Roztocze - szukając wież widokowych.

Baszta zbudowana w większości z józefowskiego
wapienia, waży 550 ton a całkowita jej wysokość to 18,5
metra.Z tarasu widokowego na wysokości 12 metrów roztacza się
przepiękny widok na Puszczę Solską, Józefów oraz jego
okolicę

Atrakcją geologiczną Krasnobrodu jest stanowisko dokumentacyjne „Kamieniołom” utworzone na nieczynnym wyrobisku w Krasnobrodzie. Odsłonięta ściana ma ok. 30m wysokości i 165m długości. Można tu znaleźć odciski flory i fauny sprzed wielu milionów lat. Miejsce to pełni funkcję dydaktyczno-naukową. Na szczycie kamieniołomu w 2002 roku wzniesiono budowlę w kształcie wieży (baszty), która pełni funkcję punktu widokowego. Z wieży można podziwiać panoramę Krasnobrodu.

Czasy świetności dawnego pałacu Szeptyckich w Łaszczowie dawno minęły. W 1746 r. jezuici wybudowali tutaj kościół i murowany klasztor. Świątyni jednak nigdy nie dokończono, a jej mury zostały rozebrane. Natomiast klasztor rodzina Szeptyckich przerobiła na obszerną rezydencję. Budynek nie miał szczęścia. Został zniszczony podczas I i II wojny światowej, a po wojnie o nim zapomniano

Murowana cerkiew prawosławna Wniebowzięcia NMP (1873) - unikalna w skali europejskiej trzynastokopułowa budowla. Cmentarz przycerkiewny z zabytkowym drzewostanem.

Nad samą Huczwą wznosi się wspaniałe grodzisko, dawny gród Wołyń - najważniejszy obok Czerwienia wśród Grodów Czerwieńskich. Stara osada położona w pobliżu ważnych brodów na Bugu użyczyła nazwy krainie - Wołyniowi, który na zachodzie sięga po okolice Hrubieszowa i Tyszowiec. Wały dawnej drewniano-ziemnej warowni, zniszczone prawie 800 lat temu przez Mongołów, wyglądają nadal imponująco. Wznoszą się na blisko 20m ponad poziom wody w Huczwi. Niemalże pionową stromizną opadają od strony zachodniej do dawnej fosy, która oddzielała gród od położonego na wysoczyźnie podgrodzia. To jedne z najlepiej zachowanych ruin wczesnośredniowiecznego grodu, jakie można zobaczyć na ziemiach Polski. W przypadku pozostałości takich budowli nie mówi się o ruinie, lecz o grodzisku. To, co zobaczymy w Gródku, jest właśnie ruiną warowni zbudowanej z drewna, kamieni i gliny. Po zdobyciu, splądrowaniu i spaleniu grody z biegiem lat zmieniały się w ziemne kopce. Najprawdopodobniej wały dawnego Wołynia pod warstwą bujnej roślinności (sporo tu ciepłolubnych gatunków pochodzących ze stepów Ukrainy) kryją zbutwiałe drewniane belki i kamienny bruk. To miejsca równie ciekawe jak ruiny średniowiecznych zamków, trzeba tylko spróbować wywołać w wyobraźni obrazy sprzed stuleci. Gródek, czyli Wołyń, nadaje się do tego znakomicie. Z tym miejscem wiąże się wiele ciekawych wydarzeń z przeszłości. Między innymi to z 1018 r. Gdy drużyna Bolesława Chrobrego po oblężeniu zdobyła warownię, Polacy ruszyli do brodów na Bugu. Na drugim brzegu oczekiwał ich kijowski książę Jarosław. Rusini, pewni osłony, jaką dawała rzeka, popełnili błąd. Głośno, tak że wojowie po obu stronach dobrze słyszeli, jeden ze znaczniejszych ludzi Jarosława wytykał Bolesławowi otyłość i, co gorsza, groził oszczepem jego szacownemu brzuchowi. Wściekły Bolesław, na przekór pomówieniom, że koń nie uniesie jego słusznej postury, rzucił się wpław przez Bug, a za nim jego drużyna. Rusinom przyszło ciężko żałować obelg. Zaledwie pięciu z nich uszło cało z pola bitwy, w tym książę Jarosław. Miejsce przy dawnej przeprawie przez Bug nazywane jest do dzisiaj Królewskim Kątem. Relację z tych wydarzeń przekazał potomnym Nestor, autor kroniki, jeden z rusińskich odpowiedników Galla Anonima.