Pierwotnie w tym miejscu stał drewniany dom wybudowany przez wiejskich nauczycieli Kazimierza Rogozińskiego i jego żonę Agnieszkę Biczównę. Ich potomkowie wybudowali w stylu eklektycznym istniejącą do dzisiaj willę oraz ok. 1890 r. założyli przed nią park. Obecnie opuszczona willa niszczeje.
Budowla pochodzi z połowy XV stulecia i choć od tego czasu niejednokrotnie ją przebudowywano, do dziś jest wspaniałym przykładem średniowiecznej architektury drewnianej
Świątynia została wzniesiona w latach 40. XVIII w. (od 1742 do 1747 r.). Kościółek kilkakrotnie był remontowany i nieznacznie przerabiany, m.in. po zniszczeniach z 1914 r.
Kościółek jest drewniany, salowy z chórem muzycznym ponad głównym wejściem, bez wieży, jedynie z sygnaturką na dachu. Obok kościoła znajduje się wolno stojąca drewniana dzwonnica.
Kopiec Grunwaldzki powstawał w latach 1910 -1915. Znajduje się on na skarpie Wężowej Góry (211,8 m n.p.m.) skąd według legendy miał wyruszyć do Krakowa król Jagiełło z uroczystą procesją po zwycięstwie pod Grunwaldem. Kopiec ma 14 metrów wysokości a średnica podstawy ma 30 metrów.
Niepołomicki ratusz jest budowlą neogotycką wybudowaną w 1903 jako siedziba władz miejskich. Zaprojektował go Jan Sas Zubrzycki.
XIV-wieczny Zamek Królewski był rezydencją obronną. Z zamku obronnego na królewską rezydencję wypoczynkową przebudowywali niepołomicki zamek Zygmunt Stary i Zygmunt August. To za sprawą tego ostatniego budowla uzyskała charakter renesansowy. Od połowy XVII w. zamek stracił swoją królewską rangę i zaczął podupadać. dopiero na początku lat 90 XX wieku, kiedy zamek stał się własnością gminy, przystąpiono do kompleksowych prac renowacyjnych.
Kościół jest pierwszą znaną budowlą z okresu początku Niepołomic. Ufundował go w latach 1350-1358 król Kazimierz Wielki. Przyczyną ufundowania kościoła był zamiar króla założenia osady przy budowanym równocześnie lub powstałym już wcześniej zamku obronno-myśliwskim.i.
kładka istotnie skraca drogę z Puszczy Niepołomickiej do Bochni, dozwolony jest na niej tylko ruch pieszy
Muzeum bocheńskie mieści się w dawnym klasztorze dominikanów, usytuowanym przy wschodniej ścianie rynku. Jest to obecnie dwuskrzydłowy, późnobarokowy gmach, lecz wiele elementów architektonicznych wskazuje, iż jego najstarsze fragmenty sięgać mogą nawet XVI w.
Kopalnia Soli Bochnia - czynna dla ruchu turystycznego i leczniczego, nieczynna wydobywczo, zabytkowa kopalnia soli, która prowadziła eksploatację od 1251 do 1990 roku; jest polskim Pomnikiem Historii oraz została wpisana w 2013 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Ten niepozorny budynek w przeszłości był największą i najbardziej reprezentacyjną budowlą w mieście, goszczącą wiele koronowanych głów. Pierwotnie drewniana, w czasach Kazimierza Wielkiego przekształcona została w masywny, gotycki zamek, połączony z murami i wałami miejskimi. Z biegiem czasu budynek wzbogacił się o szereg elementów renesansowych, w tym attykę oraz wieżę zegarową z sygnaturką. W takim mniej więcej stanie zamek przetrwał do czasów zaboru austriackiego. W 1785 r. Austriacy zamienili izby zamkowe na bezpłatne mieszkania dla urzędników swojej administracji. Właściwy koniec zamku nastąpił w 1875 r. kiedy to zniesiono stare mury, baszty i wieżę z sygnaturką, przebudowano dach a od frontu dodano drewnianą werandę.
Jeszcze niedawno budynek pełnił rolę czynszowego domu mieszkalnego. Obecnie jest opuszczony i planowano jego rozbiórkę. Po wpisaniu do rejestru zabytków plany się jednak zmieniły i przewidywany jest remont budynku z przeznaczeniem m.in. na cele muzealne.
dwór został wybudowany przez Antoniego Reubenbauera na początku XX w miejscu wcześniejszego, drewnianego.
Dwór kilka lat temu został gruntownie wyremontowany jednakże do chwili obecnej jest opuszczony i nieużytkowany
dwór z początki XIX w., przebudowany na początku XX w. i po 1950 r. - obecnie siedziba Leśnictwa Hysne.
Kopiec Wandy ma kształt ściętego stożka o wysokości około 14 metrów. Jego średnica u podstawy wynosi okolo50 metrów. Wierzchołek wznosi się na wysokości 238 m n.p.m. Według legendy nazwa wsi wywodzi się od mogiły Wandy. Prehistoryczne usypisko Kopiec Wandy wraz z Kopcem Krakusa tworzą parę najstarszych budowli na trenie dzisiejszego Krakowa. Oba zbliżone są do siebie wymiarami i kształtem. Należą do największych usypisk prehistorycznych na ziemiach polskich. Do dziś nie ustalono ostatecznie czasu powstania jak i przeznaczenia obu kopców. Współcześnie panuje przekonanie, że oba kopce powstały w VII wieku naszej ery, a więc w czasach osadnictwa słowiańskiego.
W 1876 roku Krzesławice zakupił, z przeznaczeniem na swoją letnią siedzibę, Jan Matejko. Po nabyciu wsi Matejko przebudował istniejący dwór nadając mu styl gotyku nadwiślańskiego. Zaprojektował istniejący do dziś ganek oraz dobudował do niskiego parterowego budynku pokrytego dachem dwuspadowym, gontowym, obszerną pracownię.
Skomentuj