Na Królewskim Szlaku w Dolinie Mełgiewki - Trasa Rowerowa

• Królewski stół (gmina Piaski) Legenda głosi, że król Jan III Sobieski lubiący bardzo tę okolicę, upodobał sobie uroczą polanę położoną wśród pełnych zwierza lasów. Wielokrotnie nawet przed wyborem na króla jako młody żołnierz delektował się bogactwem przyrody i spokojem okolic dzisiejszego Jadwisina. Bywał tu w 1654, 1659 i 1663 r. i w cieniu młodych dębów spożywał posiłek. Czas mijał, las wokół polany zmniejszał się i zmniejszał aż pozostał tylko niewielki dębowy zagajnik z drzewkami, którymi swego czasu podczas odpoczynku i biesiadowania doglądał przyszły król. Gdy w 1674 roku Jan Sobieski został królem okoliczni mieszkańcy otoczyli to miejsce opieką. Usypali niewielki kopiec a na dębach wyryli daty wizyt monarchy w tym miejscu. Z biegiem czasu dęby zastąpiły akacje a miejsce to zaczęto nazywać królewskim stołem.

Kawęczyn leży w górnej części doliny rzeki Mełgiewki. Pierwszymi jego właścicielami, o których można coś więcej powiedzieć byli Rzewuscy. Na przełomie XVIII i XIX wieku Kawęczyn należał do pisarza koronnego Stanisława Augusta Poniatowskiego i inspektora wojsk polskich podczas insurekcji kościuszkowskiej Jakuba Rzewuskiego. Prawdopodobnie to on lub jego syn wybudował w Kawęczynie istniejący do dziś dwór. Po śmierci Jakuba majątek został podzielony na 4 synów, Kawęczyn przypadł Benedyktowi Rzewuskiemu, który z kolei w 1823 roku przekazał go swojej córce Brygidzie Kossakowskiej. Była to babcia najsłynniejszej kobiety-powstańca styczniowego Henryki Pustowójtówny. Niedługo jednak Kawęczyn należał do tej rodziny gdyż w 1838 został sprzedany Józefowi Polikowskiemu a po jego śmierci przeszedł na własność jego żony Ludwiki Polikowskiej – Chęcińskiej. Kolejnymi właścicielami zostali Tuszyńscy. Karol Adam Tuszyński jako ostatni z tego rodu dysponował majątkiem i dworem w Kawęczynie. W 1930 roku dwór od Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego nabył Marian Stanisław Kiciński. Żoną nowego właściciela była Maria Mirska słynna przedwojenna aktorka i śpiewaczka. W 1944 roku majątek przypadł jednemu z hitlerowców – Kernerowi. Dwór po wojnie upaństwowiono a w 1999 roku sprzedane w prywatne ręce.