Kopiec Kościuszki to jeden z czterech kopców znajdujących się na terenie Krakowa, wzniesiony dla uczczenia Tadeusza Kościuszki — wielkiego patrioty i przywódcy insurekcji 1794 r. Pomysł usypania kopca pojawił się już kilka lat po śmierci generała i prace nad wznoszeniem obiektu trwały trzy lata, a uczestniczyli w nich nie tylko Krakowianie, ale także Polacy mieszkający na terenie innych zaborów oraz obcokrajowcy. Wewnątrz kopca umieszczono ziemię z najważniejszych pól bitewnych, w których brał udział Kościuszko, w tym z Racławic i Maciejowic. Kopiec został odsłonięty 25 października 1823 r., miał 34,1 m wysokości i 8,5 m średnicy u wierzchołka i 80 m przy podstawie.
Powstały w I poł. XIX w. budynek dworu jest dość charakterystyczny przez swoją wieżyczkę, która niewątpliwie dodaje mu uroku. W latach 80. XIX w. dwór z całym majątkiem zakupiła przybyła spod Lwowa Stanisława Skarbek. Była ona właścicielką dworu do roku 1901, kiedy to odsprzedała go Klasztorowi Kamedułów z Bielan. Po II wojnie światowej majątek został przejęty przez państwo. Dziś budynkiem zarządza Uniwersytet Rolniczy i znajduje się tam Stacja Doświadczalna Instytutu Nauk Weterynaryjnych.
Większy budynek to "Zamek" a przylegający do niego z lewej strony mniejszy budynek ze spiczastym dachem to "Willa Baszta" zwana również „Zameczkiem”, „Rotundą” lub „Odyńcem”. Basztę wybudował według własnego projektu i na potrzeby swojej rodziny znany krakowski architekt Adolf Szyszko-Bohusz. Budowa "Zamku" podjęta została przez Niemców podczas II wojny i miał być luksusowym ośrodkiem wypoczynkowym, przeznaczonym dla pilotów Luftwaffe walczących na froncie wschodnim.
Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła jest najstarszym z istniejących klasztorów w Polsce. Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r.
Niestety Wiślana Trasa Rowerowa łącząca Kraków ze Skawiną oprócz zalet ma także wady. Jest nią nie dokończony fragment na wysokości wzgórza Grodzisko. Biegnąca w poprzek zbocza ścieżka na dł. ok. 300 m. jest pokryta śliską, błotnistą mazią a dodatkowo jazdę utrudniają liczne korzenie, kamienie, gałęzie oraz zwłaszcza o tej porze roku, mokre, gnijące liście. Ominięcie tego fragmentu podnóżem wału nie wchodziło w grę z uwagi na grząskie i rozkopane podłoże
Cała trasa liczy około 11 km. Zaczyna się w Skawinie a kończy w Jaśkowicach. Natomiast Kanał Łączański ma długość 15,7 km i jest poprowadzony równolegle do Wisły, między Łączanami a Skawiną. Jego głównym zadaniem jest doprowadzanie wody do elektrowni w Skawinie.
Chcąc zjechać ze ścieżki rowerowej wzdłuż Kanału Łączańskiego w kierunku Ochodzy można zjechać z niej na wysokości przystanku kolejowego w Zelczynie a następnie włączyć się do głównej drogi. Ja wybrałem opcję schodów, po których wyniosłem rower.
Zespół dworski w Ochodzy powstał na bazie dawnego, prawdopodobnie XVIII-wiecznego założenia folwarcznego. Z chwilą zakupu terenu przez Feliksa Męciszewskiego zmieniono funkcję gospodarczą zespołu na mieszkalno-rezydencjonalną. Wiązało się to z założeniem ogrodu od strony południowej, przekształceniem dawnej drogi dojazdowej w aleję kasztanową oraz założeniem parku w dawnej części gospodarczej. Dwór wybudowany został w 1831 r.
Budynek dworski wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. Po roku 1945 we dworze umieszczono posterunek MO. W latach 50. dwór wraz z parkiem przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna z Wielkich Dróg, która umieściła w budynku dworskim biura oraz mieszkania dla pracowników. Dawną gorzelnię, czynną jeszcze do lat. 50. XX wieku, przeznaczono później na siedzibę Ochotniczej Straży Pożarnej. W końcu lat 70. dwór został opuszczony. Obecnie jest w stanie ruiny.
przeprawa promowa przez Wisłę między Brzeźnicą a Czernichowem jest bezpłatna dla pieszych i rowerzystów. Niestety jej funkcjonowanie jest uzależnione od stanu Wisły i przy zbyt niskim lub zbyt wysokim stanie nie funkcjonuje. Niestety w przeszłości miałem okazję się o tym przekonać.
Dawny majątek folwarczny rodziny Kadłubowskich z Rybnej, obiekt murowany z XVIII w., remontowany i adaptowany na szkołę rolniczą w latach 1857-1860. Obecnie siedziba Zespołu Szkół Rolniczych.
kościół gotycki z XV wieku - murowany, powiększony i przebudowany w XVIII wieku w stylu barokowym. Kościół trójnawowy, halowy, stanowiący przykład prowincjonalnej architektury barokowej na Ziemi Krakowskiej. Pozostałością po pierwotnym gotyckim założeniu jest prezbiterium z 1440 r. Wyposażenie wnętrza w większości barokowe i rokokowe.
Murowana, ośmioboczna kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca z połowy XVII w. (budowana przed 1687 r.) wybudowana została z fundacji księdza Wawrzyńca Kamerera jako kaplica grobowa Bractwa Różańcowego.
W pierwszej ćwierci XX w. rodzina Biernatów wybudowała zespół dworski, który obejmuje dwór Biernatów (obecnie przedszkole), rządówkę, stajnię, spichlerz (obecnie ruiny) oraz resztki parku krajobrazowego z początków XX wieku o powierzchni 2,5 ha.
Neogotycki pałac w Piekarach w formie willi włoskiej został zbudowany w latach 1857-65 według projektu Filipa Pokutyńskiego z fundacji Alfreda Milieskiego, na miejscu wcześniejszego dworu należącego do rodziny Żeleńskich.
Powstała wówczas piętrowa, podpiwniczona budowla wzniesiona na planie prostokąta, nakryta płaskim dachem schowanym z pseudokrenelażem wieńczącym elewacje. Pałac posiada kilka małych wieżyczek usytuowanych w narożach, które są elementami architektonicznymi i jedną ośmioboczną, czterokondygnacyjną wieżę widokową do której można było wejść z każdej kondygnacji budynku. W osi elewacji frontowej usytuowano trójkondygnacyjny ryzalit poprzedzony trzyfilarowym gankiem. Do lewego boku dostawiono wieloboczny ganek zwieńczony tarasem na wysokości piętra.
Zbudowany z wapienia skalistego Okrążek jest częściowo przykryty lessem, w którym odnaleziono ślady człowieka prehistorycznego W znajdującej się tam jaskini odnaleziono m. in. narzędzia krzemienne i kości zwierząt plejstoceńskich. Szczyt Okrążka jest doskonałym punktem widokowym na dolinę Wisły i klasztor w Tyńcu.
Unikatowa w skali Polski ściana skalna z wapienia ławicowego, która stopniowo przechodzi w wapień nie uławicony - skalisty. W tym miejscu znajdował sie dawniej kamieniołom, teraz nieczynny, oraz ciągle istniejąca sztolnia wykuta w skale o długości ponad 68 m. Sztolnia ta powstałą pod koniec XIX w. na polecenie właścicieli pałacu w Piekarach i była wykorzystywana do przechowywania żywności. Niegdyś prowadził do niej drugi otwór od strony północnej, jednak obecnie jest zamurowany.
Do końca XIX wieku Kryspinów nosił niezbyt chlubną nazwę „Śmierdząca”, którą zawdzięczał rozciągającym się wokół grzęzawiskom i porośniętych trzciną bagnom, nad którymi unosiły się "śmierdzące" opary gnijących zielsk i chmary komarów. Swoją obecną nazwę przyjęła od jej właściciela - Kryspina Żeleńskiego. Znajdujący się w Kryspinowie pałac został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym. Po 1945 roku majątek zostaje rozparcelowany pomiędzy miejscowych rolników, a w pałacu powstał Państwowy Dom Dziecka. W latach 50. należał do Gminnego, a potem Państwowego Ośrodka Maszynowego. W połowie lat 90. pałac powrócił do spadkobierców dawnych właścicieli.
Wzniesiona przez sekretarza króla Zygmunta Starego Willa Decjusza na Woli Justowskiej w Krakowie jest jednym z najpiękniejszych przykładów renesansowej architektury rezydencjonalnej w Polsce. Willa wzniesiona została w 1535 roku przez włoskich budowniczych i wzorowana była na posiadłościach z okolic Florencji i Rzymu. Od XVI do XIX wieku była domem, w którym mieszkały znamienite rodziny, takie jak: Decjuszowie, którzy byli pierwszymi właścicielami, a następnie m.in. Lubomirscy, Sanguszkowie, hrabiostwo Kuczkowscy czy księstwo Czartoryscy. W trakcie I wojny światowej urządzono w nim koszary wojskowe, podczas II urzędowała tam niemiecka policja. Po wojnie zamieniał się między innymi w oddział gruźliczy, a potem popadła w ruinę. Dziś odremontowana Willa Decjusza stanowi siedzibę Stowarzyszenia Willi Decjusza.
Dom Łaskiego znajduje się za Willą Decjusza i jest oficyną pochodzącą w XVII wieku. Znajdują się w nim pokoje gościnne oraz Sala Błękitna. Sala posiada kolebkowo-krzyżowe sklepienie pokryte dekoracjami stiukowo-freskowymi. Prowadzi z niej wyjście na niewielki taras, z którego rozciąga się widok na Park Decjusza i ogród gotycki.
4.9
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj