Puszcza Białowieska Topiło-Leśna Prawa-Przewłoka

Repery (znaki wysokościowe) państwowej sieci niwelacyjnej w obszarach zabudowanych mają najczęściej postać "grzybków" - metalowych krążków średnicy około 5 cm wystających ze ściany budynku, rzadziej - tabliczek informacyjnych z otworem na wstawienie poziomego pręta do oparcia łaty niwelacyjnej. Punktem, dla którego podaje się w katalogach wysokość, jest najwyższy punkt repera, na którym da się postawić łatę niwelacyjną.owy, ale rok założenia (co nie stanowi przeszkody, bowiem katalogi precyzyjnie określają lokalizację repera).

Wbrew pozorom, mimo zaawansowanej technologii GPS, repery przewdwojennych sieci niwelacyjnych mają wielką wartość dla nauki i były instalowane gigantycznym wysiłkiem geodetów, przemierzających dziesiątki tysięcy kilometrów po kraju z niwelatorem w celu odmierzania kolejnych odcinków nie dłuższych jak sto metrów (tego wymaga dokładność).

Panstwowy Instytut Hydrologiczno - Meteorologiczny.
Służy do kontrolowania położenia wysokości „punktu zerowego” wodowskazu. Punkt zerowy, to nic innego, jak umowny poziom początku skali na łacie wodowskazowej, który w Polsce i w większości państw postkomunistycznych, przyjęty jest według wysokości poziomu Morza Bałtyckiego na mareografie w porcie Kronsztad. Tak zwany punkt zerowy, jest więc najniższym punktem, od którego liczy się poziom wody w rzece. 1956, to data, oznacza rok produkcji repera. Natomiast 1035 – to kolejny, seryjny numer repera. Na koniec, wizerunek orła nawiązuje do polskiego godła i oznacza, że to własność państwowa, tym samy ostrzega przed próbą zniszczenia.
Reper żelazny, wkręcany. Obecnie stanowi już zabytek. – Dzisiaj zamiast takich reperów stosujemy repery ścienne, najczęściej zlokalizowane na ścianach budynków.
Stary reper uznać można za zabytkowy, przy czym w Polsce jest takich reperów coraz mniej. Nie wszystkie też punkty sieci pomiarowej istnieją do dziś.

Państwowy Instytut Hydrologiczno-Meteorologiczny (1945-1972). Jedną z pierwszych rzeczy, jakie musiała zrobić, to ustalenie spadku rzek. Dlatego wzdłuż rzek utworzono sieci niwelacyjne, montując wzdłuż rzek, najczęściej co kilka kilometrów, repery wysokości, wyglądające dokładnie jak "słupek graniczny" . Posiadają one cechę CBH (Centralne Biuro Hydrologiczne) albo - montowane nieco później, ale również przed wojną - PIHM (Państwowy Instytut Hydrologiczno - Meteorologiczny).Jesli nie został ruszony z miejsca, zgodnie z danymi katalogowymi znajdował się na okreslonej wysokosci nad poziomem morza według układu Kronsztadt z 1960 r.

Istotą repera jest utrwalenie jego położenia względem Ziemi na wieki, aby w przyszłości można było porównywać na przykład zmiany geologiczne podłoża czy - w tym konkretnym przypadku - zmiany koryta i lustra rzeki. Repery typu S-V, zwane nie bez przyczyny "świdrami", są stosunkowo długie (230 cm) i ciężkie, wkręca się je w ziemię najgłębiej ("jak tylko się da"), aż do wyrażnego zaklinowania - teoretycznie tak, by z ziemi wystawał jedynie łeb z cechą repera. Z reguły wystaje więc około pół metra nad ziemię. NIGDY NIE WOLNO ZMIENIAĆ POŁOŻENIA RAZ ZAINSTALOWANEGO REPERA gdyż kłóci się to z jego istotą.