Poleski Park Narodowy. Jez. Piaseczno i Rotcze

Spędziliśmy weekend w Poleskim Parku Narodowym - miejsce piękne, ale zanim tam wrócimy z rowerami minie pewnie jeszcze trochę czasu. Dlaczego?

Szybki skrót, dla tych którzy nie lubią czytać długich wywodów.


Zacznijmy od plusów.

- cisza i spokój. Poleski Park Narodowy jest mało popularny wśród turystów. Można jechać przez pół dnia i nikogo nie spotkać.
- piękne tereny. Mnóstwo ptactwa i wielkie bogactwo roślin.
- dobrze przygotowane miejsca biwakowe. Za kilka zł (namiot 3 zł, osoba 1,5 zł) mamy dostęp do czystej toalety (w niektórych jest bieżąca woda), zadaszonych stołów, porąbanego drewna, kominka, miejsca na ognisko itd.


Minusy:

- szlaki rowerowe wytyczał ktoś, kto uznał, że “jeśli traktor przejedzie, to rower pewnie też”.
Jest sporo miejsc bardzo piaszczystych (2 km pchania roweru przez piach jak na plaży) oraz takich, które po deszczu będą nieprzejezdne.
Tu trzeba zaznaczyć, że jest kilka podmiotów, które wytyczały szlaki. Ten wytyczony przez Park Narodowy (Mietiułka) jest ok.
- brak dostępu do jezior. Tam gdzie można się kąpać są tłumy. W weekend przypomina to Władysławowo. Lokalnymi drogami pędzą półnadzy miłośnicy niemieckiej motoryzacji.
- w tym kontekście, to co na początku wydawało się minusem (czyli słaba lokalizacja miejsc biwakowych) staje się plusem. Stoją czyste i puste
-większość atrakcji - np. ścieżki dydaktyczne na drewnianych pomostach - niedostępne dla rowerzystów.
- chmary komarów i końskich much.
- słaba komunikacja z resztą kraju. Pociągi z możliwością przewozu rowerów docierają rzadko do miejscowości Parczew. Stamtąd jeszcze 25 km do granicy PPN.


Dłuższa historia tu:
https://rowerowyatlaspolski.wordpress.com/2019/06/19/poleski-park-narodowy-na-weekend/