Dolina Bobrowiecka Liptowska

Długa nieobecność w Tatrach spowodowała dużą tęsknotę i mimo prognozowanych dużych opadów śniegu, wybraliśmy się w zachodnią część po słowackiej stronie. Teren wybraliśmy nie zagrożony lawinami, a celem był Siwy Wierch. Na starcie wycieczki siąpił deszcz, jednak wraz ze wzrostem wysokości przerodził się w śnieg. Im wyżej tym tego śniegu było więcej. Przed nami zdecydowanie nikt nie szedł, brak śladów, ale mimo to w schronisku spotkaliśmy dwóch gospodarzy. Wyżej oczywiście nikt się nie wybierał i cel jaki sobie obraliśmy zdecydowanie się oddalał. Na potwierdzenie już za schroniskiem śnieg był po kolana, na domiar tego zgubiliśmy szlak. Miejscami wpadaliśmy w zaspy po pas. W końcu dotarliśmy tylko na Małą Kopę a potem postawiliśmy wejść także na przełęcz. Dalsza wędrówka nie miała sensu, gdyż już robiło się późno, a w takiej pogodzie chodzenie po ciemku jest głupotą. Mimo nie zdobycia szczytu satysfakcja jest chociażby z przewietrzeni płuc z krakowskiego smogu.