Przystań flisacka w Krościenku nad Dunajcem.
Miasto królewskie, położone w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należało do tenuty czorsztyńskiej[4]. Krościenko uzyskało lokację miejską w 1348 roku, zdegradowane w 1934 roku
Zrobił na mnie wrażenie, tym bardziej że nawierzchnia pozostawiała wiele do życzenia.
Wiata dla turystów. Widoki, że głowa mała. Warto było się wdrapywać tą ohydną drogą.
Widok na J. Czorsztyńskie
Oznaczenie" Szlak Kultury Wołoskiej"
Tablica info ze szczytami
Widok na J. Czorsztyńskie
ale zjazdy ... Robią na mnie wrażenie
– drewniany, późnogotycki kościół parafialny obrządku rzymskokatolickiego
Obecny kościół, zapewne drugi z kolei, został wybudowany w ostatniej dekadzie XV w. Konsekrowany był w 1504 roku przez biskupa krakowskiego Jana Konarskiego. Wtedy też nadano mu wezwanie Świętej Trójcy, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, Św. Stanisława oraz Św. Antoniego Opata[4]. W XVII w. dostawiono wieżę. Kilkakrotnie remontowany i przebudowywany. Ostatnie remonty zasadniczo ingerujące w szczegóły architektoniczne świątyni miały miejsce w 1932 r. oraz po powodzi w latach 1934-35
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Awi%C4%99tej_Tr%C3%B3jcy_i_%C5%9Bw._Antoniego_Opata_w_%C5%81opusznej
Przykościelne błonia.
Ks. Józef Tischner odprawił w kościele w Łopusznej swoją mszę prymicyjną 10 lipca 1955 roku. Na temat kościoła pisał: "My musimy zadbać o to, żeby to miejsce ciszy przetrwało. Każde pokolenie od XV wieku dbało o to, żeby to miejsce zostało nietknięte, nienaruszone. Żeby ani wiater wieży niezwaliył, ani woda nie zaloła. Jo myśle, że myśmy powinni być dumni z tego, że momy takie miejsce, żeśmy je po ojcach odziedziczyli. I że zrobimy co w naszej mocy, żeby tej ciszy, tego kościółka nie zniszczyć". W dniu 2 lipca 2000 roku odbyła się msza pogrzebowa Ks. Tischnera, której przewodniczył ówczesny metropolita krakowski Kardynał Franciszek Macharski
Dzieje folwarku w Łopusznej sięgają XVI wieku. Dwór powstał dużo później; wybudował go ok. 1790 r. Romuald Lisicki, konfederat barski. Najstarszy drukowany opis dworu znajduje się w wydanym w roku 1851 dziele Dziennik podróży do Tatrów Seweryna Goszczyńskiego, poety doby romantyzmu, belwederczyka, uczestnika powstania listopadowego i spiskowca, który po klęsce powstania schronił się w Łopusznej.
„Dom drewniany w stylu rodzimym wszystkich naszych dworów szlacheckich, obszerny, porządnie i mocno postawiony, przyozdobiony gankiem, jak wszystkie nasze ganki, a na ganku poboczne ławki do siedzenia, jak to wszędzie widzimy […]. Przed domem dziedziniec przestronny, mający po lewej ręce domu drugi domek mniejszy, czyli oficynkę, gdzie kuchnia i mieszkanie służących, z prawej osłoniony budowlami gospodarskimi”.
Miał być darmowy parking..... jakoś mi przeszło. Może następną razą?
Parafia pw. Przemienienia Pańskiego w Czarnej Górze to parafia cysterska zależna od Opactwa w Mogile, powstała w 1995 roku. Dawniej część wioski leżąca obecnie na terytorium parafii należała do parafii Trybsz, znajdującej się w sąsiedniej miejscowości. W 1948 mieszkańcy Czarnej Góry wybudowali mały, kamienny kościółek pw. Przemienienia Pańskiego, gdzie dowozili na Msze święte proboszcza z Trybsza, a następnie w latach 70. dobudowali obok plebanię. Ze względu na pogarszający się stan budynku, w 1993 o. Hubert Kasztelan OCist rozpoczął wraz z mieszkańcami budowę nowego, większego kościoła wokół starej budowli. Autorem projektu był architekt Stanisław Tylka z Zakopanego. Nowy kościół zawierał ołtarz główny oraz organy przeniesione z poprzedniego kościoła.
Malowidła ścienne wykonał ukraiński artysta ze Stanisławowa, Wasyl Krasiocha. Najbardziej charakterystyczny obraz znajdujący się na lewej ścianie we wnętrzu kościoła – obraz ostatniej wieczerzy, zawiera portrety budowniczych kościoła na twarzach 12 apostołów. 6 sierpnia 1995 roku kościół został konsekrowany przez ks. kardynała Franciszka Macharskiego. W następnym roku w Czarnej Górze założono osobną parafię, której proboszczem na następne 20 lat został o. Hubert Kasztelan.
Krzyż milenijny i kilka tablic pamiątkowych.
Rozświetlony promieniami słońca za dnia, a mocnymi halogenami w nocy krzyż widoczny jest w promieniu kilkunastu kilometrów od Czarnej Góry.
Widok na Białkę Tatrzańską
Byłem niesamowicie zaskoczony, że w tym miejscu znajdę coś do jedzenia. To, co zamówiłem, to nie był sznyt M. Gessler, ale było smaczne i nie latałem "za stodołę". Dla mnie to raczej Bar niż Restauracja, ale się nie czepiam. Kawa i szarlotka może niepodane w porcelanie, ale bardzo dobre. Toalet nie zwiedzałem. Miejsce ze względu na położenie ma niesamowity urok. Tutaj nawet jedzenie lepiej smakuje. Super pomysł z leżakami.
Punkt gastronomiczny. Można coś zjeść i podziwiać widoki. A jest co podziwiać.
Niestety chyba źle nacisnąłem wyzwalacz i zdjęcia nima. :(
Ale są Tatry
Wielka Frankowa. Też są widoki
Wielka Frankowa. Też są widoki
Wielka Frankowa. Hanuszowce Też są widoki
pomnik poległych w wojnie narodowej
Pierwsze plany budowy zbiornika w okolicach Niedzicy pochodzą z 1905
Po II wojnie światowej, w latach 50. XX wieku projekt został ponownie podjęty, ale jego ostateczne zatwierdzenie nastąpiło dopiero na początku lat 70., po wielu zmianach koncepcyjnych. Zmieniano m.in.: planowane położenie zapory i zbiornika, typ zapory (z betonowej na ziemną) i liczbę miejscowości przeznaczonych do zalania.
Budowę rozpoczęto w 1975. W latach 80. i 90. XX wieku spotykała się ona z ostrymi protestami ekologów. Realizację zbiorników, zapór oraz elektrowni zakończono w 1997. W tym roku powołano również spółkę do ich obsługi. Patronem zespołu zbiorników wodnych został prof. Gabriel Narutowicz[
Wieniec zapory
Jednym z konsultantów projektu budowy obiektu w Niedzicy był wybitny hydrotechnik i prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Gabriel Narutowicz.
O budowie zadecydowano ostatecznie po katastrofalnej powodzi na Podhalu w 1934, podczas której zalanych zostało ponad 20 tys. gospodarstw. Plany budowy przerwała wojna.
Bardzo ciekawe miejsce. Miejscowi uciekają tu z przyczepami campingowymi i na rybki. Oaza ciszy i spokoju. Pilnie oczy wędkarzy śledzą ruchy :)
Tragedia. Nawet motkiem. Ale się nie poddaje.
– średniowieczna warownia znajdująca się na prawym brzegu Zbiornika Czorsztyńskiego we wsi Niedzica-Zamek, na obszarze Polskiego Spisza lub Zamagurza (Pieniny Spiskie). Zamek ten został wzniesiony najprawdopodobniej w początkach XIV wieku przez Kokosza Berzeviczego, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli obronnej. W okresie średniowiecza i później na uposażenie właścicieli zamku składały się dobra wchodzące w skład Zamagurza.
ruiny gotyckiego zamku z XIV wieku, położone na wzgórzu nad Dunajcem (obecnie nad Jeziorem Czorsztyńskim) w granicach Pienińskiego Parku Narodowego.
Zamek królewski położony był w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należał do tenuty czorsztyńskiej. Pierwszy raz nazwa zamek Dunajec (łac. novum castrum de Dunajecz) pojawiła się w dokumencie z 1325 roku. Zamek został zapisany jako własność rodu Jana i Rykolfa Berzeviczych, panów na Brzozowicy. Byli to wnukowie komesa spiskiego Rudygera z Tyrolu, który za nadaniem króla Węgier Andrzeja II w roku 1209 lokował Niedzicę
Znaczna rozbudowa zamku nastąpiła za czasów Kazimierza Wielkiego[5]. Janko z Czarnkowa w Kronice Katedralnej Krakowskiej zamieszcza informację o fundacji zamku przez tego króla. Jednak według Jana Długosza Kazimierz Wielki jedynie rozbudował zamek i otoczył go murami obronnymi. W tym czasie zamek stał się jednym z ważniejszych założeń obronnych kraju, z uwagi na położenie przy rozwidleniu szlaków handlowych, w tym ważnej drogi handlowej i dyplomatycznej na Węgry. Usytuowanie na wyniosłej skale pozwalało na kontrolę znacznej części doliny Dunajca. Wzmianki historyczne potwierdzają obecność na zamku Kazimierza Wielkiego, Ludwika Węgierskiego, Jadwigi Andegaweńskiej, Władysława Warneńczyka. Zamek pełnił też funkcję komory celnej, a później siedziby starostów.
Widok na Elektrownia wodna Niedzica i Zamek Dunajec
Widok na Rabsztyn, Stronia i Zamczysko
Piekny. Z opieką. – drewniany rzymskokatolicki kościół pw. św. Katarzyny, zbudowany prawdopodobnie w 1513, znajdujący się w miejscowości Sromowce Niżne.
Obiekt znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.
Pierwotny kościół nie zachował się, choć przetrwały gotyckie dzieła sztuki. Obecny zbudowano zapewne w 1513. Wzmiankowany w 1596, rozbudowany o wieżę w XVII w. W 1910 i w 1924 powiększano prezbiterium; w 1955 dobudowano zakrystię, a 1956 nową kruchtę. W 1968 dodano przybudówkę otwartą do wnętrza[2][3]. Od 1988 obiekt wyłączony z kultu, ponieważ wybudowano nowy kościół parafialny[4]. Ostatnim nabożeństwem odprawionym w tym kościele była msza (pasterka) 24/25 grudnia 1986. Po remoncie od 2010 mieści się w nim galeria sztuki[3].
Full rowerzystów. Widocznie jakiś im szlak pasi.
Dla mnie widoczki.
Pomnik - Organy Władysława Hasiora
Pomnik ofiar walk wewnętrznych po II wojnie światowej) – instalacja autorstwa Władysława Hasiora wzniesiona w 1966 na przełęczy Snozka (na wysokości 653 m n.p.m.) w paśmie łączącym Gorce z Pieninami. Potocznie znany jako pomnik utrwalaczy władzy ludowej, a przez Społeczny Komitet Pamięci Żołnierzy Konfederacji Tatrzańskiej określany jako UBelisk[1].
Więcej: https://pl.wikipedia.org/wiki/Organy_(pomnik)
Chciałem zobaczyć, co jest na końcu.
Budynek, dawny pensjonat
Teoretycznie, do Tego kościoła cerkwi nie można dojechać. Znaki zabraniają
Cerkiew św. Jana Chryzostoma w Jaworkach – dawna łemkowska cerkiew greckokatolicka, zbudowana w 1798, znajdująca się w Jaworkach. W 1946 cerkiew przejęta przez kościół rzymskokatolicki i użytkowana jako kościół filialny pw. św. Jana Chrzciciela parafii w Szlachtowej. Obiekt wpisany w 1964 na listę zabytków.
Warunki średnie, ale cena nie do przebicia. Koń na zamkniętym parkingu. Mili gospodarze. Da się wszystko uzgodnić.
Skomentuj