Ścieżką rowerową do Unisławia

Gotycki kościół w Unisławiu p.w. św. Bartłomieja (od 1647 r.) pochodzi z końca XIII w. Podczas wojen polsko-szwedzkich w XVII w. został zniszczony. Odbudowano go jednak w 1728 r. i ponownie konsekrowano. W 1904 r. kościół był poddany generalnemu remontowi podczas którego zmienił orientację (ołtarz główny jest teraz po zachodniej stronie, a główne wejście od wschodu) oraz pozyskał nową neogotycką wieżę i szczyty w tym samym stylu. Ze średniowiecznego wyposażenia ocalała tylko późnoromańska, granitowa kropielnica.

Kościół murowany św. Jana Chrzciciela (wg Strzesza - także św. Jana Ewangelisty), pochodzi z przełomu XIII i XIV w. W czasie wojny trzynastoletniej (1454 - 1466), kościół uległ poważnym zniszczeniom. W 1445 roku parafia była wzmiankowana w planie synodu laickiego diecezji chełmińskiej. W czasie reformacji benedyktyni, podobnie jak inne zakony, przeżywali ostry kryzys personalny (XVI w.). Straciły one swoje dobra na rzecz Rady Miejskiej Torunia.

Dopiero energiczna działalność ksieni Zofii Dulskiej, która wytoczyła władzom Torunia proces o zwrot majętności i przywilejów, sprawiła, że w 1593 roku król Zygmunt III Waza nakazał zwrócić władzom Torunia zebrane dobra, w tym również Pigżę i Świerczynki.

Dokumenty z wizytacji bp. Potockiego z 1706 roku mówią o istnieniu przy kościele bractwa św. Izydora (od 1701 r.) i szpitala dla czterech ubogich.