Punkt kontrolny KLUSEK
bez pomiaru czasu
Prowiant na punkcie:
- woda, izo
START_META
Prowiant na punkcie:
- woda, izo
- pomarańcze, banany, arbuz, orzeszki, czekolada, ciastka
- posiłek regeneracyjny
wieczorem RYKOparty
LIMITY na przebycie całej trasy:
- dla dystansu 105 km wynosi: 15 godzin,
- dla dystansu 70km wynosi: 11 godzin,
- dla dystansu 35 km wynosi: 5 godzin.
Ponadto, przewidziane są limity czasowe na dotarcie do kolejnych punktów kontrolnych:
- dla dystansu 105km – Gorzewo: 35km wynosi 5 godzin, 70km wynosi 10 godzin,
- dla dystansu 70 km – Gorzewo: 35km wynosi 5,5 godziny.
Punkt kontrolny - ŁĄCK
bez pomiaru czasu
Prowiant na punkcie:
- woda, izo,
- pomarańcze, banany, arbuz
Punkt kontrolny - Soczewka
POMIAR CZASU
Prowiant na punkcie:
- woda, izo, coca-cola
- pomarańcze, banany, arbuz, bułka, orzeszki, czekolada, ciastka
Skrwa Lewa (Skrwa) – rzeka, lewobrzeżny dopływ Wisły o długości 45,2 km.
Źródła rzeki znajdują się na południe od wsi Łanięta. Przepływa między innymi przez Belno, Gostynin i Soczewkę, w pobliżu której wpada do Wisły, oraz Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy. Stanowi granicę pomiędzy Kujawami a Mazowszem.
W jej dolinie rozciąga się "oz gostyniński". Ten kręty wał towarzyszy jej na długości 14 kilometrów, charakteryzuje się falistym zarysem linii grzbietowej i często stromymi stokami. Pomiędzy Belnem a Gostyninem jej dolina jest Obszarem Chronionego Krajobrazu Dolina Skrwy Lewej, w którym znajdują się dwa rezerwaty przyrody: rezerwat przyrody Drzewce i rezerwat przyrody Dolina Skrwy.
W przeszłości rzeka nosiła nazwę Brwa, z czasem nazwana została Skrwą Lewą.
Naprzeciwko, po drugiej stronie Wisły, płynie Skrwa Prawa.
Jezioro Białe – jezioro w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin. W 2008 roku nad jeziorem była kręcona część zdjęć do filmu Tatarak Andrzeja Wajdy.
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 142,5 ha do 150,2 ha. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 72,4 m n.p.m. lub 73,0 m n.p.m. Średnia głębokość jeziora wynosi 9,9 m, natomiast głębokość maksymalna 31,3 m.
Jezioro Sumino położone jest w otulinie (strefie ochronnej) Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. Jezioro znajduje się w przedłużeniu rynny jez. Lucieńskiego. Zajmuje powierzchnię 35,6 ha oraz posiada dług. 1670 m, szer. 285 m i głęb. maks. 7,4 m. Głębokość średnia wynosi 3,4 m. Lasy okalają jezioro w 35%. Jakość wody kwalifikuje ten akwen do II klasy czystości. Jego dno jest regularne, brzegi zbudowane z piasków warstwowych z domieszką żwirów. Z okolicznych pagórków otwiera się szeroki widok na taflę wody i lasy. Ostoja ptactwa wodnego m.in. kormorana, czapli siwej. W pobliżu (300 m) znajduje się rezerwat przyrody „Jezioro Drzezno”.
W 2008r. Wojewoda Mazowiecki na Jeziorze Drzesno i obszarach przyległych utworzył Rezerwat wodny "Jezioro Drzezno" (powierzchnia 30,36 ha) położony w otulinie Parku w części województwa mazowieckiego.
Celem utworzenia rezerwatu jest zachowanie ekosystemu jeziora z naturalnym, strefowym układem zbiorowisk
Jezioro Sędańskie (Sędańsk, Sedańsk, Jezioro Sedańskie, niem. Seedanziger See[2]) – jezioro w Polsce położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno, na południowy zachód od Szczytna.
Pojemność - 4 650 tys. m³
Zlewnia całkowita 219,1 km²
Jezioro jest otwarte. Cieki wodne:
na północy wpływają wspólnym korytem łączące się powyżej rzeki:
Sawica z jeziora Natać
Saska z jeziora Młyński Staw
na południu wypływa rzeka Sawica, która następnie wpływa do jeziora Sasek Mały
Jezioro owalne, lekko wydłużone z północy na południe, bez wyraźnych zatok, półwyspów i wysp. Północne brzegi są płaskie i podmokłe, północno-zachodnie strome, pozostałe łagodnie wzniesione. Jezioro otacza las i niewielkie ilości pól uprawnych. Otoczenie stanowią bory sosnowe, a bezpośrednio przy brzegach olsy. W rejonie ujścia Sawicy teren jest zabagniony. Przy północnym brzegu znajduje się wieś Sędańsk. Jezioro położone jest ok. 3 km na południowy zachód od Szczytna, na terenie obszaru Natura 2000. Dojazd wyłącznie drogą gruntową, przedłużeniem ul. Partyzantów.
Jezioro typu leszczowego. Miękkie, muliste, bujna roślinność zanurzona (ramienice), łąki podwodne. Na brzegu pałka i trzcina. Jak w wielu jeziorach regionu zbyt duże połowy spowodowały znaczne ograniczenie ilości ryb. Jezioro jest częścią trasy spływu kajakowego o nazwie Sawica-Saska.
Jezioro znajduje się na zach. od wsi Lucień. Jest to duże (pow. 203 ha) rynnowe jezioro, o głębokości maks. 20 m., o dług. 3.385 m i szer. 930 m. Połączone jest wąską strugą ze Skrwą Lewą.
Jest trzecim co do wielkości jeziorem Pojezierza Gostynińskiego, ale chyba najpopularniejszym. Wprawdzie ma tylko III klasę czystości wód, ale doskonale nadaje się do kąpieli i rekreacji wodnej. Ośrodki wypoczynkowe, plaże i kąpieliska skupiają się w zachodniej części (Miałkówek, Budy Lucieńskie), wschodnia jest raczej ostoją przyrody z rezerwatem „Komory”. Ten niewielki rezerwat (17,75 ha, w tym 13,05 ha pow. leśnej i 4,70 ha obszaru wód), obejmuje płd.-wsch. obrzeże Jez. Lucieńskiego, a także 50-metrowy pas jeziora z szuwarami, chroni różne zbiorowiska flory i fauny. Spotkamy tu piękny 140-letni drzewostan dębowo-sosnowy, zbiorowiska łęgowe, bagniste olsy, skupiska oczeretów przybrzeżnych będących ostoją ptaków wodnych.
Na północnym brzegu jeziora mamy z kolei rezerwat „Lucień” o pow. 27,8 ha, również obejmujący 50-metrowy pas jeziora, chroniący 100-120 letni drzewostan sosnowy, z enklawą 100-letniej sosny czarnej.
W płn.-zach. części wybrzeża znajduje się Ośrodek Wypoczynkowy Kancelarii Prezydenta RP.
Z wysokiego brzegu misy jeziora rozciąga się wspaniały widok na zbiorowiska olsowe, wyróżniające się piękną, wysokiej jakości, 100-letnią olszą. Wierzchowinę porasta las mieszany świeży. Sandrowe obrzeże akwenu zajmują bogate bory mieszane.
Położenie - w połowie drogi pomiędzy miejscowościami Łąck i Sendeń przebiega linia kolejowa. Po dotarciu do niej należy kierować się drogą wzdłuż torów w kierunku Płocka. Rezerwat położony jest około 2 km od drogi asfaltowej.
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie starodrzewu sosnowego oraz miejsca lęgowego czapli siwej. Obecnie brak jest miejsca lęgowego czapli, a więc brak jednego z celów powołania rezerwatu.
Rezerwat położony jest w gminie Łąck w Obrębie Łąck w Leśnictwie Podgórze. Powierzchnia rezerwatu wynosi 15,50 ha.
Według głównego przedmiotu ochrony, rezerwat Łąck uważać można jako rezerwat faunistyczny (klasyfikacja rezerwatów E.Symonides, Z.Densiuk 1997).
Według typu środowiska jest to rezerwat wód śródlądowych (klasyfikacja rezerwatów E.Symonides, Z.Densiuk 1997).
Położenie - do rezerwatu najłatwiej dotrzeć skręcając w boczną drogę, w miejscowości Sendeń, w pobliżu kościoła. Następnie należy skręcić w pierwszą drogę gruntową w prawo, która doprowadzi nas do granic rezerwatu. Odległość od miejscowości Sendeń ~ 2,5 km
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie interesujących ekosystemów leśnych, bagiennych i jeziorowych znajdujących się we wschodniej części Kotliny Płockiej. Przedmiotem ochorny są ekosystemy leśne, bagienne i jeziorowe we wschodniej części Kotliny Płockiej.
Rezerwat zlokalizowany jest w gminie Nowy Duninów w Obrębie Łąck w Leśnictwie Jastrząbek. Powierzchnia rezerwatu wynosi 459,64 ha.
Według głównego przedmiotu ochrony rezerwat Jastrząbek uważać można jako rezerwat biocenotyczny i fizjocenotyczny biocenoz naturalnych i półnaturalnych. Celem ochrony jest zachowanie interesujących ekosystemów leśnych, bagiennych i jeziorowych znajdujących się we wschodniej części Kotliny Płockiej. Przedmiotem ochrony są ekosystemy leśne, bagienne i jeziorowe (klasyfikacja rezerwatów E.Symonides, Z.Densiuk 1997).
Według głównego typu środowiska jest to rezerwat mieszany podtypu mozaika ekosystemów (klasyfikacja rezerwatów E.Symonides, Z.Densiuk 1997).
Położenie - po prawej stronie drogi z Łącka do Płocka. Granica rezerwatu przebiega tuż za murami Państwowego Stada Ogierów w Łącku.
Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie licznych zbiorowisk roślinnych o charakterze naturalnym, obejmującym bory mieszane, grądy, łęgi, olsy, jak też obszar jeziora Łąckiego Małego oraz urozmaiconą rzeźbę terenu. Przedmiotem ochrony są rkosystemy leśne, bagienne i jeziorowe.
Rezerwat zlokalizoany jest w Gminie Łąck w Obrębie Łąck w Leśnictwie Podgórze. Powierzchnia rezerwatu wynosi 305,78 ha.
Według głównego przedmiotu ochrony rezerwat można zaliczyć do rezerwatu krajobrazów ekologicznych biokompleksów naturalnych i półnaturalnych oraz biocenotyczny i fizjocenotyczny biocenoz naturalnych i półnaturalnych. Celem ochrony jest zachowanie interesujących ekosystemów leśnych, bagiennych i jeziorowych (klasyfikacja rezerwatów E.Symonides, Z.Densiuk 1997).
Według głównego typu środowiska jest to rezerwat mieszany podtypu mozaika różnych ekosystemów(klasyfikacja rezerwatów E.Symonides, Z.Densiuk 1997).
Nazwa rezerwatu pochodzi od miana uroczyska. Prawdopodobnie istniała tu także osada o tej nazwie. Ten niewielki rezerwat (17,75 ha, w tym 13,05 ha pow. leśnej i 4,70 ha obszaru wód), obejmujący pd.-wschodnie obrzeże Jez. Lucieńskiego, a także 50-metrowy pas jeziora z szuwarami, chroni różne zbiorowiska flory i fauny. Spotkamy tu piękny 140-letni drzewostan dębowo-sosnowy, zbiorowiska łęgowe, bagniste olsy, skupiska oczeretów przybrzeżnych będących ostoją ptaków wodnych. Otwarte wody jeziora zasobne są w ryby. Najcenniejsze są jednak naturalne zbiorowiska stokowego grądu nadjeziornego, rzadkie w kraju. Zajmują one skarpę jeziora, a drzewostan tworzą: dąb szypułkowy z domieszką sosny, brzozy, jaworu i klonu. Niejeden z dębów potężnych rozmiarów liczy ponad 150 lat. Najstarsze fragmenty zbiorowisk grądowych ocenia się nawet na 220 lat. Z wysokiego brzegu misy jeziora rozciąga się wspaniały widok na zbiorowiska olsowe, wyróżniające się piękną, wysokiej jakości, 90 do 100-letnią olszą, bez udziału jesionu. Wierzchowinę misy jeziora porasta las mieszany świeży. Sandrowe obrzeże akwenu zajmują bogate bory mieszane.
Podstawowym celem ochrony rezerwatowej jest zachowanie w Lasach Gostynińsko-Włocławskich najstarszych fragmentów naturalnego lasu, któremu zagraża rekreacyjna forma jeziora.
Źródło: Jan Rostowski „Piesze znakowane szlaki turystyczne okolic Płocka”, PTTK Oddział Miejski w Płocku 2008.
Rezerwat o nazwie "Lucień" (powierzchnia - 55,44 ha). Jest to także rezerwat leśno - wodny. Obejmuje południowo- wschodni fragment jeziora oraz pobliskie zbiorowiska leśne. Główne walory rezerwatu to piękno jeziora, interesująca konfiguracja terenu i zbiorowiska leśne. Jezioro otacza zarastające torfowisko niskie, porośnięte olsem. Występują tu drzewostany olszy czarnej w wieku siedemdziesięciu lat. Przyległe spadziste zbocza zajmuje grąd, najwyżej zaś położone siedliska - bory mieszane, które zachwycają stuletnimi okazami sosny zwyczajnej z domieszką brzozy brodawkowanej i dębu szypułkowego. W warstwie krzewów występują:kruszyna, jałowiec, berberys i inne. Wśród bogatego runa można spotkać gatunki chronione, np. lilię złotogłów i widłaka jałowcowego.
Położony jest na obszarze, przez który w okresie średniowiecza przebiegała granica Mazowsza i Kujaw,
stąd wywodzi się jego nazwa. Rezerwat obejmuje zbiorowiska oligotroficzne boru świeżego, bagiennego i
mieszanego wilgotnego, fragmenty boru suchego oraz torfowisko przejściowe "Mysadle" z ciekawą florą
hydrofitową. Krajobraz rezerwatu urozmaicają wydmy porośnięte stuletnimi drzewostanami sosnowymi.
Skomentuj