Wierzno-Nowe Sadłuki-Pierławki-Kurowo Braniewskie-Rucianka

Stajnia Wielkie Wierzno znajduje się w Wielkim Wierznie w gminie Frombork 14 km od miasta Braniewo.
Położona jest w otoczeniu przepięknych krajobrazów łąk i lasów. Ciszę i spokój przerywają tylko krzyki żurawi mających tu swoją ostoję.
Stajnia nastawiona jest przede wszystkim na naukę jazdy konnej, organizacje rajdów, obozów jeździeckich i konnych imprez plenerowych.

www.stajniawielkiewierzno.pl

Kolekcja zabytków ruchomych Józefa Kuciaka – zbiór przedmiotów użytku codziennego z terenów gminy Frombork, pamiątek dokumentujących przemarsze wojsk, wydarzenia historyczne i obyczaje. Kolekcja znajduje się we wsi Wielkie Wierzno i jest przechowywana w domu właściciela – Józefa Kuciaka. Składa się ona z ponad 2000 eksponatów i wpisana jest do rejestru zabytków ruchomych pod numerem B-257.

Kolekcja tworzona przez Józefa Kuciaka powstaje od 1977 roku i jest jednym z większych prywatnych zbiorów w regionie. Większość eksponatów można oglądać na poddaszu domu Pana Kuciaka, a wśród nich znajdują się m.in.: dzwonki, butelki, żelazka, bagnety, młynki do pieprzu i kawy, porcelana, garnki, wagi, krucyfiksy oraz narzędzia wykorzystywane przy pracach w polu i do produkcji jedzenia. Kolekcja jest udostępniana dla zwiedzających, których odwiedziny dokumentowane są w kronice.

Pierwszy kościół, który istniał w miejscu obecnego Kościoła pw. Wszystkich Świętych w Wielkim Wierznie, jest datowany na XIII w. Wzmianki o nim można odnaleźć już w dokumencie lokacyjnym miejscowości z 1297 r. Najprawdopodobniej został pobudowany z drewna. Pierwszym proboszczem ówczesnej parafii był Humboldt, który sprawował swój urząd przez 10 lat od roku 1304. Dzisiejszy kościół pochodzi z XVI w. Jakub Bartsch piastujący stanowisko burmistrza Braniewa ufundował wybudowaną w 1597 r. wschodnią część obiektu sakralnego. Na przestrzeni XVII i XVIII wieku prace mające na celu rozbudowanie kościoła postępowały. W pierwszej poł. XIX w. powstała wieża przykościelna. W tym samym czasie odrestaurowano cały budynek w duchu późnego klasycyzmu.
Cały budynek kościelny jest otynkowany i murowany. Wybudowano go w układzie wschód-zachód, tj. kościół orientowany. Dzwonnica znajduje się od strony zachodniej. Inne elementy, takie jak zakrystia czy kruchta stanowią boczne przybudówki kościoła. Okna są półkoliste.
Ołtarz główny kościoła pochodzi z 1771 r. (styl neobarokowy). Na ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, który namalowano w 1701 r. Rzeźby, które znajdują się w kościele pochodzą z pierwszej połowy XVIII w. Przedstawiają one postaci świętych, tj. św. Ignacego Loyoli oraz św. Jana Nepomucena kolejno z prawej i lewej strony. Ambona i ołtarz boczny datowane są na okres późniejszy (II poł. XIX w.). Krucyfiks w stylu barokowym powstał w 1700 r.

Po 1945 roku we wsi Nowe Sadłuki funkcjonował Zakład Rolny, który wchodził w skład Państwowego Gospodarstwa Rolnego we Fromborku. Przedsiębiorstwo Sadłuki na przestrzeni lat rozbudowało magazyny, budynki gospodarcze, stodoły. Wybudowano mieszalnię pasz i suszarnię, powstała linia produkcyjna wspomagająca chów młodego bydła opasowego eksportowanego do Włoch. W latach 1972-1976 we wsi wybudowano 4 bloki mieszkalne z 22 mieszkaniami oraz budynek socjalny, w którym mieściła się świetlica, klub i stołówka. Po likwidacji PGR-ów majątek ruchomy gospodarstwa sprzedano. Budynki i grunty przejęła Agencja Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa