Większy budynek to "Zamek" a przylegający do niego z lewej strony mniejszy budynek ze spiczastym dachem to "Willa Baszta" zwana również „Zameczkiem”, „Rotundą” lub „Odyńcem”. Basztę wybudował według własnego projektu i na potrzeby swojej rodziny znany krakowski architekt Adolf Szyszko-Bohusz. Budowa "Zamku" podjęta została przez Niemców podczas II wojny i miał być luksusowym ośrodkiem wypoczynkowym, przeznaczonym dla pilotów Luftwaffe walczących na froncie wschodnim.
Z uwagi na prace budowlane szlak w kierunku Tyńca zamknięty. Aby dojechać do Tyńca należy wjechać na koronę wału i jechać drogą szutrową biegnącą na południe wzdłuż obwodnicy.
Niestety widocznego na zdjęciu dworku nie da się zobaczyć a zdjęcie można zrobić albo z drona albo, jak w moim przypadku długiego kijka do selfie. Cały zespół dworski ogrodzony jest wysokim na ok. 2,5 metea murem a od środka wyrastają coraz to wyższe krzewy i drzewa zasłaniające dwór. Widoczny budynek dworu został wybudowany w 1831 roku przez Feliksa Męciszewskiego.
Po upaństwowieniu majątku w budynku dworskim znalazły miejsce różne instytucje - sklep, sala kinowa, posterunek ORMO. Budynek ulegał stopniowej degradacji. Jego kolejnym użytkownikiem została Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna z Facimiecha. W 1976 roku zespól podworski nabył Teatr STU z Krakowa, który w latach 80. rozpoczął odbudowę. Obecnie obiekt ma nowego, prywatnego właściciela, który wyremontował dwór i przywrócił wygląd z czasów świetności.
Budynek dworski w Facimiechu został wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku przez Güntherów. Po roku 1945 we dworze umieszczono posterunek MO. W latach 50. dwór wraz z parkiem przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna z Wielkich Dróg, która umieściła w budynku dworskim biura oraz mieszkania dla pracowników. W końcu lat 70. dwór został opuszczony. Obecnie jest w stanie ruiny.
Przeprawa dla rowerzystów i pieszych bezpłatna, prom przewozi pojazdy tylko do 3,5 t. W przypadku wysokiego poziomu Wisły prom nie kursuje.
Pierwszy murowany obiekt został wybudowany w XVIII w. na terenie dawnego majątku folwarcznego rodu Kadłubowskich z Rybnej. W drugiej połowie XIX w. rozbudowano skrzydło zachodnie, dobudowano skrzydło północne i nadbudowano piętro. W latach 1857-1860 obiekt został zaadaptowany na szkołę rolniczą. Otwarcie szkoły nastąpiło 20 czerwca 1860. Jest ona najstarszą działającą bez przerwy szkołą rolniczą w Polsce.
Kościół orientowany, trójnawowy, halowy, wielokrotnie powiększany i przebudowywany. Gotyckie prezbiterium pochodzi z przed 1440 roku. Rozbudowa ok. 1680 roku ograniczała się do barokizacji. Pod koniec XVIII w. dobudowano trójnawowy, dwuprzęsłowy korpus, nakryty sklepieniami kolebkowymi z lunetami. Podczas XX-wiecznej rozbudowy od zachodu dodano fasadę z dwiema wieżami, nakrytymi dachem hełmowym o cechach barokowych. Budynek otacza mur z czterema kaplicami. Wyposażenie wnętrza w stylu barokowym i rokokowym.
Murowana, ośmioboczna kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca z połowy XVII w. (budowana przed 1687 r.) wybudowana została z fundacji księdza Wawrzyńca Kamerera jako kaplica grobowa Bractwa Różańcowego. Obecnie teren na którym znajduje się kaplica jest ogrodzony i można ja oglądać tylko zza ogrodzenia.
Pod koniec XIX w. właścicielem części wsi została rodzina Biernatów, która na należącym do nich terenie, w pierwszej ćwierci XX w. wybudowała zespół dworski, z którego obecnie pozostał jedynie dwór Biernatów (obecnie przedszkole) oraz resztki parku krajobrazowego z początków XX wieku. W budynku dworu znajduje się obecnie przedszkole.
Pojedyncza skała stanowiąca południowy cypel wzniesienia Stróżnica zwana jest Kozierówką, Fudalową Skałą, Gołąbcem, lub po prostu "trzecią skałą". Ukształtowana jest jako wyizolowane wzgórze zrębowe wznoszące się 30 m ponad terasę Wisły. W znajdującej się tam jaskini odnaleziono kamienne narzędzia i kości zwierząt. Na szczycie wzgórza widoczne są pozostałości po średniowiecznej strażnicy, a pierwsze grodzisko w tym miejscu powstało prawdopodobnie już ok. 500 r. p.n.e. Odkryto tu pozostałości po neandertalskich łowcach datowane na starszy paleolit; są to jedne z najstarszych śladów bytności człowieka w Polsce. W południowej części zaś - na jednej ze szczelin — rozwinęła się Jaskinia na Gołąbcu.
Zbudowany z wapienia skalistego Okrążek jest częściowo przykryty lessem, w którym odnaleziono ślady człowieka prehistorycznego W znajdującej się tam jaskini odnaleziono m. in. narzędzia krzemienne i kości zwierząt plejstoceńskich. Szczyt Okrążka jest doskonałym punktem widokowym na dolinę Wisły i klasztor w Tyńcu
widok na dolinę Wisły i jej starorzecze
Unikatowa w skali Polski ściana skalna z wapienia ławicowego, która stopniowo przechodzi w wapień nie uławicony - skalisty. W tym miejscu znajdował sie dawniej kamieniołom, teraz nieczynny, oraz ciągle istniejąca sztolnia wykuta w skale o długości ponad 68 m. Sztolnia ta powstałą pod koniec XIX w. na polecenie właścicieli pałacu w Piekarach i była wykorzystywana do przechowywania żywności. Niegdyś prowadził do niej drugi otwór od strony północnej, jednak obecnie jest zamurowany.
Do końca XIX wieku Kryspinów nosił niezbyt chlubną nazwę „Śmierdząca”, którą zawdzięczał rozciągającym się wokół grzęzawiskom i porośniętych trzciną bagnom, nad którymi unosiły się "śmierdzące" opary gnijących zielsk i chmary komarów. Znajdujący się w Kryspinowie pałac został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym. Po 1945 roku majątek zostaje rozparcelowany pomiędzy miejscowych rolników, a w pałacu powstał Państwowy Dom Dziecka. W latach 50. należał do Gminnego, a potem Państwowego Ośrodka Maszynowego. W połowie lat 90. pałac powrócił do spadkobierców dawnych właścicieli.
Na wysokości klasztoru szlak zamknięty z powodu budowy ścieżki rowerowej w stronę Skawiny. Powoduje to konieczność jechania główną drogą prowadzącą z Tyńca do Skawiny.
Z uwagi na podniesienie się poziomu wody, ścieżka biegnąca u stóp Okrążka jest zalana. Najkrótszym obejściem jest gruntowa "droga" między Wisłą a jej starorzeczem, która jednak po opadach zamienia się w grzęzawisko.
Skomentuj