Trasa po Albigowej

Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Albigowej – parafia rzymskokatolicka, znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Łańcut I. Erygowana w 1362 roku. Od 12 stycznia 1630 roku należała do dekanatu leżajskiego

Proboszczem parafii w latach 1886-1912 był ks. Antoni Tyczyński, a następnie w latach 1912-1926 ks. Edward Sandałowski, zaś administratorem od 1945 do 1950 ks. Stanisław Gaweł

sport i rekreacja

Budynek Ośrodka Kultury i Biblioteki w Albigowej
Formy pracy:
1. Kapela ludowa "Albigowianie"
Rok powstania: 1975
2. Kapela młodzieżowa "Hop Siup"
Rok powstania: 2006
3. Orkiestra dęta
Rok powstania: 1932; instruktor: Tadeusz Szpunar
Próby: pt. 20:00
4. Zespół piosenki i ruchu "Pyza"
Rok powstania: 1991; instruktor: Małgorzata Dacewicz
Próby: pn., wt., śr., czw.
5. Młodzieżowa Kapela Ludowa
Rok powstania: 2016; instruktor: Zdzisław Głuszek
Próby: pt. 19:30
6. Akademia Aktywnego Seniora
Prezes: Grażyna Kisała
Zajęcia: czw. 10:00
7. Klub Seniora
Rok powstania: 1982; Przewodnicząca: Bogusława Falger, Z-ca: Wiesław Wilk
8. Indywidualne zajęcia wokalne
Instruktor: Paulina Głuszek
pon. 15:00-20:00
9. Zespół instrumentalno-wokalny
Instruktor: Jerzy Reizer
10. Fit dance - zajęcia taneczno ruchowe z elementami choreoterapii
Instruktor: Agnieszka Ruszel
czw. 18:00
11. Zajęcia gimnastyki rehabilitacyjnej
Instruktor: Regina Rejman-Gwizdak
wt. 18.00

Ignacy Stanisław Szpunar (ur. 28 stycznia 1891 w Albigowej, zm. 8 marca 1947 w Jeleniej Górze) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Zabudowania "Dawnego Stada Ogierów Ordynacji" (folwark) Wybudowania w zachodniej części Albigowej, 400 m od szosy dynowskiej. Skład zabudowań jest następujący: budynek administracyjny (rządcówka), spichlerz, stajnie, budynki pomocnicze, pozostałości ogrodzenia. Całe założenie zachowało się w bardzo dobrym stanie, z czytelnym pierwotnym układem i wiernie odzwierciedla ówczesne zasady budownictwa przeznaczonego dla celów folwarcznych. Budynki zostały wybudowane z inicjatywy Alfreda I Potockiego. Pierwotnie służyły jako folwark. W 1927 roku rozbudowane przez Alfreda III Potockiego na potrzeby stadniny ogierów.

Mijając folwark i jadąc polną drogą dalej w kierunku zachodnim można dotrzeć do dawnej leśniczówki Potockich, do której prowadzą zabytkowe aleje modrzewiowa i lipowa. Także w najbliższym otoczeniu nie brakuje pomników drzew takich jak: akcje, dęby, czy sosny. Teren wokół leśniczówki został dobrze zagospodarowany i jest pod opieką Wojskowego Koła Łowieckiego z Rzeszowa. Urządzono tutaj pole biwakowe i wybudowano niezbędne budyneczki zaplecza. Pole biwakowe jest doskonałym miejscem, z którego amatorzy wycieczek pieszych i rowerowych mogą udać się polnymi dróżkami biegnącymi albo w stronę Cierpisza, bądź w kierunku przysiółka Albigowa Honie i dalej do Handzlówki.

Nieopodal leśniczówki znajdują się także trzy niewielkie stawy oraz ujęcia źródlanej wody. Ujęcia wody obok leśniczówki są do tego stopnia wydajne i silne, że nierzadko są powodem "ściągania piorunów". Potwierdzają to dwukrotne pożary pobliskiego folwarku, które trawiły zabudowania. Także współcześnie można oglądać częściowo spalone dęby i inne drzewa.