Pstrąże URBEX na Fatach 2

Pstrąże - miasto widmo. Grubszy temat do opowiedzenia Do Pstrąża można się dostać np przez most kolejowy. Obok jest most drogowy wysadzony po części. Można zwiedzać, bawić się w chowanego, strzelać z kapiszonów. Dzisiaj oficjalnie jest to możliwe. Wyburzono część poradziecką i częściowo niemiecką. Ostały się tylko budynki w części niemieckiej i uwaga silosy poradzieckie po tej samej stronie. O co tu chodzi ? Budynki poradzieckie to wielka płyta które się waliły w oczach, podobnie niektóre w części niemieckiej. Stąd podjęto decyzję o wyburzeniu tych oraz zawaleniu stropów i dachów we wszystkich niemieckich.

W północnej części Pstrąża w lesie ukryte są silosy w których wg dwóch źródeł które znalazłem trzymane były rakiety z głowicami jądrowymi. Ale są też źródła które mówią że nie były to one. Generalnie prawdę znają tylko Ci co tam siedzieli. Układ silosów 2 + 1 . Znajdują się obok siebie w lesie. Brakuje im infrastruktury, ostały się rampy załadowcze, znikome elementy orurowania i instalacji. Obok znajdują się też elementy schronów i strzelnic (niektóre zawalone) Ząb czasu i natura zrobi tam swoje. Dzisiaj jeszcze dostępne co widać.

W związku z tym że po sąsiedzku mamy czynny poligon, Pstrąże od północy i zachodu odgrodzone jest piaszczystym pasem nazywane "Pole Robocze: Generalnie przekroczenie tego pasa skutkuje sankcjami a w skrajnych przypadkach kalectwo a nawet ŚMIERĆ. Ostre strzelania mówią same za siebie. Nikogo nie powinny dziwić znaki z czołgami, czy informacje uwaga miny, czy rzutnia granatów itp. Stąd niewiadoma ilości niewybuchów i niewypałów. Tak tam jest. Kiedy udaje się wyłapać moment miedzy patrolami jest to taka chwila kiedy można zapuścić się głębiej. I tak też się stało.

Sposobem obserwacji udaje się przemycić aż do pasa głównych wydm tj centralnej części poligonu. To jedna ogromna piaskownica pocięta transzejami od gąsienic i innego sprzętu ciężkiego. Lej na leju po wybuchu. Można wskakiwać z jednego leja w drugi. Dzisiaj dostrzegam sporo luk w ochronie tego miejsca czego skutkiem będą kolejne wizyty. Nie odmówię sobie tego. Na szczyt "wzgórza artyleryjskiego" jeszcze nie dotarłem, jedynie widziałem z daleka.