Szlak zaczyna się na pięknie odnowionej stacji Wrocław Brochów. Ul. Semaforową, Japońską i Warszawską przejeżdżamy przez Brochów. Na rozwidleniu szlaku skręcamy w prawo w ul. Wiaduktową (uciążliwy przejazd, niewygodna kostka). Przy wejściu na działki opuszczamy szlak przejazdem kolejowym, następnie zarastającą drogą wzdłuż torów dojeżdżamy do schronu kompanii piechoty nr 20.
Obiekt typu magazynowego, wybudowany został w latach 1899-1900 i, w odróżnieniu od pozostałych budowli tego typu, jako jedyny ukryty jest w głębokim wykopie na małym wzniesieniu. Ponadto posiada także cieńszy niż w innych tego typu budowlach strop oraz trzy bramy wjazdowe przebudowane na otwory okienne.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy na szlak, jedziemy dalej ul. Wiaduktową do ul. I. Mościckiego, gdzie skręcamy w lewo (niebezpieczne miejsce na łuku ruchliwej drogi, brak oznakowania). Przejeżdżamy pod wiaduktem kolejowej obwodnicy towarowej, następnie jedziemy w prawo w ul. Karwińską (uwaga na ruchliwym skrzyżowaniu), wiaduktem nad linią Wrocław – Opole. Dojeżdżamy do ruchliwej ul. Opolskiej (wylot na Brzeg), gdzie przechodzimy na światłach i skręcamy w lewo. Za wiaduktem ul. Armii Krajowej skręcamy w prawo w ul. Wilczą, po chwili w lewo (brak oznakowania) w dróżkę prowadzącą do kładki Siedleckiej nad Oławą. Jedziemy przez Las Rakowiecki, gdzie po obu stronach widzimy pozostałości stanowisk obrony przeciwlotniczej.
Pozostałości prawdopodobnie z 1944 r. Jest to jedyne zachowane zgrupowanie z 14 takich obiektów, które były rozlokowane dookoła miasta. Stanowiska składają się z betonowej podstawy pod armatę przeciwlotniczą 88 mm otoczonej murem (częściowo zniszczonym) i wałem ziemnym. Uwagę przykuwają tutaj rozrzucone fundamenty w kształcie pierścienia, prawdopodobnie pod lżejsze działa. W pobliżu znajdziemy również liczne fundamenty baraków.
Dostępność: obiekty na terenie lasu publicznego.
Po wyjeździe z lasu skręcamy w lewo w ul. Międzyrzecką, następnie kładką Zwierzyniecką pokonujemy Odrę. Przy budynku wrocławskiego ZOO skręcamy w prawo, jedziemy Groblą Szczytnicko-Bartoszowicką, wysadzaną pomnikowymi dębami. Przy ośrodku Stanica opuszczamy groblę, w lewo ul. Chełmońskiego. Przekraczamy ruchliwą ul. K. Olszewskiego (uwaga na tory tramwajowe), ul. Kazimierską i ścieżką obok stawu docieramy do ul. E. Dembowskiego, gdzie skręcamy w prawo i ciągiem rowerowo-pieszym jedziemy wzdłuż działek. Na końcu działek po prawej widzimy schron kompanii piechoty nr 1.
Schron z lat 1891-92. Częściowo zachowały się tutaj oryginalne (używane w okresie pokoju), nitowane drzwi i bramy wjazdowe. Okno z prawej strony zostało wstawione współcześnie. Po wojnie budowla ta pełniła rolę m.in. składu win pobliskiej wytwórni na ul. Wiwulskiego (już nieistniejącej) czy magazynu warzyw.
Dostępność: leży na terenie prywatnym, wykorzystywany na cele magazynowe.
Jedziemy dalej ul. E. Dembowskiego, która przechodzi w ul. M. Bacciarellego, biegnącą przez środek Bartoszowic. Na skrzyżowaniu z ul. K. Olszewskiego jedziemy prosto, dalej obok jazu Opatowice. Przekraczamy Kanał Powodziowy mostem nad jazem Bartoszowickim, a Kanał Żeglugowy mostkiem nad śluzą Bartoszowice. Wjeżdżamy na Groblę Łaniewską, za skrętem, na polu po lewej widoczne będą dwa mobilizacyjne schrony piechoty.
Schrony z 1914 r. Wnętrza są mocno zdewastowane – brak stalowych szkieletów podpór, blachy żebrowanej.
Dostępność: teren otwarty, trzeba przejść 50 m przez pole uprawne.
Schrony z 1914 r. Wnętrza są mocno zdewastowane – brak stalowych szkieletów podpór, blachy żebrowanej.
Dostępność: teren otwarty, trzeba przejść 50 m przez pole uprawne.
Jedziemy dalej groblą, dojeżdżamy do mostu Strachocińskiego, gdzie czeka nas uciążliwe przejście przez tory (linia towarowa Wrocław Sołtysowice – Jelcz Miłoszyce, brak przejazdu) i ul. Swojczycką (główna szosa do Jelcza-Laskowic, uwaga na duży ruch). Grobla dochodzi do ul. Ludowej, gdzie skręcamy w lewo (uciążliwa kostka). Po obu stronach widzimy kolejne dwa schrony mobilizacyjne piechoty.
Schrony w bliskiej odległości od siebie (prawdopodobnie z tego samego okresu, co poprzednie). Pierwszy sąsiaduje bezpośrednio z groblą przy ulicy Ludowej. Choć wnętrze jest zaśmiecone, uchowały się tutaj stalowe konstrukcje. Drugi znajduje się po przeciwnej stronie ulicy, przy zabudowaniach (ul. Ludowa 10, widoczny nasyp). Posiada zachowany wewnętrzny stalowy szkielet, lecz wyburzona została cała betonowa ściana główna, co czyni obiekt otwartym, zadaszonym składzikiem.
Dostępność: schron przy wale dostępny, drugi schron przy zabudowaniach na terenie prywatnym.
Ul. Ludową docieramy do ul. Miłoszyckiej, gdzie skręcamy w prawo (brak oznakowania, uwaga na wzmożony ruch samochodowy). Jedziemy przez centrum Swojczyc, po lewej piękny kościół szachulcowy św. Jacka. Na skrzyżowaniu z ul. Ceglaną opuszczamy szlak, skręcając w prawo, po chwili niewyraźną ścieżką w lewo (konieczność prowadzenia roweru) dochodzimy do schronu piechoty typu mobilizacyjnego.
W środku znajduje się, oprócz śmietniska, częściowo zachowany stalowy szkielet oraz fragment stalowych drzwi do przedsionka.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy do ul. Miłoszyckiej, która po opuszczeniu Swojczyc przechodzi w ul. Kowalską. Osiągamy Kowale, gdzie na skrzyżowaniu z ul. Lechitów, po prawej, znajduje się kolejny schron mobilizacyjny.
Częściowo zachowane elementy stalowej konstrukcji (m.in. stalowa płyta zakrywająca wylot wentylacyjny).
Dostępność: teren otwarty.
Skręcamy w lewo w ul. Tczewską, następnie Działdowską, przekraczamy tory (linia towarowa Wrocław Sołtysowice – Jelcz Miłoszyce), przy pętli tramwajowej po lewej widoczny schron kompanii piechoty nr 2.
Budowla ta, podobnie jak ta na Biskupinie, posiada wejścia w niezmienionym układzie (przy czym wrota nie są oryginalne) – sześć dużych wjazdów do pomieszczeń piechoty, pomiędzy nimi siedem zamurowanych wejść do korytarza komunikacyjnego oraz zamurowane okno latryny z prawej strony.
Dostępność: teren zamknięty, obiekt pełni funkcje magazynowe.
Jedziemy ul. Kwidzyńską, następnie w prawo w ul. Szczyglą, następnie wzdłuż działek do ul. Rakowej, gdzie skręcamy w lewo. Między budynkami po prawej widoczny schron piechoty nr 3.
Jest to pierwszy na naszym szlaku schron zmodyfikowany – posiada dobudowany do starej, ceglanej ściany zewnętrzny, betonowy płaszcz osłonowy (tutaj wyjątkowo z gzymsem). W elewacji zachowały się wszystkie oryginalne stalowe płyty zakrywające wyloty wentylacyjne, natomiast wejścia (oryginalnie sześć) zostały częściowo zamurowane – obecnie jest tylko jedno.
Dostępność: obiekt na terenie prywatnym, można próbować prosić o wejście.
Ul. Rakową docieramy do głównej ul. Bolesława Krzywoustego (wylot na Oleśnicę), gdzie deptakiem jedziemy w lewo (po drugiej stronie CH Korona). Przechodzimy na światłach w prawo, ul. Poprzeczną mijamy tory linii kolejowej Wrocław – Oleśnica, koło stacji Wrocław Sołtysowice. Na zakręcie jedziemy w prawo, drogą wzdłuż działek. Dojeżdżamy do ul. Przejazdowej, gdzie opuszczamy szlak, kierując się w prawo. Drogą przez działki dojeżdżamy do fortu piechoty nr 4 Lisia Góra.
Fort składa się z głównego schronu piechoty, dwóch schronów-wartowni oraz linii stanowisk strzeleckich zakończonych schronem obsługi ckm-u. Punkt oporu rozbudowany został w 1910 r. na bazie istniejącego schronu piechoty (z 2. połowy lat 90. XIX w.) – schron zmodernizowano poprzez dodanie betonowego płaszcza chroniącego korytarz, współcześnie zmieniono w nim układ wejść oraz dobudowano komin. Fort otacza wał ziemny o nieregularnym zarysie, z betonowymi stanowiskami strzeleckimi - transzeja podzielona jest na odcinki, w niektórych znajdują się wnęki. Integralną częścią tych „okopów” były wysunięte nieco przed linię stanowisk strzeleckich ślimakowe stanowiska obserwacyjne – dziś można znaleźć jedynie małe fragmenty blachy, z których były one wykonane. Na wschodnim krańcu transzei znajduje się schron obsługi ckm-u. Po obu stronach głównego schronu znajdują się bliźniacze schrony-wartownie z pomieszczeniami w kształcie koleby wyłożonej blachą żebrowaną. Na prawym skrzydle znajdujemy także trzy poprzeczne wały ziemne – są to dwa stanowiska dla artylerii.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy na szlak, ul. Przejazdową docieramy do ul. Redyckiej, gdzie skręcamy w prawo (uwaga na wzmożony ruch samochodowy). Jedziemy przez centrum Sołtysowic (po lewej współczesny kościół św. Alberta Wielkiego). Na końcu osiedla, po prawej widzimy częściowo zniszczony schron piechoty nr 5.
W 2001 r. firma Fonbud odkupiła ten teren od wojska i rozpoczęła rozbiórkę zabytkowego schronu piechoty. Zaawansowane już prace wstrzymała dopiero burza medialna kilka miesięcy później. Obiekt do dziś nie został odbudowany, można go zobaczyć w stanie, na jakim zatrzymały się prace rozbiórkowe.
Dostępność: obiekty znajdują się na terenie prywatnym firmy Fonbud.
Jedziemy dalej ul. Redycką (po lewej poligon wojskowy), na początku Polanowic przechodzi ona w ul. Starościńską. Na głównym skrzyżowaniu skręcamy w lewo w ul. H. Kamieńskiego (niebezpieczne skrzyżowanie). Opuszczamy szlak na skrzyżowaniu z ul. Polanowicką, gdzie skręcamy w prawo, następnie boczną dróżką w prawo dojeżdżamy do fortu piechoty nr 6.
Fort wybudowany na bazie biernego schronu piechoty (z lat 1890-91) z dobudowanym betonowym pancerzem. W skład kompleksu wchodzą dwa schrony-wartownie. Wyjątkowo nie są one położone na obu skrzydłach fortu, lecz po stronie zachodniej (lewej) od głównej budowli. Na lewej flance znajdziemy też bierny schron obsługi karabinu maszynowego. Od frontu znajduje się ułożony w nieregularnej linii ciąg betonowych transzei, z resztkami po dwóch ślimakowych stanowiskach obserwacyjnych (na prawej i lewej flance). Cały fort jest dodatkowo chroniony od tyłu fosą.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy na szlak, jedziemy ul. H. Kamieńskiego, następnie w prawo ul. Poświęcką i wzdłuż zjazdu z Obwodnicy Śródmiejskiej. Na skrzyżowaniu z ul. Żmigrodzką opuszczamy szlak, podjeżdżamy kilkaset metrów w prawo do fortu piechoty nr 7.
Fort z 1906 r. Teren wokół obiektu jest mocno zaśmiecony, a ukształtowanie terenu częściowo zmienione (zniwelowane), niemniej wnętrze schronu kompanii jest wyjątkowo schludne. Zachowało się sześć oryginalnych wejść w pancerzu chroniącym korytarz, a także dwie pary oryginalnych drzwi wewnątrz schronu. Na przykładzie tego obiektu można w środku zaobserwować zmiany, jakie zaszły w momencie dobudowania do pierwotnej budowli betonowego płaszcza. W forcie tradycyjnie znajdziemy schron obsługi karabinu maszynowego w części wschodniej, dwa schrony-wartownie ustawione na obu flankach (częściowo i okresowo zalane wodą) oraz ciąg żelbetowych transzei (ich fragmenty widać już na samym wejściu do składu palet) – częściowo zasypanych ziemią i śmieciami. Jeden ze schronów-wartowni posiada jeszcze kilka stalowych elementów niespotykanych już w innych tego typu obiektach, np. bloczki nad lufcikiem w elewacji czy też „ramy” przymocowane do blachy żebrowanej wewnątrz. Tutaj też znajduje się jedyne zachowane stanowisko ślimakowe - ukryte jest pod kontenerami, które stoją na transzei.
Dostępność: obiekty znajdują się za zdewastowanym ogrodzeniem, teren wygląda na opuszczony.
Wracamy na szlak, przekraczamy na światłach ruchliwą ul. Żmigrodzką (wylot na Poznań), ul. Irysową, a następnie polną drogą docieramy do Góry Owsianki, gdzie na terenie wojskowym kryje się fort piechoty.
Teren jest ogrodzony przez zasieki i chroniony przez firmę ochroniarską. Za płotem znajduje się prawdopodobnie fort piechoty zbudowany na bazie schronu kompanii piechoty.
Dostępność: teren niedostępny.
Jedziemy ul. Meliorancką do ul. Ostowej, gdzie skręcamy w lewo, po chwili opuszczamy szlak dróżką w lewo. Wjeżdżamy na opuszczony teren wojskowy, gdzie znajduje się fort piechoty nr 8a.
Fort z 1914 r. W jego skład wchodzą dwa schrony piechoty o całkowicie betonowej konstrukcji: dwu- i trójkomorowy (dla dowódcy) z pomieszczeniami w kształcie koleby wyłożonej blachą żebrowaną, z dwoma wejściami i otworem wentylacyjnym pośrodku. Na flankach znajdziemy dwa wysunięte schrony dla obsługi karabinów maszynowych. W pobliżu można także znaleźć resztki okopów – rejony te były najmocniej umocnionym odcinkiem linii Widawy.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy do ul. Ostowej, następnie w prawo ul. Podbiałową docieramy do ruchliwej ul. Pełczyńskiej (wylot na Oborniki Śl.). Podjeżdżamy chwilę w lewo, gdzie po lewej znajduje się schron kompanii piechoty nr 9 (uwaga na wzmożony ruch samochodowy).
Różne źródła podają, iż został on wysadzony już po wojnie, prawdopodobnie zwieziono tu i zdetonowano broń i niewypały. Na górce po drugiej stronie drogi (tzw. Szwedzkim Szańcu) znajdowała się piękna 47-metrowa wieża widokowa. Zbudowana w 1902 r. wg projektu architekta Carla Klimma (autora m.in. wieży ciśnień przy ul. Wiśniowej) zburzona została w 1945 r. w obawie, iż wpadając w ręce wroga, będzie stanowić doskonały punkt kierowania ogniem na miasto-twierdzę.
Dostępność: teren otwarty.
Wjeżdżamy na ul. Osobowicką, po prawej góra Szaniec Szwedzki z grodziskiem. Opuszczamy las, jedziemy przez centrum Osobowic (po lewej kościół św. Teresy). W wale odrzańskim znajdują się schrony przeciwlotnicze, jeden z nich po prawej tuż przy drodze na końcu osiedla.
Obiekt posiada zmodernizowaną ścianę tylną – dobudowany pancerz betonowy. Sąsiadują z nim dwa bliźniacze (na obu flankach) schrony-wartownie. Wyjątkowo są mniejsze od wcześniej spotykanych. Schron na prawej flance posiada przerobione współcześnie wejście, schron na lewej flance leży na terenie prywatnym.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy z powrotem ul. Pełczyńską przez Lipę Piotrowską, przejeżdżamy pod estakadą obwodnicy autostradowej. Kierujemy się w lewo w ul. Kaczeńcową, przejeżdżamy przez linię kolejową Wrocław – Poznań. Po chwili skręcamy w lewo w bitą ul. Wrzosową, mijamy estakadę autostrady. Znajdujemy się na dawnych polach irygacyjnych, gdzie można zaobserwować sieć kanałów, zbiorników i jazów rozprowadzających nieczystości. Wjeżdżamy w Las Osobowicki, gdzie po prawej widzimy ruiny schronu kompanii piechoty.
Schrony wybudowane dla załóg barek cumujących w pobliżu. W 1928 r. utworzono na Odrze zatoki służące do dziś jako zimowisko barek – znajduje się one po drugiej stronie wału. Schrony posiadają trzy wejścia – główne od ulicy i dwa ewakuacyjne po bokach (częściowo zasypane). Obiekty składają się przedsionka oraz z dwóch podłużnych (ok. 15 m) pomieszczeń, na końcu których znajdują się latryny. Po środku każdego pomieszczenia umieszczona jest rura (prawdopodobnie od piecyka), a w sklepieniu widoczne są otwory wentylacyjne (nad pierwszym schronem wystaje nawet kominek wentylacyjny).
Dostępność: teren otwarty.
Opuszczamy Osobowice, przejeżdżamy pod Mostem Milenijnym do wiaduktu kolejowego (linia Wrocław – Poznań), przy którym blokhauz kolejowy.
Schrony wybudowane dla załóg barek cumujących w pobliżu. W 1928 r. utworzono na Odrze zatoki służące do dziś jako zimowisko barek – znajduje się one po drugiej stronie wału. Schrony posiadają trzy wejścia – główne od ulicy i dwa ewakuacyjne po bokach (częściowo zasypane). Obiekty składają się przedsionka oraz z dwóch podłużnych (ok. 15 m) pomieszczeń, na końcu których znajdują się latryny. Po środku każdego pomieszczenia umieszczona jest rura (prawdopodobnie od piecyka), a w sklepieniu widoczne są otwory wentylacyjne (nad pierwszym schronem wystaje nawet kominek wentylacyjny).
Dostępność: teren otwarty.
Opuszczamy Osobowice, przejeżdżamy pod Mostem Milenijnym do wiaduktu kolejowego (linia Wrocław – Poznań), przy którym blokhauz kolejowy.
Wybudowany w latach 1895-96 bronił przeprawy kolejowej przez Odrę na jej prawym brzegu. Ceglana budowla posiadała dwie kondygnacje wyposażone w stanowiska strzelnicze oraz odcinek murów przyległych do nasypu kolejowego. Znajdujące się po drugiej stronie ulicy Osobowickiej nasypy służyły jako stanowiska artyleryjskie – widać wyraźne poszerzenie nasypu po obu stronach torów. Obecnie blokhauz mocno zdewastowany - posiada tylko jedną kondygnację, jest zasypany ziemią i zabetonowany od góry.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy do mostu Milenijnego, na który wjeżdżamy łącznikiem, poruszamy się ścieżką rowerową po południowej stronie. Na skrzyżowaniu z ul. Popowicką jedziemy w prawo i po chwili alejką przez Park Zachodni. Przy murze cmentarza żydowskiego po prawej schron piechoty nr 10.
Schron wybudowano w latach 1895-96. Poza zamurowanymi wejściami pozostał on w niezmienionej formie. Uważne oko zauważy też resztki brukowanej drogi biegnącej do schronu od ulicy Lotniczej. Jest to chyba jedyny obiekt, gdzie zachowały się resztki stalowych kominków wentylacyjnych nad wejściami.
Dostępność: teren otwarty.
Przekraczamy na światłach ruchliwą ul. Legnicką (wylot na Lubin), ul. Bajana jedziemy przez środek osiedla bloków Gądów Mały. Na skrzyżowaniu z ul. Bystrzycką skręcamy w lewo, po chwili po lewej widzimy ruiny schronu kompanii piechoty nr 10a.
Budowla ta, wybudowana w 1901 r. jako ostatnia z serii schronów kompanii, była nieco odmiennej konstrukcji od poprzedników – schron jako jedyny został wykonany całkowicie z betonu i posiadał wysuniętą latrynę zaopatrzoną w strzelnice karabinowe broniące wejścia i flankujące tylną ścianę (wejścia) schronu. Zburzony najprawdopodobniej w 1945 r.
Dostępność: teren otwarty.
Jedziemy dalej ul. Bystrzycką, następnie skręcamy w prawo na estakadę Gądowiankę nad torami linii kolejowych do Głogowa i Legnicy. Zjeżdżamy w prawo zjazdem do ul. Strzegom-skiej, którą przekraczamy na światłach. Po lewej na terenie przemysłowym widoczny schron piechoty nr 11.
Obiekt posiada swój pierwotny układ wejść i wjazdów (podobnie jak na Biskupinie), choć same drzwi i wrota nie są oryginalne.
Dostępność: teren prywatny, hurtownie, magazyny.
Skręcamy w lewo w ul. Ukraińską, następnie jedziemy ul. Australijską przez środek osiedla domków jednorodzinnych na Muchoborze Małym. Na skrzyżowaniu z ul. Francuską skręcamy w lewo, następnie w prawo w ścieżkę rowerową wzdłuż ul. Klecińskiej. Jedziemy wzdłuż działek (można spróbować dostać się do zasypanego ziemią schronu piechoty). Przekraczamy estakadą linię kolejową do Wałbrzycha, na światłach na skrzyżowaniu z ruchliwą ul. Grabiszyńską (wylot na Kąty Wrocławskie) skręcamy w prawo. Za Cmentarzem Grabiszyńskim boczną dróżką w prawo dojeżdżamy do schronu piechoty nr 12.
W pobliżu ul. Klecińskiej, na terenie ogródków działkowych "Radość" znajduje się jedyny, całkowicie zasypany ziemią, schron piechoty. Aby się do niego dostać, skręcamy na terenie działek w pierwszą alejkę w lewo i jedziemy ok. 200 metrów. Na skrzyżowaniu z al. Nasturcjową, po lewej stronie widzimy właściwe wzniesienie. Szczyt pagórka zajmuje prywatny ogródek - tamże, za zgodą właściciela, można zobaczyć jedyny, mały fragment tylnej elewacji schronu, wystający spod grządek (betonowa wylewka na ogródku jest współczesna). Schron jest ustawiony przodem do linii rzeki Ślęzy.
Dostępność: teren ogródków działkowych jest zamykany, choć bramka jest często otwarta. Sam pagórek dostępny tylko od strony frontowej (Ślęzy).
Przekraczamy estakadą linię kolejową do Wałbrzycha, na światłach na skrzyżowaniu z ruchliwą ul. Grabiszyńską (wlot na Kąty Wrocławskie) skręcamy w prawo. Za Cmentarzem Grabiszyńskim boczną dróżką w prawo dojeżdzamy do schronu piechoty nr 13.
Schron zbudowano w latach 1893-94. Obiekt został zmodernizowany w 1912 r. – dodano mu pancerz betonowy chroniący korytarz oraz zamontowano tam nowy system wentylacyjny. Obecnie ma zamurowane wejścia oraz współczesne, ceglane dobudówki.
Dostępność: teren otwarty.
Wracamy do ul. Grabiszyńskiej, którą przekraczamy (miejsce niebezpieczne). Jedziemy wzdłuż wzgórza z Cmentarzem Żołnierzy Polskich i skrajem Parku Grabiszyńskiego. Na skrzyżowaniu z ul. Odkrywców podjeżdżamy kawałek w prawo, gdzie na zamkniętym terenie znajduje się schron piechoty.
O obecności obiektu świadczy m.in. okop bądź fosa otaczająca pagórek od frontu (schron zwrócony przodem do Ślęzy).
Dostępność: teren zamknięty.
Wracamy ul. Odkrywców, przy strudze Grabiszynka skręcamy w prawo w alejkę parkową, którą jedziemy do Górki Skarbowców. Przekraczamy ul. Racławicką, ul. Skarbowców jedziemy przez Krzyki. Po chwili po lewej widzimy teren dawnego schroniska dla zwierząt, gdzie znajdują się ruiny schronu kompanii piechoty.
Schron zaopatrzony był w dodatkowy betonowy płaszcz ochronny dobudowany do tylnej ściany.
Dostępność: teren otwarty.
Skręcamy w lewo w ul. Wietrzną, następnie ul. Zimową i Letnią docieramy do ruchliwej al. Karkonoskiej (wylot na autostradę, Kłodzko i Wałbrzych), którą przekraczamy na światłach. Ul. Turniejową docieramy do ruchliwej ul. Wyścigowej (wylot na autostradę, Kłodzko i Wałbrzych), którą przekraczamy na światłach. Skręcamy w prawo w nieutwardzoną ul. Koszycką (możliwe błoto po opadach i w czasie roztopów). Jedziemy wzdłuż nasypu kolejowej obwodnicy towarowej. Dojeżdżamy do Wojszyc, przekraczamy ruchliwą ul. Borowską (uwaga, brak świateł). Jedziemy ul. Przystankową, przekraczamy tory towarowej linii do Sobótki. Na skrzyżowaniu z ul. Pawią warto zboczyć w lewo, by zobaczyć mały schron cywilny w nasypie kolejowym.
Schron bądź magazyn umieszczony w nasypie kolejowym, po prawej stronie od przejazdu.
Dostępność: teren otwarty.
Jedziemy ul. Terenową do ruchliwej ul. Buforowej (wylot na autostradę i Strzelin), którą przekraczamy (miejsce niebezpieczne, brak świateł). Jedziemy boczną ul. Buforową, przy torach skręcamy w prawo w polną drogę (możliwe błoto). Dojeżdżamy do ul. Konduktorskiej, gdzie skręcamy w lewo. Przekraczamy dwa przejazdy kolejowe (łącznik na stację towarową w Brochowie i linię do Kłodzka). Skręcamy w lewo w ul. Wiaduktową, gdzie następuje zamknięcie pętli szlaku rowerowego. Ul. Warszawską, Japońską i Semaforową wracamy na stację w Brochowie, gdzie zaczęliśmy trasę.
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
6.0
Skomentuj