Majówkowo rowerowo

Rezerwat przyrody Przylesie został powołany do życia zarządzeniem Nr 70 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego dnia 20 czerwca 1969 r. Obejmuje swoim zasięgiem obszar 18,64 ha (61,83 ha otuliny) Wysokiego Lasu (5,27% jego powierzchni), a planuje się go rozszerzyć do powierzchni 30 ha.

Rezerwat stanowi jedynie częściową (nie ścisłą) formę ochrony. Chroni fragment lasów liściastych naturalnego pochodzenia, tworzących formy przejściowe od grądów do olsów i łęgów olchowo-jesionowych. Drzewostan części rezerwatowej lasu jest jedno- (drzewostan olchowy i jesionowy, z nalotami klonu i jaworu) lub dwupiętrowy (piętro górne – dominacja dębu szypułkowego i, jak się przypuszcza, burgundzkiego, dolne – grab zwyczajny, jesion wyniosły, klon jawor, wiąz, lipa). Szczególnie efektownie prezentuje się 200-letni drzewostan dębowy, stanowiący unikat na skalę kraju.

Od 1360 r. Kopice były siedzibą rodu von Borsnitz, później znajdowały się w rękach rodziny von Beess (od 1450 r.). W 1534 r. posiadał je kanonik katedry wrocławskiej Baltzar von Neckern, po nim Jan Henryk Heymann von Rosenthal, Gotfryd von Spaetgen, a od 1751 r. śląska rodzina szlachecka von Sierstorpff. Rycerska siedziba została przebudowana na rezydencję w stylu klasycystycznym w 1783 r. wg projektu opolskiego architekta Jana Rudolpha. W 1859 r. obiekt zakupiony przez Hansa Ulryka von Schaffgotscha i Joannę Gryczik von Schomberg-Godulla. Przebudowany w 1864 r. wg projektu architekta Karla Lüdecke z Wrocławia oraz mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic. Po przebudowie pałac zyskał charakter w stylu neogotyku z elementami neorenesansowymi. Obiekt na planie litery L, o nieregularnej bryle. W części centralnej trzykondygnacyjny z wejściem głównym, z ryzalitem i portykiem. Elewacje tynkowane, gładkie we fragmentach boniowane, pierwotnie licznie zdobione architektonicznymi detalami kamieniarskimi i rzeźbami Karola Kerna z Wrocławia. Dominanty bryły pałacu stanowiły dwie wieże czworoboczne (wyższa w części wschodniej) zwieńczone wysokimi dachami wielospadowymi z iglicami. Pierwotnie w skrzydle północno-wschodnim oranżeria i rozarium. W części południowej kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pałac przekryty był wysokim dachem wielospadowym. Od strony północno-zachodniej kamienny most nad fosą pałacową połączoną ze stawem.

Budynek barokowy. Pierwszy, obronny dwór na terenie Krasnej Góry prawdopodobnie powstał w XIV lub XV w. Obecny budynek został wzniesiony w drugiej połowie osiemnastego stulecia. Barokowy dwór przebudowano w stylu klasycystycznym w połowie XIX w. Kolejna modernizacja miała miejsce w pierwszej połowie XX w. W czasach późniejszych zabytek był kilkukrotnie remontowany. Budynek murowany z cegły, otynkowany, wzniesiony na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjny, nakryty dachem naczółkowym z wystawką. Fasada jedenastoosiowa, z centralnie usytuowanym głównym wejściem ozdobionym pilastrowym portalem. Elewacje zachowały ozdobne detale architektoniczne: boniowane lizeny, wydatne gzymsy, obramowania otworów okiennych. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią na osi budynku. Do dworu przylega rozległy park typu naturalnego, przeważa w nim drzewostan liściasty, szczególnie godne uwagi są dęby szypułkowe o pomnikowych rozmiarach. W pobliżu zachowane budynki gospodarcze dawnego folwarku, wśród nich warto zwrócić uwagę na murowany spichlerz pochodzący z 1833roku.

Miejsce gdzie każdy znajdzie spokój, ciszę i harmonię ;)