Transwielkopolska Trasa Rowerowa - perła północnej Polski
Transwielkopolska Trasa Rowerowa (TTR) to jeden z najdłuższych i najbardziej reprezentatywnych szlaków rowerowych w Wielkopolsce. Łączy krańce województwa – od Okonka na północy aż po Siemianice na południu. Trasa ma charakter południkowy i liczy około 470 kilometrów. Biegnie przez zróżnicowane krajobrazy regionu, łącząc miasta, wsie, parki krajobrazowe i liczne atrakcje kulturowe.
Za centralny punkt trasy uznaje się Poznański Węzeł Rowerowy, zlokalizowany przy południowo-zachodnim brzegu Jeziora Maltańskiego. Stąd szlak rozdziela się w dwóch kierunkach – północnym i południowym. Odcinek północny prowadzi przez takie miejscowości jak Szamotuły, Czarnków czy Piła, kończąc się w Okonku. Z kolei odcinek południowy wiedzie przez Środę Wielkopolską, Jarocin, Ostrów Wielkopolski aż do Siemianic.
Oznakowanie Transwielkopolskiej Trasy Rowerowej
Oznakowanie szlaku jest koloru zielonego i zostało wykonane zgodnie z zasadami krajowego systemu oznaczeń. Dzięki temu na całej długości TTR rowerzyści mogą bez większych problemów śledzić przebieg trasy, korzystając z tabliczek kierunkowych i znaków malowanych na drzewach czy słupkach. Dodatkowo w wielu miejscach dostępne są mapy lokalne, a cały przebieg trasy można prześledzić również na mapach cyfrowych i aplikacjach GPS. Przymierzając się do przejechania Transwielkopolskiej Trasy Rowerowej warto pobrać plik gpx w aplikacji Traseo, aby zawsze mieć pod ręką wskazówki nawigacyjne. Przydać się mogą również mapy offline w aplikacji Traseo.
Transwielkopolska Trasa Rowerowa – podział na odcinki północny i południowy
Ze względu na długość i charakter, Transwielkopolska Trasa Rowerowa została podzielona na dwa niezależne odcinki, co ułatwia planowanie i logistykę. Taki podział sprawia, że trasę można eksplorować etapami – idealnie nadaje się zarówno na dłuższą wyprawę, jak i kilkudniowe wycieczki weekendowe.
Odcinek północny, oznakowany jako pierwszy w 2002 roku, ma 200 kilometrów i prowadzi z Poznania do Okonka. Dominują tu krajobrazy leśne i jeziorne, a sama trasa jest mniej wymagająca fizycznie. To świetna propozycja dla osób, które chcą połączyć jazdę z wypoczynkiem na łonie natury – wiele jezior po drodze oferuje możliwość kąpieli lub biwakowania.
Z kolei odcinek południowy, ukończony w 2003 roku, ma długość około 280 kilometrów. Biegnie przez bardziej zurbanizowane i rolnicze obszary, ale oferuje znacznie więcej zabytków oraz bardziej zróżnicowane ukształtowanie terenu. Tutaj trasa staje się prawdziwym sprawdzianem kondycji, zwłaszcza w okolicach Kobyla Góry.
Warto dodać, że odcinek kończący południową część trasy – w Siemianicach – nie jest dogodny pod względem komunikacyjnym. Lepszym rozwiązaniem może być zakończenie wyprawy w pobliskim Kostowie, gdzie znajduje się stacja kolejowa oraz wygodna ścieżka rowerowa łącząca te dwa punkty wzdłuż drogi krajowej nr 11.
Transwielkopolska Trasa Rowerowa – nawierzchnia i warunki jazdy
Transwielkopolska Trasa Rowerowa oferuje zróżnicowaną nawierzchnię, jednak zdecydowaną większość – ponad 270 kilometrów – stanowią drogi asfaltowe. Dzięki temu trasa jest komfortowa dla rowerzystów, nawet tych podróżujących z pełnym bagażem czy na rowerach trekkingowych. Asfaltowe odcinki prowadzą głównie przez tereny wiejskie i leśne, rzadziej przez większe miejscowości, co znacząco poprawia bezpieczeństwo i jakość jazdy. Niewielką część trasy pokrywają inne typy nawierzchni – nieco ponad 10 kilometrów to odcinki szutrowe, natomiast drogi nieutwardzone zajmują niespełna 20 kilometrów. W praktyce oznacza to, że w kilku miejscach trzeba się liczyć z jazdą po piasku, leśnych duktach lub polnych drogach, co może być utrudnieniem szczególnie po opadach deszczu. Fragmenty brukowane, zarówno tradycyjnym brukiem, jak i kostką brukową, mają marginalne znaczenie – ich łączna długość to niespełna 10 kilometrów. Warto jednak uwzględnić je w planowaniu trasy, zwłaszcza jeśli podróżuje się z sakwami lub na rowerze o cienkich oponach. Zaledwie kilkusetmetrowy odcinek o nawierzchni utwardzonej innego typu (np. płyty betonowe) nie wpływa znacząco na komfort przejazdu. Pod względem jakości nawierzchni trasa wypada bardzo dobrze i może być bez obaw pokonywana zarówno przez doświadczonych rowerzystów, jak i osoby rozpoczynające swoją przygodę z dłuższymi wyprawami.
Wyzwanie dla rowerzystów stanowią odcinki południowe, które są bardziej pagórkowate. Szczególną uwagę warto zwrócić na strome podjazdy w rejonie Żerkowa, Bałczyny i Kobyla Góry – najwyższego naturalnego wzniesienia w całej Wielkopolsce. Choć nie są to alpejskie przełęcze, mogą dać się we znaki osobom o słabszej kondycji fizycznej lub podróżującym z pełnym bagażem.
Atrakcje i zabytki na Transwielkopolskiej Trasie Rowerowej
Transwielkopolska Trasa Rowerowa to nie tylko długa i zróżnicowana pod względem krajobrazowym trasa rowerowa, ale również świetna okazja do poznania bogatego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego Wielkopolski. Zarówno północny, jak i południowy odcinek szlaku obfitują w miejsca warte odwiedzenia, które mogą stać się nie tylko celem krótkiego postoju, ale i pretekstem do głębszego poznania regionu.
W północnej części trasy już na jej początku, w Poznaniu, można zobaczyć Jezioro Maltańskie, a nieco dalej – Jezioro Kierskie, popularne wśród miłośników sportów wodnych. W Szamotułach warto zatrzymać się przy zespole zamkowym Górków, którego historia sięga średniowiecza. Przemierzając okolice Obrzycka-Zielonejgóry, można natrafić na urokliwy pałac otoczony parkiem, malowniczo położony nad Wartą. W Czarnkowie warto zwrócić uwagę na gotycki kościół św. Marii Magdaleny. Warto też wymienić Puszczę Notecką – jeden z największych kompleksów leśnych w Polsce. Szczególnym punktem jest tu wysadzony most w Płytnicy, który stał się nieoczywistą atrakcją dla miłośników historii i fotografii. Trasa przecina również rzeki Noteć i Gwdę, a w Podgajach można zobaczyć elektrownię wodną – ciekawe miejsce na techniczny przystanek.
Południowy odcinek trasy również nie zawodzi pod względem atrakcji. W Tulcach znajduje się zabytkowy kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, będący lokalnym miejscem pielgrzymkowym. Szczególną wartość przyrodniczą przedstawia Żerkowsko-Czeszewski Park Krajobrazowy, przez który przebiega fragment trasy. W Miłosławiu czeka na rowerzystów elegancki pałac z otaczającym go parkiem, natomiast w Jarocinie uwagę przyciąga klasycystyczny Pałac Radolińskich. Przejeżdżając przez Kalisz – jedno z najstarszych miast Polski – i Ostrów Wielkopolski, warto zaplanować więcej czasu na zwiedzanie zabytkowych starówek. Na dalszym odcinku, w Antoninie, znajduje się okazały Pałac Myśliwski Książąt Radziwiłłów, wyjątkowy przykład architektury drewnianej z XIX wieku. Wspinaczka na Kobylą Górę – najwyższe wzniesienie Wielkopolski – może być wymagająca, ale widoki zrekompensują trud. Całość wieńczy Siemianice, gdzie znajduje się zabytkowy kościół św. Idziego Opata – niewielka, ale urokliwa świątynia o ciekawej historii.
Dzięki takiej różnorodności szlak nie tylko zachęca do aktywnego wypoczynku, ale i pozwala lepiej poznać mniej oczywiste, a niezwykle interesujące zakątki regionu.
Jakim rowerem najlepiej przejechać TTR
Wybór odpowiedniego roweru na tak długą trasę to kluczowy element udanej wyprawy. Choć większość trasy prowadzi po asfalcie, nie brakuje odcinków wymagających lepszego ogumienia i stabilnej konstrukcji. Najlepszym rozwiązaniem będzie rower trekkingowy lub crossowy – łączy cechy szosowego komfortu z terenową wytrzymałością. Taki sprzęt pozwoli płynnie poruszać się po nawierzchniach mieszanych, zarówno asfaltowych, jak i gruntowych.
Osoby planujące pełne przejechanie TTR z bagażem powinny zadbać o solidny bagażnik, sakwy z wodoodpornego materiału oraz odpowiednie przełożenia, które ułatwią pokonywanie podjazdów. Warto też zwrócić uwagę na jakość hamulców, szczególnie jeśli planujemy jazdę w deszczu lub na piaszczystych odcinkach.
Rowerzyści preferujący jazdę górską mogą wybrać rower MTB, jednak wówczas komfort na dłuższych asfaltowych fragmentach może być nieco niższy. Szosówki i rowery gravelowe sprawdzą się tylko warunkowo – pod warunkiem, że trasa zostanie odpowiednio przeanalizowana i pominięte zostaną odcinki piaszczyste.
