Chojna-Gryfino-Schwedt

Cmentarz założono prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku. i chowano tu przede wszystkim leśników. Ich nagrobki są w formie dużych głazów z wyrytymi napisami, często mocno zatartymi. Największy kamień nagrobny pochodzi z okresu wojny prusko–francuskiej (1870–1871). Najmłodszy z nagrobków upamiętnia Alberta Kunowa, zmarłego w 1938 roku, który był pruskim leśniczym rewirowym.

Nie wszystkie nagrobki kryją szczątki. Część z nich jest cenotafami, ustawionymi na pamiątkę leśników zmarłych w czasie którejś z wojen. Na części bezimiennych nagrobków widoczne są ślady po umocowanych niegdyś tablicach bądź literach.

Nieopodal głównego wejścia, w pobliżu współczesnej kaplicy, stoi górna część pomnika upamiętniającego ofiary I wojny światowej. Zachowany i przeniesiony element pomnika to postać żołnierza niemieckiego z I wojny światowej wspierany przez symbol bogini zwycięzców Wiktorię przedstawioną w postaci anioła.

Zachwycający kościół kamienny.Zachwycający kościół kamienny wykonany z pieczołowicie wykonanych kwadr kamiennych, wybudowany pierwotnie na prostokątnym fundamencie. Od strony zachodniej do kościoła prowadzi trójuskokowy portal wejściowy. Brak zachowanych śladów wejść w pozostałych ścianach wskazuje, że od czasu powstania świątyni było to jedyne wejście. Teren przykościelny to dawny cmentarz , w pobliżu wejścia do świątyni stoi podstawa pomnika upamiętniającego ofiary I wojny światowej z zakrytymi warstwą tynku napisami. W pobliżu kościoła oddzielona przez drogę stoi zabytkowa pastorówka. Jako ciekawostkę podam, ze wspomniany budynek pastorówki został uwieczniony w powojennej kronice filmowej.

w części południowej znajduje się kościół pochodzący z XV wieku, wieża dobudowana w kolejnym stuleciu. Z przykrością należy podkreślić, że pożar kościoła w roku 1964 boleśnie pozbawił świątynię cennego wyposażenia - kościół zatracił swój pierwotny urok. Nastąpiły nieodwracalne straty. Interesujące jest zabytkowe ogrodzenie kościoła z zachowanymi barokowymi bramkami.

Najważniejszym zabytkiem wsi jest drewniany kościół poewangelicki p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny pochodzący z XVIII w. z barokową wieżą. Wnętrze świątyni zachwyca XIX w. emporą muzyczną oraz współczesnym obrazem Matki Bożej Patronki Niepełnosprawnych.
Warto również zobaczyć park podworski, na terenie którego rośnie pomnik przyrody, dąb "Piast" o obwodzie 710 cm.

kościół romański z XIII w., odbudowany w II poł. XX w. nawa ciosowa wsparta przy fasadzie dwiema potężnymi przyporami, między którymi otwiera się portal. Wieża otynkowana wbudowana w korpus, zwieńczona sterczynami, balustradą i ceglanym hełmem dekorowanym guzami

We wsi nad [Jezioro Lipienko|jeziorem Lipienko]] znajduje się dwór zbudowany na przełomie XVIII i XIX wieku, a przebudowany na przełomie XIX i XX wieku.

Jest to budynek dwukondygnacyjny, z wysuniętymi ryzalitami, kryty dachem mansardowym. Obecnie dwór należy do prywatnego dzierżawcy.

W sąsiedztwie znajdują się zachowany zespół folwarczny o powierzchni 8 ha złożony m.in. z chlewni, obory i stodoły oraz resztki parku dworskiego o powierzchni 2,2 ha z okazem topoli kanadyjskiej.

Obiekt niedostępny.

Wzniesiony w XVI wieku na planie prostokąta jest przykładem sporej grupy niewielkich salowych świątyń tak charakterystycznych dla krajobrazu kulturowego Pomorza Zachodniego.

Ściany o dość regularnym wątku wymurowane zostały z kamienia narzutowego różnej wielkości, przyciosanego w kwadry tylko od strony lica, łączonego zaprawą wapienną z występowaniem warstw wyrównawczych.

Elewacja północna posiada dwa okna o ościeżach przemurowanych, delikatnie rozglifionych na zewnątrz, zamkniętych łukiem odcinkowym. Ściana wschodnia pozbawiona jest dekoracji z wyjątkiem małego okna w szczycie. Zaskakiwać może fakt braku okien i dekoracji blendowej. Nasuwa się przypuszczenie, że elewacja ta została przemurowana. W elewacji południowej znajdują się dwa okna osadzone w tym samym miejscu i posiadające ten sam wykrój co otwory w ścianie północnej. Pomiędzy nimi wymurowano współcześnie niewielką zakrystię o planie kwadratu, krytą dachem dwuspadowym poprzecznym do osi kościoła, czyżby w miejscu portalu? Ściany jej wymurowano z drobnego kamienia polnego.

Nad zachodnią częścią kościoła nadbudowana została niewielka dwukondygnacyjna wieża o planie kwadratu. Posiada ona konstrukcję szkieletową, odeskowaną, krytą unikatowym barokowym hełmem zakończonym krzyżem.

Wyposażenie:
We wnętrzu kościoła zachowały się:
- Barokowy ołtarz ambonowy z XVIII wieku.
- Empora organowa z XVIII wieku.
- Dzwon odlany w 1695 r.

- Kościół zbudowano pod koniec XIII wieku.
- W wieku XV dobudowano od południa kruchtę.
- Zniszczony częściowo w 1945 roku, aż do 1980 pozostawał ruiną.
- Przywrócony do kultu i poświęcono 21 maja 1988 roku.

Kościół usytuowano pośrodku wsi na prostokątnej, obwiedzionej murem parceli. Jest to świątynia salowa, orientowana, bez wyodrębnionego chóru i wieży zachodniej. Ściany wzniesiono w całości z kwadr granitowych o regularnym wątku. Całość nakryto belkowanym stropem i ceramicznym dachem dwuspadowym.

Wyposażenie wyłącznie współczesne. Plac przykościelny o regularnym, prostokątnym zarysie obwiedziony jest kamiennym murem z przyporami. Pełnił on funkcję cmentarza. Od strony zachodniej zachowało się kilka okazów starodrzewia. Obiekt i otoczenie w dobrym stanie utrzymania.

Pomnik Bohaterom Armii Radzieckiej znajduje się na największym radzieckim cmentarzu wojennym województwa zachodniopomorskiego w Gryfinie. Jego autorem jest Sławomir Lewiński. Pomnik przedstawia flagi zwycięstwa zespolone ze sobą. Po jednej stronie znajdują się płaskorzeźby z wizerunkami kobiety i starca. Witają oni żołnierzy - kobieta trzymając chleb, a mężczyzna - tarczę z orłem. Druga strona przedstawia sceny walk. Przed pomnikiem, na tablicy pamiątkowej z gwiazdą czerwoną i herbem Gryfina, możemy przeczytać: "Bohaterom Armii Radzieckiej poległym w roku 1945 w bitwie o wyzwolenie Gryfina spod jarzma hitlerowskiego – społeczeństwo Ziemi Gryfińskiej". Na cmentarzu wojennym ogółem spoczęło 7134 zabitych. W pobliżu pomnika znajdują się płyty, na których umieszczono nazwiska i nieliczne fotografie pochowanych tu żołnierzy.