Jaworzno -- Dolina Mnikowska

Dzisiejsza rajza z grupą Niepokonani Jaworzno do Doliny Mnikowskiej.

Dolina Mnikowska – wąwóz o długości około 2 km w dolinie Sanki, położony na zrębie tektonicznym Garbu Tenczyńskiego w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, w Mnikowie (gmina Liszki)

Północna część wąwozu stanowi krajobrazowy rezerwat przyrody o powierzchni 20,89 ha na obszarze Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego, na terenie Nadleśnictwa Krzeszowice. Utworzony został w 1963 r.

Przez dolinę prowadzi trasa rowerowa i ścieżka turystyczna, przystosowana dla turystów niepełnosprawnych. W przysiółku Skały przed górnym wejściem do doliny urządzono parking, z którego dostępny jest również wąwóz Półrzeczki. O budowie i genezie doliny informują tablice opracowane w ramach projektu Małopolski Szlak Geoturystyczny. Według ludowych przekazów Dolina Mnikowska była miejscem romantycznych spotkań króla Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny

Matka Boża Skalska – wielki obraz Matki Boskiej, namalowany w 1863 przez Walerego Eljasza-Radzikowskiego na skale w Dolinie Mnikowskiej w miejscu zwanym "Cyrk", zwany Madonną Skalską.

Powodem powstania tego malowidła była prawdopodobnie chęć stworzenia miejsca modlitwy dla ukrywających się tam uczestników powstania styczniowego.

Inspiracją była zapewne legenda związana z konfederacją barską – powstańcom uciekającym przed wrogim wojskiem miała się ukazać na tle skały Matka Boża, która miała wskazać kierunek ucieczki.

Madonna Skalska stała się również powierniczką modlitw mieszkańców Krakowa, bowiem po upadku powstania styczniowego zaborca zabronił odprawiania mszy za Ojczyznę w kościołach krakowskich. Krakowianie, pod pretekstem rekreacyjnych wyjazdów za miasto, uczestniczyli w tajnych mszach, odprawianych przy obrazie Matki Bożej Skalskiej.

Obraz był alegorycznym wizerunkiem Maryi w stylu epoki, przedstawiającym Matkę Bożą jako Polonię. Niezwykłej urody postać Maryi Dziewicy ukazana była dynamicznie, w ruchu, jakby wychodziła ze skały ku zbliżającej się wolności. Ksiądz Karol Wojtyła dotarł tutaj w czasie wycieczki z krakowskiego Salwatora 27 kwietnia 1952. Dla upamiętnienia tego wydarzenia co roku w niedzielę najbliższą rocznicy tej wizyty odprawiane są tutaj msza św. i nieszpory.

Wizerunek Matki Bożej Skalskiej w latach 80. XX w. został zamalowany. W jego miejscu jest inny, nowy.