Zespół dworski w Garlicy Murowanej po II wojnie przeszedł pod władanie Akademii Rolniczej w Krakowie. Znajdujący się na terenie zespołu XVII-wieczny dwór, w związku z katastrofalnym stanem został rozebrany w 1998 r.
Z całego zespołu dworskiego w Garlicy Murowanej najciekawszym obecnie obiektem jest dawny budynek bramny, zamieniony później na lamus. Jest to niewątpliwie najstarszy budynek zespołu, pochodzący być może jeszcze z końca XVI wieku i według jednego z inwentarzy mieściła się w nim również kaplica.
Dwór wybudowany został z inicjatywy Bronisława Dobieckiego w 2 poł. XIX wieku, ukończony w 1890 roku. W czasie I wojny światowej został spalony i popadł w ruinę. W 1936 r. odbudowany przez syna Bronisława, senatora Artura Dobieckiego, przekształcony w piętrową rezydencję. Po wyjeździe Artura Dobieckiego do Francji w 1945 pałac został przejęty przez Skarb Państwa i zaadaptowany na potrzeby szkolne. W 2006 dwór wraz z 11 ha działką powrócił do ostatnich właścicieli.
Obiekt wybudowany w stylu neogotyckim, składający się z dwóch piętrowych przesuniętych względem siebie części, nakrytych płaskimi dachami. Jedna część nakryta krenelażem. W narożniku części ogrodowej ośmioboczna wieża. Przed wejściem trójarkadowy ganek a nad nim taras z tralkową balustradą.
Najstarsze elementy kościoła w Skale: mury nawy i część prezbiterium, wzniesione zostały w stylu gotyckim w II połowie XIV wieku. Kościół dwukrotnie spłonął: w 1737 i 1763. Za każdym razem został odbudowany. Podczas tych prac nadano całemu kościołowi charakter późnobarokowy. W latach 1948-1949 świątynia została powiększona: dobudowano zachodnią część celowo w taki sposób, aby odznaczała się od reszty budynku.
Wzniesiony w II poł. XVII w. kościół pw. Wniebowzięcia NMP utrzymany jest w stylu barokowym. Zewnętrzna prostokątna bryła zbliżona jest do budowli romańskiej, której resztki tkwią głębiej. Przestrzenne wnętrze, sklepione kolebkowo z lunetami i dekoracją kasetonową wykonaną w stiuku zdradza przynależność do renesansu. Górna część okrągłej wieży kościoła, spalona w 1939 r., została odbudowana w latach 60.
Na dziedzińcu za kościołem znajduje się zespół tzw. grot-kaplic. Poświęcono je św. Marii Magdalenie, Zaśnięciu Matki Boskiej oraz św. Janowi Chrzcicielowi. Wykonane są na. wzór jaskiń, niegdyś ich wnętrza zdobiły sztuczne formy naciekowe. W centralnej części dziedzińca wznosi się posąg-fontanna przedstawiający słonia z obeliskiem na grzbiecie Posąg został wzniesiony w 1687 roku, na cześć zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Rzeźba jest wzorowana na rzymskim pierwowzorze stojącym przed kościołem Santa Maria Sopra Minerwa.
kamienne mury Pustelni św. Salomei pochodzące z XIII wieku uzupełniono cegłą w XVII wieku. Budynek składa się z amfilady trzech pomieszczeń. Wewnątrz zachował się ołtarzyk bł. Salomei, w kącie celi Góra Kalwaria i Grób Chrystusa oraz na prawo od ołtarza kamienne łoże bł. Salomei.
widok na Dolinę Prądnika z punktu widokowego w Grodzisku
Zbudowana z twardych wapieni, stoi na najniższej skalnej terasie zwanej Fortepianem o wysokości 8-12 m, wysokość samej maczugi wynosi około 25 m. Stanowi ona bardzo charakterystyczny element krajobrazu Doliny Prądnika. Powstała w wyniku krasowej działalności wód i różnej odporności na wietrzenie wapieni. Pierwszy raz została zdobyta przez Leona Witka z Katowic w 1933. Na jej szczycie znajduje się mały żelazny krzyż upamiętniający to wydarzenie. Później zdobyta została jeszcze w 1935 i 1936.
Zamek Pieskowa Skała powstał w czasach Kazimierza Wielkiego jako gotycka strażnica i był usytuowany nieco wyżej na skale zwanej Dorotką. W 1377 roku nadano zamek rodzinie Szafrańców, której był siedzibą do roku 1608. W tym czasie został rozbudowany i stał się typową renesansową siedzibą magnacką. Nowa budowla powstała w miejscu dawnego podzamcza. W roku 1640 zamek stał się własnością Michała Zebrzydowskiego, który go ufortyfikował. W 1718 roku pożar zniszczył budowlę, która jednak została odbudowana 60 lat później przez Hieronima Wielopolskiego. W II połowie XIX wieku był własnością Mieroszewskich i to oni odremontowali go po kolejnym pożarze w roku 1850. Po 1905 roku zamek wykupiono w celu zorganizowania pensjonatu. Dopiero po II wojnie światowej w latach 1948-64 przeprowadzono dokładne prace badawcze, a następnie budowlane. W ten sposób przywrócono mu wygląd z czasów największej jego świetności.
Kościół został wybudowany w 1760 r. na skale wapiennej na stoku doliny, w miejscu wcześniejszego drewnianego. Kościół jest murowany i otynkowany, ma kształt podłużnego ośmiokąta i składa się z nawy, sklepionego prezbiterium, zakrystii od północy z oddzielnym wejściem i małej kruchty od południa wewnątrz której znajdują się oryginalne drzwi i drewniany portal.
Willa „Koziarnia" w Dolinie Sąspowskiej to jedyny zachowany na terenie gminy dwór ziemiański. Budynek o formie charakterystycznej dla okresu 20-lecia międzywojennego nawiązujący do tzw. "stylu dworkowego" i malowniczych rozwiązań "stylu narodowego".
W budynku znajduje się Obserwatorium Sejsmologiczne. Zostało założone w 1990 roku.
Jonaszówka z punktem widokowym na szczycie a poniżej smażalnia pstrąga ojcowskiego
Brama Krakowska jest charakterystycznym dla Wyżyny Krakowskiej tworem skalnym tworzącym się u ujścia mniejszych bocznych dolinek do głównej doliny.
Kolumny Krakowskiej Bramy zbudowane są z wielkich brył wapienia o wysokości ok. 15 m (lewy bastion jest wyższy i większy).
Brama zwana jest Krakowską, gdyż według tradycji wiódł tędy średniowieczny szlak handlowy ze Śląska do Krakowa, ale nie ma na to żadnych dowodów.
Góra Koronna znajduje się 436 m n.p.m. i jest masywem skalnym którego wierzchołek znajduje się ok. 110 m nad dnem Doliny Prądnika. Wyróżniającym się elementem masywu jest skała Rękawica, za którą kryje się wejście do Jaskini Ciemnej. Rękawica znajduje ok. 85 metrów powyżej dna doliny i jest ostańcem o bardzo charakterystycznym kształcie przypominającą dłoń lub właśnie rękawicę.
Góra Okopy z otworem jaskini Okopy Wielkiej Dolnej, słynącej ze skarbu srebrnych monet, które przed dziesięcioma wiekami ktoś skrzętnie ukrył w glinianym naczyniu. Na samym wzgórzu znajdowała się warownia, wzniesiona w XIII w. przez Konrada Mazowieckiego – dziadka Władysława Łokietka.
kościół zbudowany został w latach około 1524–1538 w miejscu starszego pochodzącego z przełomu XIII i XIV wieku. W 1966 r. dobudowano po stronie zachodniej nowe modernistyczne, trzykondygnacyjne wejście. Pierwszy poziom pełni rolę kruchty, drugi miejsce dla chóru z nowymi organami a całość jest zwieńczona ażurową dzwonnicą zwieńczoną krzyżem.
Skomentuj