedy dobudowano wolnostojącą, drewnianą, szkieletową wieżę. Na początku XX wieku wykonano remont kościoła, od wschodu dostawiono charakterystyczne przypory.

W Rakowie, gmina Krzęcin stoi kościół z XV-XVI wieku, pod wezwaniem Świętej Trójcy. Kościół wzniesiony z kamienia polnego był przebudowany w 1735 roku, a w roku 1890 dobudowano z ciosów granitowych charakterystyczną wieżę, w górnej części drewnianą. Wyposażenie kościóła barokowe.

Kościół w Chłopowie istniał już w średniowieczu. Na jego miejscu w latach 1907 - 1909 wybudowano obecny kościół neobarokowy. Jest to budowla salowa, z transeptem. W zachodniej części nawy wbudowano wieżę z neobarokowym hełmem. Przed 1945 r. w kościele przechowywano księgi parafialne od 1678 r. W roku 1945 poświęcono świątynię pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Gadają, że pod wielkim dębem, między Chłopowem a Rębuszem, ponoć jest skarb, jamy pilnuje smok. Czasem słychać chrapanie, nie wolno zbudzić. Rycerz przybył walczyć ze smokiem, ale smok chrapał tak, że rycerz spadł z konia u stóp dębu. Biegiem uciekł do klasztoru w Bierzwniku i opowiadał, że ledwo uciekł z paszczy. Wybrali się dwaj odważni drwale, zrąbać drzewo, dostać się do skarbu. Dotarli do dębu, usłyszeli chrapanie. Odwalili kamień i weszli do jamy. Potwór spał, zamiast pilnować. Przy blasku świec doszli do wielkiej jamy. Cicho wytaszczyli na wierzch kufer, cały złoty, zawalili jamę głazem i odetchnęli z ulgą... Zapomnieli o ścięciu drzewa, od razu otwarli kufer, a tam złoty miecz i bogactwa - skarb! - wykrzyknęli (a mieli być cicho). Zbudzony smok wychynął z nory, z szumem wessał kufer do jamy. Złoty miecz obciął drwalom głowy. Od tego czasu wszyscy przejeżdzają w pobliżu dębu w całkowitym milczeniu...