Trasa rowerowa Chęciny - Ludynia - Chęciny

Opis
Mapa
Punkty

Kod trasy

304304

Pobierz trasę w aplikacji
Wpisz kod w wyszukiwarce

Informacje

Rodzaj aktywności: Rower turystyczny
Stopień trudności: Łatwy
Gwiazdki: 5.9
Dystans: 81,5 km
Czas trwania: 6 h 40 min
Średnia prędkość: 12,2 km/h
Przewyższenie: 183,63 m
Suma podejść: 2 108,57 m
Suma zejść: 2 108,68 m
Data: 31 maja 2023
Lokalizacja: Polska, świętokrzyskie, Starochęciny, Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy

Założony na przełomie XIII i XIV wieku przez Wacława II zamek królewski w Chęcinach był jednym z pierwszych obronnych obiektów murowanych w Małopolsce. W rozplanowaniu zamku wyraźnie czytelny jest podział na dwie części: wschodnią - zamek górny i zachodnią - zamek dolny, obie na planie wydłużonych wieloboków. Z budowli do naszych czasów zachowały się charakterystyczne wieże i ściany.

Zamek w Chęcinach - widok na zamek Górny

Zamek w Chęcinach - widok na Zamek Dolny

kościół parafialny św. Bartłomieja w Chęcinach

kościół św. Bartłomieja to późnogotycka murowana hala wzniesiona około 1600, przebudowana w 1. połowie XVII wieku z manierystyczną, kwadratową kaplicą z kopułą z 1614.

Synagoga zbudowana została po roku 1638, w którym wydany został przywilej zezwalający na budowę. Podczas II wojny światowej hitlerowcy doszczętnie zdewastowali wnętrze synagogi. Po zakończeniu wojny budynek synagogi został wyremontowany i dostosowany na potrzeby kina i biblioteki. Po remoncie w 1958 r. przeznaczona na Gminny Ośrodek Kultury. Obecnie przechodzi gruntowny remont.

dawny zespół klasztorny franciszkanów w Chęcinach

Powstały z XIV w. z fundacji Kazimierza III Wielkiego obejmuje przebudowany gotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP, późnorenesansowy budynek klasztorny z kopułową kaplicą Branickich z 1640 i budynki gospodarcze z lat 1637–1668. Po rekonstrukcji i odnowieniu w latach 1966-1970 w klasztorze znajdował się dom wycieczkowy i restauracja, w 1991 roku klasztor został oddany pierwotnym właścicielom.

wybudowana w 1570 roku renesansowa kamienica składa się obecnie z trzech kondygnacji: sklepionych kolebkowo piwnic, parteru i półpiętra. Posiada również obszerną sień przejazdową oraz stylowy dziedziniec. W budynku znajdują się między innymi sale wystawowe, także pokoje gościnne oraz otwarte 26 października 2010 roku Centrum Informacji Turystycznej i Historycznej Gminy Chęciny.

Kościół św. Józefa i klasztor Bernardynek w Chęcinach

Świątynia została zbudowana w stylu wczesnobarokowym. Jest złożona z dwuprzęsłowej nawy z półkolistą absydą prezbiterialną (pochodzącą prawdopodobnie z XVI wieku) i nowszej części zachodniej. Klasztor powstał pod koniec XVII wieku dla zakonu klarysek, które mieszkały w nim do początku XX wieku. Od 1930 roku klasztor jest własnością sióstr Bernardynek.

Jazda dotychczasową drogą prowadzi donikąd dlatego lepiej zmienić kierunek jazdy zgodnie z oznakowaniem

Ruiny dworu, którego początki sięgają przełomu XVI/XVII w., wymieniane są jako atrakcja turystyczna, tymczasem jest to wielki niewypał. Brak wskazówek jak dotrzeć a jak już się dotrze to okazuje się, że tam gdzie mają być ruiny jest dżungla. Nawet podejście pod same mury, z powodu panoszących się wszędzie samosiejek, nie pomoże w obejrzeniu ruin. Szkoda wysiłku i czasu na tą „atrakcję”

Kościół wybudowany został w latach 1602–1617 w stylu późno renesansowym, W 1636 r. dobudowana została kaplica od strony północnej, a w XVII w. kościół został powiększony przez dobudowanie od strony zachodniej wieży – dzwonnicy. Przebudowany w XX w.; wewnątrz cenne wyposażenie.

Na tych, którzy zdecydują się jechać z Bolmina w kierunku Stawu Zakrucze czekają leśne drogi z podłożem piaszczystym miejscami uniemożliwiającymi lub znacznie utrudniającymi jazdę rowerem.

kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Małogoszczy

kościół wybudowany został w stylu renesansowym w latach 1591–1595. W roku 1642 dobudowano wieżę a do niej w roku 1894 dostawiono jeszcze kruchtę. Kościół, drewniana dzwonnica z połowy XIX w. i budynek plebanii z przełomu XVI i XVII tworzą zespół wpisany do rejestru zabytków nieruchomych.

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa w Małogoszczy

Zbudowany w 1595 roku na wzgórzu Babinek kościół obecnie pełni funkcję kaplicy cmentarnej. Okrągłą wieżę wieńczy fryz z ornamentowanych kafli późnorenesansowych z końca XVI stulecia. Kamienny, późnorenesansowy portal. W ołtarzu znajduje się obraz z końca XVIII wieku przedstawiający patrona kościoła, otoczonego duchowieństwem i szlachtą, ukazujący go w chwili wskrzeszania Piotrowina.

wybudowany w XVIII wieku przez Kluczewskich herbu Jasieńczyk parterowy dwór jest drewniano – murowaną budowlą na planie prostokąta. Od frontu dominuje postawiony na starym cokole efektowny ganek. Budynek przykrywa typowo polski łamany dach. W tej okolicy powstawały zdjęcia do filmów – „Przedwiośnie”, Syzyfowe prace”, czy „Pan Tadeusz”.

Wzniesiony w połowie XVI w. przez Szafrańców budynek murowanego zboru kalwińskiego zachował się do dziś niemal w niezmienionym kształcie. Jednak jego pierwotne przeznaczenie nie trwało zbyt długo – zaledwie kilkadziesiąt lat. Zbór zaczął służyć m.in. jako spichlerz, lamus dworski.

Kościół został wybudowany w 1515 r. w miejscu dawnej, drewnianej świątyni. Od połowy XVI w. do ok.1622 r. zamieniony na zbór. W 1644 r. kościół został rozbudowany i odnowiony Najcenniejszym zabytkiem kościoła jest boczny ołtarz w formie renesansowego poliptyku z wizerunkiem św. Mikołaja w polu środkowym, powstały na początku XVII w. Inne cenne zabytki to obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w srebrnej sukience w ołtarzu głównym, szacowany na XVII w. oraz epitafia z XVII i XIX w.

niestety tylko tyle udało mi się zobaczyć z zespołu dworskiego w Lasochowie. Zamknięta brama wjazdowa, informacja o tym, że teren jest prywatny i o pilnującym go psie rozwiała moje nadzieję na zobaczenie dworu. Mówi się trudno, jedzie się dalej.

Kościół św. Andrzeja Apostoła w Węgleszynie

W 1367 r. na miejscu starego, drewnianego w Węgleszynie wzniesiono murowany, gotycki kościół pw. św. Andrzeja Apostoła. Kościół przetrwał do naszych czasów jednak w wyniku licznych remontów w nieco zmienionym kształcie, Na szczególną uwagę w jego wnętrzu zasługuje cenny zespół „marmurowych” epitafiów z XVII-XIX wieku. W pobliżu kościoła znajduje się dzwonnica z I połowy XIX w.

Kościół pw. Wszystkich Świętych w Złotnikach

Pierwszy kościół był drewniany, następnie, z fundacji cystersów jędrzejowskich, wzniesiono murowany w 1666 roku. Świątynia składa się z trzech przęseł nawy i węższego, jednoprzęsłowego prezbiterium, które jest zamknięte od zewnątrz wielobocznie i w środku jest półkoliste. W kościele znajdują się unikalne stacje Drogi Krzyżowej – drzeworyty z 1779 r., wykonane na baraniej skórze.18 października 1700 roku w kościele przyjął chrzest pijar Stanisław Konarski, twórca Komisji Edukacji Narodowej.

kościół pw. św. Piotra i Pawła w Rembieszycach

Drewniany (modrzewiowy) kościół pw. św. Piotra i Pawła, wybudowano w latach 1798–1799 w stylu barokowym. Niepozorna, kryta gontem bryła świątyni w Rembieszycach, kryje piękne, zabytkowe wnętrze. W ołtarzu głównym znajduje się siedemnastowieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz wizerunek św. Stanisława z końca XVIII wieku.

Dwór w obecnej formie powstał w XVII wieku, gdy po zdobyciu i zniszczeniu zamku królewskiego w Chęcinach postanowiono przenieść siedzibę starostwa do pobliskiego majątku w Podzamczu. Na początku XVIII wieku, w związku z odbudową Chęcin, starosta opuścił Podzamcze, a sam dwór pełnił już tylko rolę folwarku.
Współcześnie z pierwotnego założenia zachował się główny budynek (południowy) dworu obronnego, choć znacznie przebudowany i pozbawiony prawie całego wystroju barokowego, z wyjątkiem jednego portalu okiennego z herbem Gryf fundatorów dworu, oficyna (również mocno przebudowana) oraz resztki fosy wykorzystywane obecnie jako staw.

Obok dworu znajdują się dwa stawy będące pozostałością dawnej fosy obronnej. Przed wejściem do budynku dla zwiedzających udostępnione są zrekonstruowane malownicze ogrody barokowe w stylu włoskim.

W odległości ok. 200 metrów od dworu znajduje się ponad 300-letnia aleja lipowa oraz barokowa brama ozdobna, będąca wolno stojącym łukiem triumfalnym wzniesionym na część zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem w 1683 r. Według innych źródeł powstała ona w pierwszej dekadzie XVII wieku z fundacji starosty chęcińskiego Stanisława z Ruszczy, a intencją bramy było uczczenie odzyskania dla katolików kościoła franciszkańskiego w Chęcinach, zajmowanego do 1603 r. przez Braci polskich.

umieść na stronie pobierz drukuj ulubione moja mapa

Kolejna wyprawa w świętokrzyskie śladem świeckich i sakralnych zabytków a tych w rejonie, po którym miałem się poruszać było całkiem sporo. Początek wycieczki miał miejsce w Chęcinach, zanim jednak wsiadłem na rower udałem się pieszo do znajdujących się tam ruin zamku. Dopiero po obejrzeniu ruin wsiadłem na rower, jednak z uwagi na wiele ciekawych obiektów, trochę mi jeszcze zeszło w Chęcinach. I na dobrą sprawę, dopiero po opuszczeniu Chęcin rozpoczęła się rowerowa część wycieczki. Jak już wspomniałem, na mojej trasie znajdowało się wiele zabytkowych obiektów świeckich i sakralnych. Z budynkami sakralnymi czyli najczęściej kościołami, z reguły nie ma większego problemu bo zwykle są dostępne przynajmniej z zewnątrz. Problemem w ich przypadku są jednak często drzewa, które szczelnie je otaczają zasłaniając widok, zwłaszcza miało to miejsce w Kozłowie. Nieciekawie wyglądała także synagoga w Chęcinach, ale to akurat z powodu gruntownego remontu. Trochę inaczej wyglądała sprawa z obiektami świeckimi, którymi było głównie dwory. W świetle tego co czytałem przed wycieczką, pozytywnym zaskoczeniem była dla mnie możliwość obejrzenie zespołu dworskiego w Ludyni, nie było także problemu z zobaczeniem dworu w Podzamczu Chęcińskim. Nie udało mi się natomiast zobaczyć dworów w Bolminie, Lasochowie i Złotnikach i to z całkowicie różnych powodów. W Lasochowie zespół dworski strzegło obrodzenie i zamknięta brama a w Złotnikach na miejscu drewnianego dworku stoi już współczesny budynek. Co do ruin dworu w Bolminie to jest wielkie nieporozumienia. Promowany jest jako atrakcja regionu, podczas stan ruin i otoczenia woła o pomstę do nieba. Lepiej przeznaczyć czas i zwłaszcza siły na inne atrakcje tym bardziej, że teren, zwłaszcza między Chęcinami a Ludynią trochę pagórkowaty, na pozostałej części trasy był już bardziej płaski. Podczas wycieczki poruszałem się głównie lokalnymi drogami o nawierzchni asfaltowej, nie zabrakło jednak też dróg gruntowych. Jeden odcinek przebiegający lasem między Bolminem a Zalewem Zakrucze posiadał drogi bardzo piaszczyste, miejscami uniemożliwiające jazdę. Drugi, znacznie dłuższy odcinek między Karsznicami a Choinami również przebiegał przez las jednak nawierzchnia była zdecydowanie lepsza, głównie kamienista i stosunkowo gładka.

brak wystarczającej ilości ocen