Pierwotny wybudowano w 1931 r. Obecny kościół – murowany i bezstylowy, wzniesiony został w latach 1948-1971 wg projektu Tadeusza Witkowskiego Znajduje się w nim barokowy relikwiarz i ornat z XVIII w.
Pomnik-obelisk poświęcony partyzantom ziemi kozienickiej. Odsłonięty w 2003 r. przed Szkołą Podstawową, ul. H. Lewandowicz
Na frontowej ścianie budynku stacji PKP znajduje się tablica poświęcona akcjom partyzanckim dokonywanym przez m.in oddział Gwardii Ludowej im. Dionizego Czachowskiego i ich akcje kolejowe w latach 1942-1944.
Wieś gminna znana jako miejscowość letniskowa o wyjątkowo korzystnych walorach klimatycznych i uzdrowiskowych. Nazwa pochodzi od licznych „garbów”, czyli pagórków terenowych. Jako osada notowana już w XIII wieku. W XV-XVI w. własność rodu Kochanowskich (przez małżeństwo Barbary Szlizówny z dziadem Jana Kochanowskiego). Znaczący rozwój Garbatki nastąpił po 1885 r., w związku z uruchomieniem Kolei Iwanogorodzko- -Dąbrowskiej. Podczas I wojny światowej, w latach 1914-1915, stanowiła teren wojennych działań pomocniczych dla Austriaków. W tym czasie wybudowano leśną kolejkę wąskotorową oraz tartak. W 1900 r. powstała Wytwórnia Organów Kościelnych Stanisława Jagodzińskiego. W czasie okupacji niemieckiej Garbatka była miejscem krwawych pacyfikacji okupanta oraz licznych akcji partyzantów AK i BCh. Za „czyny męstwa i odwagi w czasie II wojny światowej” miejscowość odznaczono Krzyżem Walecznych. W 1946 r. z inicjatywy braci Józefa i Władysława Maślaków utworzona tu została Publiczna Szkoła Zawodowa, kształcąca w zawodzie stolarza. Obecnie jest to Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, w skład którego wchodzą: Technikum Drzewne, Technikum Leśne oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa.
Kamień upamiętniający wkroczenie I Kadrowej J. Piłsudskiego w granice zaboru rosyjskiego. Postawiony przy przejeździe kolejowym z inicjatywy mieszkających w Garbatce żołnierzy Marszałka, w 25. rocznicę tego wydarzenia
Ciekawe drewniane domy typu willowego są dość charakterystycznym elementem zabudowy Garbatki. Znajdują się one w północnej części miejscowości, m.in. na ul Spacerowej i pochodzą z okresu międzywojennego. Ich cechą charakterystyczną są pięknie wykonane ganki, werandy i tarasy. Na wielu willach występuje typowy dla budownictwa letniskowego motyw słońca.
Cmentarz wojenny z czasów I wojny światowej
Wieś nad rzeką Krępianką. Powstała pod koniec XVIII w. przez połączenie wsi Krępce i Woli Józefowskiej. Tę ostatnią założył w 1558 r. poeta Sebastian Klonowic, wznosząc dwór i folwark. Tu mieszkał i tworzył m.in. „Żale nagrobne”. Bywał też w Czarnolesie u Jana Kochanowskiego. Stąd pochodzi Andrzej Molenda (1897-1966) – oficer WP a później partyzant GL, kawaler Orderu Virtuti Militari za wojnę obronną 1939 r. W czasie II wojny światowej Molendy były miejscem największej w obwodzie kozienickim bitwy partyzanckiej, którą w 1944 r. stoczyły z sukcesem oddziały AK „Gryfa” i BCh „Tomasza” z przeważającymi siłami niemieckimi
Zbudowano ją w 1868 r. na pamiątkę uwłaszczenia chłopów przez cara Aleksandra II. W środku kaplicy umieszczony jest obraz z wizerunkiem Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Pierwotny drewniany z 1394 r. fundacji Władysława Jagiełły. Spalony w 1657 r., kilkakrotnie przebudowywany. Obecny, murowany, wzniesiony na nowym miejscu w latach 1868—1869, bezstylowy. Wyposażenie barokowe, ołtarze rokokowe, obraz Świętej Rodziny z 1888 r. pędzla Wojciecha Gersona. Dzwon kościelny z XIV wieku
Muzeum mieści się w oficynie pałacowej. Prezentowane są w nim trzy wystawy stałe. Jedna ukazuje proces powstawania wełnianego kilimka. Procesy tkackie obrazują narzędzia do obróbki włókna lnianego: przęślice, kołowrotki, motowidła, zwijadła i warsztaty tkackie. Na drugiej wystawie prezentowane są urządzenia do produkcji mąki i różnego rodzaju kasz. Trzecia wystawa ukazuje sposób pozyskiwania włókna lnianego i konopnego. Uzupełnieniem ekspozycji jest kolekcja rzeźby ludowej.
Park krajobrazowy w stylu angielskim wg projektu Jana Kantego Fontany. Liczne okazy starych i egzotycznych drzew. W parku: cmentarzyk prawosławny rodziny Dehnów (Iwan Dehn, budowniczy twierdzy dęblińskiej); pomnik Mostu Królewskiego, na który składają się wielopostaciowy pomnik (król Władysław Jagiełło siedzący na koniu, Dobrogost Czarny z Odrzywołu starosta radomski, Zbigniew Oleśnicki młody sekretarz królewski, kowal, cieśla) oraz replika mostu łyżwowego, po którym rycerstwo polskie przeprawiało się przez Wisłę, idąc na Grunwald. Drewniany most pontonowy wykonany był przez mistrza Jarosława z Kozienic pod nadzorem Dobrogosta Czarnego z Odrzywołu. Składał się z 200 połączonych ze sobą łódeczek; kolumna upamiętniająca narodziny króla Zygmunta Starego (najstarszy pomnik tego typu w Polsce), wybudowana w 1518 r.
Zespół pałacowy, zbudowany w latach 1778—1791 dla Stanisława Augusta Poniatowskiego wg projektu Franciszka Placidiego. Przebudowany w latach 1839—1965 dla gen. Dehna, a następnie w latach 1896—1900 w stylu renesansu francuskiego. Zniszczony przez Niemców w 1939 r. Zachowała się oryginalna prawa oficyna, w której mieści się Muzeum Regionalne. Centralną część pałacu odbudowano w latach 1956—1957 jako gmach bezstylowy. Przed wejściem głównym dwie odrestaurowane rzeźby przedstawiające polowanie na dzika i niedźwiedzia — są pozostałością projektu Placidiego. Na dziedzińcu basen z lat 1839—1865 wykonany z piaskowca szydłowieckiego, w kształcie barokowego czteroliścia, otoczony kolumnami.
Kolumna upamiętniająca narodziny króla Zygmunta Starego w Kozienicach
Powstał w 2000 r. Obejmuje powierzchnię 29,67 ha. Występuje tu unikatowy na terenie Puszczy Kozienickiej zespół źródeł, z których największe nosi nazwę „Królewskie Źródło”, nazwane przez miejscową ludność również „Źródełkiem Miłości” (według tradycji pił z niego wodę sam król Władysław Jagiełło). Na terenie rezerwatu odnaleźć można objęte ochroną zbiorowiska grądu wysokiego oraz łęgu olszowo-jesionowego.
Skomentuj