Młyn wodny zbożowy zbudowany został po 1855 r. Główna część młyna to budynek prostokątny drewniany o konstrukcji zrębowej, częściowo na podmurowaniu z kamienia. Dach młyna jest siodłowy z wystawką. Do młyna przylega budynek mieszkalny dwutraktowy z przelotową sienią. Dach części mieszkalnej jest siodłowy. Młyn był własnością prywatną rodziny Łętochów do roku 1972, kiedy zakupiony został przez A. Unold, która po remoncie prowadziła w młynie lokal gastronomiczny. Obecnie młyn pełni funkcję mieszkaniową.
Pierwszy kościół w Trzebuni powstał w 1619 roku. Obecny, murowany, został wybudowany w latach 1776-1784 (lub 1799), a w latach 1902-1903 dobudowano do niego kaplice boczne. Wyposażenie nowego kościoła pochodzi z okresu jego budowy lub jest późniejsze. Najstarszymi zabytkami świątyni są ołtarz główny z końca XVII wieku z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz osiemnastowieczne ołtarze boczne ustawione w nawie głównej.
Budowę kościoła w Bieńkówce rozpoczęto w 1793 r., kiedy to we wsi została utworzona samodzielna parafia. Jest on kamienną budowlą barokową z masywną czworościenną wieżą na przedłużeniu nawy. W ołtarzu głównym zwraca uwagę łaskami słynący wizerunek Matki Bożej Bieńkowskiej nieznanego pochodzenia.
Funkcję jego zasłony pełni pochodzący z końca XIX w. obraz Trójcy Świętej pędzla oświęcimskiego malarza Jana Stankiewicza. Warto zwrócić również uwagę na rokokowe ołtarze boczne, późnobarokową ambonę oraz dwie kamienne kropielnice.
XIX wieczny drewniany budynek dworski wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, z dwustronnymi piętrowymi ryzalitami.
Dwór pełni funkcje mieszkalne, znajduje się też w nim leśniczówka.
Wzniesiony w latach 1807-1810 dwór jest klasycystyczny, szerokofrontowy, murowany z cegły, tynkowany. Wzniesiony został na rzucie wydłużonego prostokąta, symetryczny, z sienią na przestrzał, dwutraktowy. Oś środkowa elewacji frontowej zaznaczona płytkim ryzalitem zwieńczonym trójkątnym frontonem, który poprzedza portyk kolumnowy. Dach czterospadowy, pokryty dachówką, nad portykiem dach siodłowy. Dwór zachowany jest w stanie prawie niezmienionym w stosunku do pierwotnego budynku. W dworze mieszczą się zakłady terapii zajęciowej Caritas.
Dwór powstał najprawdopodobniej pod koniec XVI wieku. Obecny dwór pochodzi z XVIII wieku, w 1741 przeszedł gruntowną przebudowę. Kolejna modernizacja dworu miała miejsce w XIX wieku za czasów Juliana Gorczyńskiego, Po II wojnie światowej dwór przejęty został przez PGR i przeznaczony na szkołę. Organizowano tutaj pokazy objazdowego kina i wiejskie zabawy. W 1958 roku zdewastowany dwór przejęły Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu a po gruntownym remoncie w 1969 roku utworzono w nim muzeum będące oddziałem Zamku Królewskiego na Wawelu.
Dwór w Zakrzowie powstał prawdopodobnie w 2. ćw. XIX w (niektóre źródła podają, że po 1889 r.). W 1922 r. Zakrzów kupił Karol Lewakowski, który w 1927 r. przeprowadził gruntowną renowację rezydencji. W czasie okupacji Niemcy produkowali w dworze luksusowe alkohole. Po II wojnie światowej budynek użytkowany był najpierw jako dom wypoczynkowy dla kombatantów wojennych i byłych więźniów hitlerowskich obozów zagłady, później znajdował się tu ośrodek zdrowia i dom dziecka. W latach 80. XX w. znacznie zniszczoną rezydencję przejęła w użytkowanie rolnicza spółdzielnia produkcyjna z pobliskiego Stryszowa. Przeprowadzono gruntowny remont zabytku i przystosowano go na obiekt hotelowo-restauracyjny „Senator”. Taka funkcja budynku utrzymywana jest do dzisiaj.
Kościół parafialny św. Joachima w Skawinkach zbudowano w 1733 r. w pobliskich Przytkowicach. Na obecne miejsce przeniesiono go w latach 1962–64. Jest to kościół barokowy pokryty gontowym dachem wielopołaciowym. W dachu znajduje się duża wieżyczka o cechach barokowych. Świątynię rozplanowano – dość nietypowo, jak na Małopolskę – w układzie krzyża greckiego (krzyż równoramienny) ze ściętymi kątami międzyramiennymi; między ramionami znajduje się zakrystia. Obecne wyposażenie jest współczesne, z dawnego okresu pochodzi jedynie obraz Świętej Rodziny.
Najważniejszym miejscem Lanckorony jest rynek, położony na stoku o pochyleniu 9,5 stopnia, co powoduje, że jest jednym z najbardziej stromych. W północnej pierzei znajduje się dawna siedziba magistratu, parterowy, murowany dom z XIX w. W niżej położonej, południowej pierzei, w narożnym domu mieści się Izba Muzealna. Jest to jeden z nielicznych drewnianych domów krytych gontem, który ocalał z pożaru w 1869 r.
Ponad górną, północną pierzeją rynku wznosi się murowany kościół parafialny pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela, ufundowany przez Kazimierza Wielkiego. Do dnia dzisiejszego niestety niewiele zostało z pierwotnej świątyni. Obecny wygląd zawdzięcza głównie przebudowie z XIX wieku. Z ówczesnego gotyckiego kościoła do dziś zachowały się jedynie mury magistralne. Jego wnętrze nosi znamiona różnych epok: ołtarz główny powstał w późnym renesansie, chrzcielnica i obraz Chrzest Chrystusa w baroku, a ołtarz boczny reprezentuje rokoko.
Zamek w Lanckoronie, zwany również zamkiem lanckorońskim, został zbudowany przez Kazimierza Wielkiego w połowie XIV wieku. Zamek stanowił rezydencję starostów lanckorońskich i kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Ostatnim starostą lanckorońskim przed zajęciem zamku przez wojska austriackie 6 czerwca 1772 roku w wyniku I rozbioru Polski był hrabia Józef Wielopolski.
W czasie konfederacji barskiej na zamku i w okolicach miasteczka walczył Maurycy Beniowski i Kazimierz Pułaski. Pod koniec XVIII w. na zamku znajdowały się koszary wojska austriackiego i więzienie. Opuszczony w połowie XIX w. zamek popadł w ruinę. W 1884 roku rozpoczęto rozbiórkę ruin, co doprowadziło do dalszego zniszczenia resztek zamku. Obecnie zachowały się jedynie fundamenty wież i pozostałości muru tarczowego.
Parterowy dwór z dwukondygnacyjnym gankiem wspartym na filarach został wybudowany w latach 30-tych XX wieku. Dwór został wzniesiony z inicjatywy rodziny Lewakowskich, którzy zakupili tutejszy folwark w 1932 r. Majątek jeszcze przed wojną został rozparcelowany i funkcjonował jako tzw. resztówka. Dwór nie ma statusu zabytku i obecnie jest użytkowany przez szkołę.
Jest to niewielka świątynia wzniesiona w 1627 roku dzięki fundacji starosty lanckorońskiego Jana Zebrzydowskiego. Została odbudowana praktycznie od podstaw w 1825 roku i wyremontowana została w 1968 roku. We wnętrzu znajduje się ołtarz św. Zofii w stylu późnobarokowym, a także drewniane drzwi z końca XVII wieku, które zostały przeniesione ze starej świątyni parafialnej. Na drzwiach znajduje się specjalnie wyrzeźbione wgłębienie, nazywane „stopką Matki Boskiej”. Kościół jest jedynym rejestrowanym zabytkiem miasta.
Choć w Jasienicy nigdy nie było dworu, istniał tu odrębny folwark, zarządzany przez wyznaczonych przez właścicieli klucza zarządców. Do naszych czasów z kompleksu zabudowań folwarcznych pozostała rządcówka, tj. dom zarządcy folwarku z 2. poł. XIX w. To budowla murowano-drewniana, z gankiem od frontu. Obok stoi nieco nowsza stodoła, a całość otaczają stare drzewa.
Dom Grecki to murowany budynek wybudowany w końcu XVII wieku jako dom zajezdny. Początkowo był parterowy, a od roku 1818 jednopiętrowy. Nazwę zawdzięcza goszczeniu licznych kupców ormiańskich, nazywanych wtedy przez miejscowych Grekami. Od drugiej połowy dwudziestego wieku pełni funkcję siedziby Muzeum Regionalnego. Wśród wystaw można podziwiać: XIX-wieczne wnętrza mieszczańskie, ekspozycje dzieł sztuki ludowej, etnograficzne, archeologiczne oraz dotyczące II wojny światowej.
Szkoła wybudowana w latach 1873-1877 początkowo była budynkiem jednopiętrowym, krytym blachą. Prowadziły dwa wejścia, jedno usytuowane od strony wschodniej, drugie od zachodniej. W czasie I wojny światowej nauka odbywała się z przerwami, jako że budynek zajmowany był przez wojsko i jeńców rosyjskich. Po jej zakończeniu, doszło do gruntownego remontu budynku w 1932 roku. W czasie II wojny światowej budynek szkolny zajmowany był przez wojska niemieckie, potem przeznaczono go na szpital dla wojsk radzieckich. Okazały budynek, w którym mieści się obecnie Gimnazjum nr 1 zdobią liczne pilastry i sztukaterie o motywach roślinnych. Na budynku znajduje się też herb Myślenic i dwie pamiątkowe tablice.
Kościół został zbudowany w roku 1466 w stylu gotyckim, a następnie przeszedł wiele modernizacji, które wniosły wiele elementów architektury renesansowej i barokowej. Najstarszą częścią jest prezbiterium oraz nawa główna, z następnych wieków pochodzą zachowane części kościoła, w tym kaplice: Serca Pana Jezusa oraz Matki Bożej, w której znajduje się obraz Matki Boskiej Myślenickiej.
niestety ale pomimo wielu podejść, nie udało mi się uchwycić kościoła w całości z żadnej strony
Centralnym i najważniejszym punktem miasta jest rynek o kształcie zbliżonym do prostokąta z pierzejami długimi na 120/100/80/115 metrów. Został on wytyczony w roku 1458 według prawa magdeburskiego. W wieku XVIII powstawały przy nim pierwsze murowane domy, najstarszym z nich jest „Kamienica Obońskich” mieszcząca się pod numerem 27. Na płycie rynku znajdują się dwa symbole miasta: studnia-fontanna „Tereska” – pochodzący z końca XIX wieku żeliwny posąg z czeskiej odlewni w Blansku oraz pomnik Świętego Floriana z XVIII wieku.
Budynek został zbudowany w latach 80-tych XVIII wieku na terenie dawnego wójtostwa myślenickiego i zespołu dworskiego przy pomocy materiałów pochodzących z rozebranego dworu Spytka Jordana, jako budynek administracyjny, przeznaczony dla zarządców majątków dworskich. Budynek w ciągu wieków zmieniał swoje funkcje. Na przełomie XIX/XX wieku na parterze mieściła się pierwsza poczta. Piętro budynku w 1945 roku przeznaczone było na prywatne mieszkania zajmowane przez starostów Myślenickich. Po II wojnie światowej piętro dalej zajmowały mieszkania prywatne, a na parterze znajdował się magazyn. W latach 50-tych XX wieku budynek stał się siedzibą Komitetu PZPR. W 1981 roku parter przekazano na użytkowanie Bibliotece Pedagogicznej. Obecnie w całym gmachu mieści się Starostwo Powiatowe w Myślenicach.
Dwór wzniesiony został w końcu XVIII wieku w stylu klasycystycznym. Pierwotnie został wybudowany, jako budynek o dwu izbach, z biegiem lat dwór został powiększony o pozostałą część parteru oraz facjatę z dwoma oknami. Budynek w czasie przebudowy nakryto czterospadowym dachem z nadbitkami. Dwór był własnością księżnej Lubomirskiej, która sprawowała nad nim opiekę poprzez dzierżawców do 1945 r. Po II wojnie światowej we dworze Dolnowiejskim zamieszkali lokatorzy. Obecnie funkcjonuje tam filia Biblioteki Pedagogicznej w Krakowie.
Kościół został wybudowany pod koniec wieku XV w miejscu najstarszego kościoła w Myślenicach. Podobnie jak kościół parafialny, powstał w stylu gotyckim, lecz przez liczne przebudowy, posiada elementy charakterystyczne dla wielu stylów. Przy kościele oraz po przeciwnej stronie ulicy Niepodległości znajdują się dwa cmentarze. Kościół jest jednym z punktów na projektowanej Beskidzkiej Drodze św. Jakuba.
4.9
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj