Do września 2015 r w Klimontowie znajdował się drewniany dwór szlachecki wybudowany na początku XX w. według projektu znanego projektanta najpiękniejszych zakopiańskich willi Stanisława Witkiewicza. Niestety został zniszczony w wyniku pożaru i obecnie w jego miejscu znajdują się niedopalone resztki w otoczeniu zdziczałego parku.
Kościół został zbudowany w latach około 1231–1242.Świątynia jest rzadkim w Małopolsce przykładem wiejskiego kościoła zbudowanego w stylu romańskim. Wyróżniają go znaczne rozmiary i wyjątkowo bogate opracowanie detali kamiennych.
Pałac wybudowało w ostatnich latach XIX stulecia Towarzystwo Cukru i Rafinerii „Łubna” i „Szreniawa”. Projekt wyszedł z pracowni znanego krakowskiego architekta Tadeusza Stryjeńskiego. Neorenesansowy pałac, dzięki charakterystycznej, piętrowej loggi na głównej fasadzie. przypomina szesnastowieczną Willę Decjusza na Woli Justowskiej w Krakowie, której przebudową w 1883 roku kierował właśnie Tadeusz Stryjeński.
Wieża mieszkalna z 1888 nazywana basztą lub okrąglakiem. Znajdowały się w niej mieszkania praktykantów cukrowni. Obecnie mieści się tu Muzeum Ziemi Kazimierskiej.
Kościół wybudowany został w 1663 roku a w latach 1894-1895 rozbudowany. kościół ma kształt łodzi, której głowicę tworzy zakończone absydą prezbiterium, do którego dobudowano podłużną zakrystię. Po tej samej stronie przylega do nawy głównej kaplica Matki Bożej, a po stronie przeciwległej znajduje się kruchta.
Początki dworu nie są znane. Wiadomo, że z początkiem XX wieku skromny Odonów wszedł w posiadanie Bronisława Podstawki, który rozbudował skromny dwór.Po reformie rolnej w roku 1945 dwór odonowski został zamieniony początkowo na szkołę, a po wybudowaniu nowych budynków szkoły na terenie dawnego dworskiego sadu, służył jako internat do roku 2002. W roku 2006 zaniedbany park wraz ze zrujnowanym dworem odkupili od Państwa spadkobiercy ostatniego właściciela.
Klasycystyczny pałac wybudowany w 1802 r. przez Jakuba Kubickiego dla Marcina Badeniego, późniejszego ministra sprawiedliwości Królestwa Polskiego. W pałacu pełniącym obecnie funkcję Domu Opieki dla Dorosłych oglądać można zdobione m.in. techniką chiaroscuro – owalny salon oraz gabinety. Pałac znajduje się w parku krajobrazowym z połowy XIX w.
Gotycki kościół, wzniesiony został z cegły w II poł. XIV wieku. Jest to świątynia jednonawowa, czteroprzęsłowa z niższym i zamkniętym wielobocznie prezbiterium. W XVI w. dobudowano Kaplicę Firlejów, która jest najcenniejszym zabytkiem „małej” architektury kultowej z okresu późnego renesansu w Polsce.
Wzniesiony w 1895 r. dwór jest na planie wydłużonego prostokąta, porterowy, murowany, częściowo podpiwniczony, frontem zwrócony na północ. Na osi środkowej portyk wsparty na dwóch kolumnach, nad nim zwieńczona trójkątnym szczytem facjata z niewielkim balkonikiem. Odpowiednikiem tego układu od strony południowej jest ryzalit z reprezentacyjnym portykiem czterokolumnowym, z którego prowadzą schody do ogrodu. Nad nim drewniana weranda.
W latach 1881-1887 wzniesiono obecny kościół w Koszycach – murowany, jednonawowy. Uwagę zwraca strzelista wieża zwieńczona czterema dymnikami. Prezbiterium jest oddzielone od nawy arkadą.
dwór w Witowie pochodzi z XIX w., stanowi własność prywatna i przeznaczony jest na cele mieszkaniowe
kościół w Witowie pochodzi z I połowy XV w., wzniesiony w stylu gotyckim, przebudowany w latach 1546-1547, remontowany w latach 1914 i 1949 po zniszczeniach wojennych. Kościół jest jednonawowy z węższym i niższym prezbiterium, zamkniętym wielobocznie. Od północy do prezbiterium przylega zakrystia. Mury zewnętrzne świątyni pokryte są tynkiem. Dachy kościoła są dwuspadowe, bardzo strome. W roku 1921 przy ceglanym kościele do zachodniej elewacji kościoła dobudowano drewnianą kruchtę – dzwonnicę.
Obecny kościół murowany powstawał od XVII do XIX w. Ma kształt łacińskiego krzyża, na ramionach którego są dwie kaplice: Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej i św. Izydora. Na zewnątrz kościoła jest tzw. Ogrójec, czyli krzyż z wizerunkiem Chrystusa, a wokół ogródek, otoczony żelazną kratą. Na fasadzie kościoła widoczny jest baranek z chorągwią i krzyżem w promienistej aureoli, leżący na księdze o siedmiu pieczęciach. Przy głównym wejściu, w niszach, stoją figury: św. Franciszka i św. Antoniego, na zewnętrznej ścianie bocznej jest zabytkowy zegar słoneczny.
Obecnie istniejący dwór w Majkowicach składa się z dwóch części: starszej, północnej, pochodzącej z XVI/XVII wieku oraz młodszej, południowej, z pierwszej połowy XIX wieku. Całość tworzy rzut w kształcie zbliżonym do węgielnicy. Bryła części północnej przypomina typową renesansową „kamienicę” - dwukondygnacyjną, o przesklepionych kolebkowo piwnicach i dwóch jednoprzestrzennych pomieszczeniach na każdej kondygnacji, z których dolne (w czasach późniejszych wtórnie podzielone) nakrywa sklepienie kolebkowe z lunetami, a górne - stropy drewniane, belkowe. Mury zewnętrzne tej części dworu mają ponad 120 cm grubości.
Klasycystyczny pałac zbudowany w latach 1804-1805 dla rodziny Morstinów wchodzi w skład zespołu składającego się z parku, kaplicy (1802 r.) i stawów. W okresie międzywojennym Pławowice były miejscem tętniący życiem kulturalnym i towarzyskim. Pałac stanowił własność rodziny Morstinów do 1945 r i od tego czasu wraz z parkiem ulegał dewastacji. Od lat 90. XX wieku ponoć w pałacu prowadzone są prace remontowe i zabezpieczające, aby przywrócić zespołowi pałacowo-parkowemu stan pierwotny jednak zza ogrodzenia nie widać postępów.
Wybudowany w połowie XVI wieku dwór jest budynkiem murowanym z cegły, otynkowanym, dwukondygnacyjnym, podpiwniczonym. Posiada wyraźnie widoczne cechy renesansowe, przejawiające się głównie w dążeniu do rytmicznego rozłożenia osi i gładkich płaszczyznach ścian. Ostatni przedwojenny właściciel - Józef Kleszczyński przebywał w Jakubowicach do 1945 roku. Po wojnie majątek upaństwowiono, ziemię rozparcelowano, a z reszty utworzono stację hodowli roślin, specjalizującą się w hodowli buraka pastewnego. Od 1988 roku dwór jakubowicki jest w rękach prywatnych właścicieli.
Skomentuj