trasa przez gm. Konopnica 3 - skrót czarnego szlaku przy grodzisku w Motyczu

Zespół budynków stacji kolejowej w Motyczu - budynek dworca (1886r.); dwa drewniane domy mieszkalne (1909 i 1912 r.)

Grodzisko w Motyczu z VIII-IX w n.e.zaadoptowane na foratalitium. Grodzisko nazywane przez ludność "Zamkową górą" lub też "Bębnem". Z grodziskiem związana jest osoba króla Kazimierza Wielkiego, który przejeżdżał przez Motycz, oraz hetmana Stefana Czarnieckiego, który pobił w Motyczu Szwedów i zatrzymał się tu na postój. Według miejscowego regionalisty Czesława Maja zachowała się legenda o żołnierzach szwedzkich pochowanych w pobliżu grodziska. Według innej legendy – z grodziska prowadzą lochy w kierunku Wojciechowa. Lochy mają łączyć się z XVII dzwonnicą, stojącą za starą plebanią w Konopnicy. W Salce Pamięci w Domu Kultury w Motyczu znajduje się makieta grodu z Motycza. Teren grodziska jest własnością prywatną.

Obiekt pochodzi z przełomu XIX/XX w.

Woda ze źródła posiada rzekome działania lecznicze.

Kościół wybudowany został w 1905 r., pw. Wniebowzięcia NMP i św. Katarzyny Aleksandryjskiej Dziewicy Męczennicy, z inicjatywy ówczesnego proboszcza, ks. Jana Kureczki. W 1906 r. konsekrował ją bp Franciszek Jaczewski. Kościół jest 3-nawowy, murowany z cegły i częściowo z białego kamienia w stylu neogotyckim. Nawa główna jest wysoka, boczne są niższe, posadzka terakotowa, zdobiona w prezbiterium i przez środek kościoła. Obok prezbiterium są 2 zakrystie, przy głównych drzwiach wejściowych mała kruchta. Z frontonem kościoła złączona jest wieża w stylu neogotyckim. Nawy i prezbiterium pokryte są polichromią.

Ruiny XVIII wiecznej dzwonnicy

Pomnik upamiętniający pomordowanych w latach 1944 - 1956 partyzantów Armii
Krajowej z oddziału „Rysia”

Droga na długości około 600 m trochę zarośnięta, po bokach pokrzywy itp.