trasa przez gm. Niedrzwica Duża - szlak zielony (Doliną Nędznicy)

Z okresu 20-lecia międzywojennego pochodzi piękny, niestety w obecnej chwili bardzo zaniedbany budynek dworca kolejowego w Niedrzwicy Dużej. Jego powstanie związane było z wybudowaniem w 1916 roku linii kolejowej Lublin – Kraśnik - Rozwadów i usytuowaniem na terenie wsi głównego dworca oraz punktu rozładunkowego. Początkowo planowano usytuowanie dworca w Niedrzwicy Kościelnej, jednak właściciel folwarku w Niedrzwicy Kościelnej, Gustaw Mazurkiewicz nie wyraził zgody, by kolej przebiegała przez jego ziemie.

Cmentarz wojenny z I wojny światowej. Mogiła w formie kopca jest miejscem spoczynku ponad sześciuset pochowanych w niej osób. Zmarli to ofiary walk zbrojnych prowadzonych na tych terenach w latach 1914 - 1915.

Restauracja ugości nas tradycyjnym staropolskim jadłem i
pozwoli zregenerować siły i energię. Restauracja, w całości wykonana z drewna, utrzymana jest w charakterystycznym góralskim stylu.

Zespół parafialny p.w. Św. Bartłomieja został wybudowany w latach 1797-1801, ogrodzenie - XVIII/XIX w. drzewostan - XVIII/XIX w., cmentarz przykościelny - XVIII/XIX w., dzwonnica - XVIII/XIX w., cmentarz parafialny - I poł. XIX w. Kościół p.w. św. Bartłomieja wybudowany został w latach 1797-1801 z fundacji Tomasza Dłuskiego. Do dzisiaj zachwyca klasycystyczną fasadą z czterokolumnowym portykiem, zdobionym rzeźbionymi przedstawieniami ze Starego i Nowego Testamentu oraz pięknym wnętrzem, w którym szczególną uwagę zwraca ciekawa ambona w kształcie łodzi. Z najcenniejszych zabytków znajdujących się w świątyni wymienić można jeszcze: obraz św. Wincentego a Paulo z I poł. XIX wieku oraz ornat i dalmatykę z okresu baroku.

Skansen maszyn i urządzeń rolniczych.

Dobry punkt startowy dla wycieczek po szlakach gminy Niedrzwica Duża.

Pozostałości zespołu dworsko-parkowego w Niedrzwicy Dużej - II poł. XVIII/I poł. XIX w. oraz stawy dworskie. Przypuszczać można, że dwór miał pierwotnie charakter fortalicji, gdyż do dziś widoczny jest obronny kontekst założenia – dwór jest położony na wzniesieniu otoczonym rzeką Nędznicą od strony północno-zachodniej oraz stawami od strony południowej i wschodniej. Najprawdopodobniej na pocz. XIX w. dwór został rozbudowany przez Mariannę z Kownackich Dłuską. Zachowane do dzisiaj założenie składa się z trzech zasadniczych części: środkowej parterowej, będącej pozostałością starego dworu, piętrowej od strony północno-wschodniej, wzniesionej bądź jedynie przebudowanej w I poł. XIX w. oraz narożnej wieży z przylegającą do niej klatką schodową z tego samego okresu, po stronie południowej. Na zewnętrznych ścianach części piętrowej zachowała się dekoracja architektoniczna w klasycyzujących formach, wśród których wyróżnić możemy proste obramienia okien, boniowania ścian i fryz z tryglifami pod gzymsem koronującym. Całkowicie dziewiętnastowieczną dekorację ma również wieża, której sześcioboczna dolna kondygnacja jest boniowana, zaś górna okrągła jest zwieńczona neogotyckim fryzem arkadkowym. Pod środkową, najstarszą częścią dworu znajdują się obszerne piwnice – ceglane, sklepione kolebkowo – o planie nie pokrywającym się z planem obecnego dworu, co może sugerować, że są od niego starsze i pochodzą z siedziby jeszcze wcześniejszej.

Na trasie południowej pętli w Sobieszczanach znajduje się cmentarz kolonistów niemieckich. Został on założony w końcu XIX wieku. Leżą tu również ofiary I wojny światowej – polegli na froncie w roku 1914.

Dysponuje 2 stawami. Gatunkami przeważającymi w ichtiofaunie łowiska są karpie, amury i sumy. Jest to bardzo urokliwe miejsce powstałe z myślą o miłośnikach przyrody i zwolennikach rodzinnego wypoczynku na łonie natury.

Cmentarz z XIX w.

Szkoła w Krężnicy Jarej (I poł. XX w.)

Kościół parafialny p.w. Św. Floriana został wybudowany w latach 1884-87, dzwonnica pochodzi z I poł. XX w., 2 kapliczki z ogrodzeniami - I poł. XX w., murowane elementy ogrodzenia wraz ze schodami od frontu - I poł. XX w, cmentarz przykościelny - I poł. XX w. W miejscu dziś istniejącego murowanego kościoła p.w. św. Floriana stała we wcześniejszych latach świątynia drewniana, która kilkukrotnie niszczona była przez pożary. Ostatni z nich, w 1883 r., zniszczył wszelkie przedmioty kultu i akta. Jedyną zachowaną po ówczesnym kościele pamiątką jest używana do dziś monstrancja, wyobrażająca gorejące miłością Serce Pana Jezusa. Budowa obecnego kościoła zakończona została w 1885, a 5 lat później, tj. w 1890 roku świątynię konsekrował biskup lubelski ks. Fr. Jaczewski. Sam kościół wybudowany jest w stylu neogotyckim, natomiast ołtarze i rzeźby pochodzące z przełomu XVIII/XIX w., w większości wykonane są w stylu eklektycznym. W sąsiedztwie kościoła znajduje się zabytkowa plebania pochodząca z I poł. XX w., oraz zrekonstruowany w ostatnich latach budynek drewnianej organistówki datowanej również na I poł. XX w.

Na terenie łowiska znajduje się 5 stawów. Miejsce dla tych, którzy wycieczkę rowerową chcieliby połączyć z wyprawą wędkarską lub relaksacyjnym wypoczynkiem nad wodą. Ośrodek ten dysponuje także miejscami noclegowymi

Na terenie ośrodka często odbywają się różnego rodzaju imprezy integracyjne, eventy, imprezy firmowe i kolicznościowe, kuligi, ogniska itp. Dodatkową atrakcją są zjazdy na linie, tzw. zjazdy tyrolskie. Przy ośrodku funkcjonuje park militarny.

Pomnik upamiętniający katastrofę, która miała miejsce w nocy z 21 na 22 lipca 1944 r., kiedy to partyzanci wysadzili niemiecki pociąg przewożący broń. Żołnierze niemieccy przed parowozem ustawili lory z piachem, na których podróżowali ludzie. W wyniku katastrofy zginęły 24 osoby, pochowane na krężnickim cmentarzu. Również 22 lipca 1944 r. w wyniku wydanego rozkazu rozstrzelania zgładzono 22 osoby – mieszkańców Makoszki i Plebanii Wola – więźniów prowadzonych przez uciekających żołnierzy niemieckich. Upamiętnia to obelisk przy drodze w Krężnicy Jarej (poza szlakiem).

Po drugiej stronie torów, naprzeciw dworca kolejowego, mieści się dawno zapomniany cmentarz z okresu I wojny światowej. Leżą na nim żołnierze armii austriacko – węgierskiej i rosyjskiej. Prawdopodobnie większość z nich zmarła w wyniku ran odniesionych w czasie transportu kolejowego na tyły frontu. Został on zrewaloryzowany i otwarty w sierpniu 2011 roku.

Zajazd powstał w 1849 roku, mieściła się w nim poczta konna, boksy dla wymiennych koni oraz na paszę, a także pokoje gościnne i karczma. Budynek zajazdu murowany jest z białego kamienia, a jego podcienia wspierają się na boniowanych filarach.

Młyn w Niedrzwicy Kościelnej z początku XX w. Ten niezwykły obiekt to jeden z trzech funkcjonujących do dziś młynów wybudowanych jeszcze przed II wojną światową. Powstał w 1931 roku wybudowany z inicjatywy Jana Grodzkiego.

Drewniana kuźnia

Cmentarz ten, położony na terenie Niedrzwicy Kościelnej, powstał w I poł. XIX w. Cmentarz decyzją Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pismem z dnia 3 II 1987 roku wpisany został do rejestru zabytków w najstarszej jego części.

Założony w XIX wieku przez Marię z Kownackich Dłuską. W parku rosło wiele różnorodnych drzew i mnóstwo krzewów, a wszystkie alejki były starannie utrzymane. Część wypoczynkowo – spacerowa parku łączyła się alejką do warzywnika, zakończonego stawem.

Cmentarz wojenny położony na terenie Strzeszkowic, pochodzi z okresu I wojny światowej. Nekropolia ta usytuowana jest w pbliżu przejazdu kolejowego Lublin - Kraśnik oraz w sąsiedztwie drogi Strzeszkowice Duże - Krężnica Jara. Cemntarz został zrewaloryzowany i otwarty w sierpniu 2009 roku.

Kapliczka z I poł XX w.

Kościół św. Marcina, neogotycki (1906-1910). Projekt sporządził inżynier August Załuski z Radomia. Prace budowlane rozpoczczęto wiosną 1906 roku, a 6 pażdziernika 1907 roku biskup Franciszek Jaczewski dokonał konsekracji Kościoła. Koszt budowy nowej świątyni sfinansowali mieszkańcy Zembrzyc. Kościół zbudowany został w stylu neogotyckim. Wszystkie elementy pierwotnego wyposażenia – za wyjątkiem ławek, zachowały się do dzis w niezmienionym i dobrym stanie. Świątynia wyposażona jest w cztery neogotyckie, drewniane ołtarze- ołtarz główny znajdujący się w prezbiterium – w którym mieści się obraz Św. Marcina i trzy boczne- Matki Boskiej Szkaplerznej, św. Antoniego i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Zabytkowa chrzcielnica wczesnobarokowa z 1630 roku, a także krucyfiksy, obrazy i monstrancja regencyjna z 1725 roku. W przykościelnej dzwonnicy można zobaczyć zabytkowy dzwon gotycki z 1539 roku , oraz nowszy z 1960 roku.

Obecny cmentarz zlokalizowany jest na gruntach parafialnych Jakubówka. Jego powstanie datuje się na początek XIX wieku – pierwszy pochówek odbył się w 1811 roku. Na szczególną uwagę zasługują : grobowiec Kaliksta Łazowskiego, byłego rejenta guberni siedleckiej, żeliwny grobowiec rodziny Rydygierów, oraz kamienne pomniki na grobach kapłanów z Zembrzyc.

Zalew w Lublinie