Jaworzno -- Obóz,Zamek,Muzeum,Rynek (Oświęcim)

Korzystając z pogody która nie wskazywała na październik uderzamy w Oświecim a w nim m.in:

Konzentrationslager Auschwitz, w szczególności KL Auschwitz I (Stammlager), KL Birkenau (Auschwitz II) i KL Monowitz (Auschwitz III) – zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych, w tym obozu zagłady na terenie Oświęcimia i pobliskich miejscowości, istniejący w latach 1940–1945, symbol Holocaustu. Określany też mianem „fabryki śmierci”. Jedyny obóz koncentracyjny znajdujący się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, figuruje tam pod oficjalną nazwą Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940-1945). W 1947 roku część kompleksu zamieniono w muzeum, będące swoistym pomnikiem i świadectwem dokumentującym zbrodnie niemieckie w okupowanej Polsce, od 1979 roku wpisanym na listę UNESCO.

Nazwy Auschwitz, Birkenau i Monowitz są niemieckimi odpowiednikami polskich nazw Oświęcim, Brzezinka i Monowice, stosowanymi po agresji Niemiec na Polskę w 1939 roku i aneksji tych ziem przez III Rzeszę[5]. Oświęcim dekretem Hitlera z 8 października 1939 roku został wcielony do III Rzeszy i znalazł się administracyjnie w Niemczech, w powiecie bielskim (Landkreis Bielitz) rejencji katowickiej (Regierungsbezirk Kattowitz) prowincji Górnego Śląska (Provinz Oberschlesien). W 1940 roku na tych terenach władze niemieckie utworzyły obóz przeznaczony początkowo do osadzania więźniów politycznych i opozycji, głównie Polaków. Rozbudowywany był potem stopniowo w główne miejsce masowej eksterminacji około 1,1 miliona Żydów z całej Europy, a także 140–150 tysięcy Polaków, około 23 tysięcy Romów, około 12 tysięcy jeńców radzieckich oraz ofiar innych narodowości.

Zamek w Oświęcimiu – budowla wzniesiona w średniowieczu na szczycie wzgórza, na prawym brzegu rzeki Soły w Oświęcimiu.

Zamek królewski położony był w drugiej połowie XVI wieku w powiecie śląskim województwa krakowskiego[1].


Zamek widziany od wschodu, wieża po prawej w remoncie (2008)
Zamek składa się z XIII-wiecznej wczesnogotyckiej wieży obronnej krytej dachem, dwukondygnacyjnego, podpiwniczonego budynku wzniesionego na planie prostokąta (stare skrzydło zamku z początku XVI wieku) i łącznika z lat 1929–1931 wybudowanego na miejscu starszej zabudowy. Znaczną część fortyfikacji zabrała zmieniająca przez wieki swój bieg rzeka.

Na wzgórzu zamkowym znajdują się resztki murów obronnych, bastei. Pod zamkiem ciągną się dwa tunele: starszy (zbudowany przed 1914 r.) i drugi wydrążony przez Niemców (1940–1944). Tunel ten pełnił funkcję schronu przeciwlotniczego.

Muzeum Zamek w Oświęcimiu w organizacji – muzeum położone w Oświęcimiu. Placówka jest gminną jednostką organizacyjną, a jego siedziba znajduje się w pomieszczeniach oświęcinskiego zamku.

Muzeum zostało powołane na mocy uchwały Rady Miasta Oświęcimia z 2010 roku. Na jego siedzibę wyznaczono zamek w Oświęcimiu, który od 1993 roku mieścił Zbiory Historyczno – Etnograficzne Oświęcimskiego Centrum Kultury. Powołanie placówki poprzedził remont, przeprowadzony w latach 2004-2006.

W muzeum prezentowane są następujące ekspozycje:

archeologiczna, prezentująca eksponaty pochodzące z wykopalisk na oświęcimskim wzgórzu zamkowym oraz na terenie twierdzy Wołek,
religijna, w skład której wchodzą przedmioty kultu religijnego obrządku katolickiego oraz judaizmu. Wśród tych pierwszych znajduje się m.in. płyta nagrobna Mikołaja Myszkowskiego z XV wieku,
etnograficzna, prezentująca wnętrza mieszkań z początku XX wieku, należących zarówno do katolików jak i Żydów,
biograficzną, poświęconą osobie Aleksandra Orłowskiego - kompozytora i dyrygenta, twórcy m.in. hejnału miasta Oświęcimia.
Muzeum jest obiektem całorocznym, czynnym z wyjątkiem: sobót w okresie od października do maja oraz poniedziałków w okresie od czerwca do września. Wstęp jest płatny.


Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Oświęcimiu. Należy do dekanatu Oświęcim diecezji bielsko-żywieckiej. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych.
Erygowana w XIII wieku. Została wzmiankowana w spisie świętopietrza parafii dekanatu Oświęcim diecezji krakowskiej z 1326 pod nazwą Osvencim. Następnie w kolejnych spisach świętopietrza z lat 1346–1358 pod nazwami Osswencim, Ossvencim, Osswanczim i Osswancim.
Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku proboszczem był ks. Franciszek Dźwigoński.

Dom Ślebarskich to murowana, późnoklasycystyczna kamienica mieszczańska wraz z oficyną mieszkalną, wzniesiona około 1830 r. z inicjatywy ks. Michała Ślebarskiego. Obiekt zbudowany jest na rzucie litery L, jednopiętrowy, posiada 15 osi w elewacji frontowej oraz balkon wsparty na 2 kolumnach. Nakryty jest dachem dwuspadowym krytym dachówką, zaś oficyna - dachem jednospadowym. Kamienica wraz z oficyną, cenna atrakcja turystyczna miasta, znajduje się w ścisłej strefie ochrony konserwatorskiej zabytkowego układu staromiejskiego Oświęcimia. Pełni obecnie funkcję siedziby Sądu Rejonowego.