Przełęcz Szarcula - Barania Góra

Czerwonym szlakiem od Przełęczy Szarcula do Baraniej Góry.

Trasa zrobiona w ramach monitoringu oznakowania na szlaku, stąd tak wolne tempo. Większość ludzi odcinek między Szarculą a Stecówką pokonuje asfaltową drogą, biegnącą praktycznie równolegle do leśnego szlaku. Szlakiem ciekawiej i odsłania się trochę widoków na stronę Trójwsi Beskidzkiej, ale kilka odcinków jest bardzo bagnistych. Nie polecam w niskich butach. Idąc szlakiem przechodzi się obok Dorkowej Skały, natomiast omija widokową ambonę myśliwską znajdującą się około 100 m poniżej skały, a z której to roztacza się piękny widok na Jezioro Czerniańskie. Warto więc zejść ten kawałek, a następnie powrócić na szlak lub kontynuować wędrówkę asfaltową drogą.

Trasa czerwonego szlaku przez cały czas stanowi odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego.

Mijamy dawne schronisko na Stecówce (obecnie widać, że już na końcowym etapie remontu, nastepnie odbudowany po pożarze w roku 2013 drewniany kościółek, schodzimy wzdłuż drogi asfaltowej lekko w dół i kontynuujemy przejście szlakiem czerwonym, wchodząc w las za kapliczką. Trasa jest dobrze oznakowana, idziemy wciąż szlakiem czerwonym. W pewnym momencie dochodzimy do szlaku czarnego, który w tym miejscu rozpoczyna bądź kończy swój krótki odcinek. My wciąż za czerwonym dochodzimy do drogi asfaltowej, którą wiedzie czarny szlak od Wisły Czarne i idąc dalej doliną Czarnej Wisełki dochodzimy do miejsca, gdzie w lewo można odbić do skrótu pod schronisko na Przysłopiu. Idąc dalej asfaltem również się nie zgubimy, a jedynie nadłożymy drogi o jakieś 10-15 minut. Na końcu skrótu mamy w lewo drogę pożarową nr 4 (można nią dojść aż do Przełęczy Salmopolskiej). My jednak nadal idziemy za czerwonym szlakiem i po 5 minutach docieramy do schroniska górskiego na Przysłopiu. Od tego miejsca na szczyt Baraniej Góry mamy jeszcze około 45-60 minut podejścia, w zależności od tempa wędrówki, a do szczytu idziemy już nie tylko szlakiem czerwonym, ale także niebieskim i zielonym. Wszystkie trzy prowadzą tą samą trasą. Podejście początkowo przebiega polaną, a następnie dosyć stromy kamiennym odcinkiem przez las. Po pewnym czasie trasa nieco się wypłaszcza a po prawej stronie obserwować możemy Beskid Żywiecki, Małą Fatrę i Tatry. Docieramy do skrzyżowania z czarnym szlakiem wiodącym od Kamesznicy i z tego miejsca zostaje nam już tylko 5 minut do widocznej po lewej stronie wieży widokowej na szczycie Baraniej.

Ze szczytu wróciliśmy do schroniska na Przysłop, a następnie czerwonym szlakiem z powrotem. Przy czym do Kubalonki nie szliśmy już szalkiem czerwonym, ale czarnym, wzdłuż potoku Czarnej Wisełki, a przy potoku Ciepła odbiliśmy asfaltową droga w lewo do Stecówki i już asfaltem do Szarculi.